befana_di_campi

Umarli poeci. Ucichli trubadurzy. Za grań Giewontu przechodzący gęślarze – rajscy anieli. Śmierć czyli Nowe Życie zręcznie przebiera po skrzypiec gałązeczkach. Po strunie - - - serca ugodzonego Boga strzałą strzelistą Przeto ślizga się smyczek violi d’amore. Smyk wiolonczeli zimą zbrązowiały. Lecą iskierki i sypią ogniki nutek. Basetla akuratnie pozamykana na wszystkie wioliny zielenią pączkuje. Wibrująca choreografia gitar. Świeży zapach jabłek-czyneli Pęknięte lutnie jezior melodii oddechem wzbierane. Las srebrnostrunych harf. Zagajniki fletów rozkląskanych. Cymbałków w powietrze klaskanie. Dym fiołkowy ofiarnej mgły zagłusza chorałów świetlne organy. I jeszcze srebrne cytry źródełko szczebioce. Trąbki i fanfary hejnałem tubę do snu kołyszą - ten grom złowrogi. Bo wszak nie pora na Sąd Ostateczny. Lecz gong zachodu jęknął rozmigotaną purpurą. Obwieściwszy kolejny odmarsz. Prosto do nieba aniołów - - - Umarłych poetów. Zgasłych trubadurów. Grań Giewontu przekraczających gęślarzy.

Majestatycznie lekki. I tyle w temacie :))) Oczywiście według ułomnego rozumowania skromnej b_d_c ;-) :)))

Oryginalne jak ta domowa bajka opowiedziana przez skrzata w późnojesienny wieczór :))) :)))

:)

:)

:)))

Ładnie :-) Serdecznie :)))

Prześliczne :-)

Gdyby ode mnie zależało, to pozostawiłabym ten wiersz takim jakim jest. Znaczy: prawdziwy, bez upiększeń. Poezja nie zawsze jest ulizana. Czasem musi być chropawa, gdyż i kostropatym bywa życie. Bez jakiejkolwiek ulgowej taryfy. Serdecznie :)

No to przynajmniej jesteśmy w naszej niewiedzy zgodni :) Serdecznie, choć zaduszkowo :)))

Pewnie mam ;-) Podobno jestem "jasnowidząca" ;) A przy okazji kobieta-antena :) :)))

Co wiem? To że kocurek i jeszcze ma na imię Dyzio? Bo koci uśmiech jest na załączonym obrazku? Serdecznie :-)))

Prześliczny kiciuś :-) Jak kocurek, to pewnie nazywa się Dyzio, bo taki uśmiechnięty :-)))

"Piaskowe..." Czy haiku? Nie wiem :) Ale się rozmarzyłam tak jakoś wakacyjnie :-) No i... lubię króciutkie formy :-) Serdecznie :)))

Czasem dopada ni stąd ni zowąd :(

Dziękuję.

Czy do Ciebie, nie dotarły dot. Twojej "lizakowej Plaży" moje dwa lub może trzy wyjaśnienia? Nigdzie nie napisałam, że wiersz jest zły; nie dopatrzyłam godziny jego wklejenia. Byłam zmęczona trwającą od tygodni bezsennością, wreszcie oraz ostatecznie wytłumaczyłam Ci swoje lizakowe reminiscencje , które przypomniały mi dni bezwarunkowego szczęścia, czyli... hmmm... bliżej nieokreślonej tęsknoty. Również poprzez swoje komentarze staram się nikogo nie gnębić. A jeżeli ten czy ów nadwrażliwiec sądzi li tylko według siebie, ja nie mam już na to żadnego wpływu ;-) Nie odzdrawiam. W tym konkretnym przypadku chwilowo tracę cierpliwość...

Nie odpowiem, bo nie wiem. Zamiast uśmiechu, to płatek fryzowanej białej chryzantemy. Najserdeczniej, przez połykane łzy.

I. Tata: zapach fiołków kwietniową porą Prawie tego nie ma co nad podłogą się snuje ametystową mgiełką Smutna twarzyczka elfa z ostróżką wygiętą do pomarańczowej łzy otarcia fiołkowego policzka Woń zielonej ziemi albo zieleni ziemistej czyli byle jakiego deszczu - do momentu gdy znów wybuchnie zapach ten zagarniając falą upalną. Nicość II. Mama: Fioletek :( Fiołkowy zapach mamy z jej chusteczki do nosa spłynął w liliową apaszkę Na niej odcisk palca nigdy niedoprany małej jak skrzat Engelchen Do osnowy wytarte wspomnienie przeziera szarym fioletem bo też życie tak szybko płynie - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - U góry ałyczą jaśnieje kwiecień fiołki na dole i nawet nie w pąkach róże

Nie moja wina, że fiksuje zapis. Do mnie też trafiają tzw. puste odpowiedzi. Co do pazurów? To wyłącznie dotyczy tych wirtualnych, bo ja nie znoszę długich, szponami nazywanych, paznokci. Kocinom też przycina się pazurki ;) Żeby nie skrobały po meblach, firankach, obrusach. Spokojnie, Szarobury, mnie dziwnie koty lubią. No, może z wyjątkiem Ciebie? Ale Ty przecież jesteś za kota przebrany człowiek? Znaczy "men"? :)))

Łaskawca ;-) Nawet dał się pogłaskać ;-) A tak na marginesie: wpierw przebrnij przez źródło, czyli muzykę, później dopasuj sobie, co chcesz. Rymy, interpunkcję (czyli jej brak) itp. Też odmachuję podrawiającą łapką z wysuniętymi - tak na wszelki wypadek - pazurkami :-)))

Nooo! Grazie, grazie... :-)))

Mnie też, ale tylko i wyłącznie z tego powodu, że dręczy on (guzik) Ciebie :-D

Cudownie piękny wiersz :) Bardzo serdecznie :)))

Autorka, Kocie, Autorka! :-)