Arsis

(Z cyklu: Określenia) Patrzę. Spoglądam w dal. W tę przestrzeń senną, gdzie bezkres otwiera się cichą rozpaczą. A, gdzieś tam — ty. I ty. I, tylko ty. Albowiem tylko ty, moja jedyna. Spadasz na mnie wiatrem z otchłannych pól. Wiatrem wonnym i tkliwym. Idzie przez rozfalowane żyto uderzeniowy szturm jakiejś tęsknoty. Poprzez kwiaty i cienie strzępiastych obłoków, które snują się po tej ziemi ciężkiej… … w której było coś jedynie chwilą. Albo nigdy nie było… … bądź było, nie będąc wcale… Słyszysz, jakie to ciche wszystko? I w tej ciszy światło nasyca głębię, wpadając mi prosto w ramiona rozwarte szeroko na przyszłość. Otulam je. Przytulam. Przygarniam jak kwilące dziecię. Trzymam je tylko przez moment, przez ten krótki moment. Bowiem uskrzydla się i wzbija strzeliście. Wywija się słowiczym śpiewem w gałęziach topoli. Smukłej jak palec na ustach. Cóż takiego stało się przed chwilą? To tylko przypomnienie, błysk sennej iluminacji, po której stałem się na powrót ślepy niczym pień pochylonego drzewa. Ślepy bez ciebie… Jak ten brodaty faun, co zanurza swoje ręce w czarnej wodzie. (Włodzimierz Zastawniak, 2024-03-31) *) Z języka niemieckiego: tęsknota za rozległą przestrzenią, za nieosiągalną dalą.

Westland Whirlwind

de Havilland Hornet

Boulton Paul Defiant

@Somalija hej, Aga

Blackburn Skua

Blackburn Firebrand

Blackburn Roc

(Z cyklu: Określenia) Ja też widzę. Widzę to. Tak, widzę. Spójrz tam, gdzie i ja spoglądam. A spoglądam w przesyt nieba, w którym szumi rzeka bezkresnego czasu. … i ten powolny przepływ obłoków niosących w sobie jakąś tajemnicę… Widzę to! A czy ty… Powiedz. Czy ty… Kocham cię w tej tęsknocie przestrzeni i blasku. W słońcu. W szeleście nadbrzeżnych łodyg i traw… Widzę tę całą jaskrawość, którą i ty dostrzegasz. I słyszysz całą tę muzykę ziemi. I czujesz ją w muśnięciach spływających po twojej twarzy. Skąd? Od kogo ten powiew tęsknoty? To westchnienie jak ocean wielkie? Rozmijamy się we śnie niczym mary pełne sennego znoju, co wrastają w ciszę wieczornego wiatru. Omiatasz mnie włosami i wzrokiem. I w takim zbliżeniu na grubość kartki papieru, źdźbła trawy… W migocie liści. W światłocieniach. W kontrastowym pejzażu chiaroscuro. Powiedz mi. I mów wciąż. I jeszcze… Wiesz? Płonę… Tak oto toczą się w blasku spienione fale. W plusku srebrzystych ryb opadających płetwą. (Włodzimierz Zastawniak, 2024-03-26) *) Określenie z jęz. francuskiego oznaczające ogromny ból w sercu, z powodu pragnienia kogoś, z kim nie można być

Zgliszcza. Ruiny. Zbutwiałe drewno połamanych stropów. W kurzu i pyle unicestwienia. Wiatr szeleści liśćmi. Zamiata. Kołysze. Wiatr za oknami. W mojej głowie. We mnie i wszędzie… Coś tutaj, gdzieś, coś… Coś tutaj i tam. Albo nigdzie. W powietrzu. W szumie. W piskliwym szumie. W skowycie. W astmatycznym oddechu nocy… Ptaki. Słońce… Nie. Tylko omszone kamienie i spróchniały konar zwalonej wierzby… Coś się przemieszcza w swoim powolnym prologu pędu, jakby zatopione w jakimś zaczynie nie wiadomo czego… Wychodzą mi naprzeciw, przerażając rozmiarami. Idą w wietrze niezmordowani, niezmordowane. Stąpają po swoich dawnych śladach poprzez śmiertelną ciszę. Umarłem na powrót. Umieram nadal zmęczony zmartwieniem. I wzdycham do cienia. Do nocy, której wilgoć pokrywa rdzawą powłoką tory wśród ostów wysokich, lepkich i zgniłych. Nadbiegają znikąd i giną w sinej otchłani mroku… Gdzieś, coś… Daleki odgłos pędzącego składu. Cichnący powoli w okrutnej przeszłości. Czarna ziemia. Miękka breja. Błoto… To tutaj… Tak, pamiętam… Samotne drzwi do umarłego… Zgon opuszczonych domów a wokół truchła ciężkie jak przypomnienie. To już jest obłęd tęsknoty o tym dawno minionym życiu. Pośród wonnych maciejek ciągle te same twarze. Choć z każdym muśnięciem w odrobinę innej korekturze zdarzeń. Zacierane przez atrofię pamięci w projekcjach sennych imaginacji. Zaciskam powieki. Otwieram. Wokół jakieś galaktyki. Spiralne eseje. Miliardy mrugających nie wiadomo do kogo neonów nad pustymi witrynami sklepów. A więc, znowu miasto. Przesyt światła w tej nocnej scenerii. Zakurzone szyby nieistniejących wystaw, które oglądała kiedyś moja nieżyjąca już matka. Tutaj szła, wracając z pracy do domu. I wraca nadal, mimo strasznej odległości. (Włodzimierz Zastawniak, 2024-03-23)

General Motors P-75A Eagle

Seversky P-35

Ryan FR Fireball

Bell P-63 Kingcobra

Curtiss P-36 Hawk

Brewster F2A Buffalo

@Somalija mam problem, bo nie wiem, które wykonanie tej piosenki jest najlepsze...

@Somalija w kinie nie byłem co najmniej milion lat. nie jestem na bieżąco w kwestii kinematografii... choć mam na tapecie kilka głośnych tytułów. "Oppenheimer", " Diuna. cz II"", czy "Strefa interesów",

@Somalija wyglądam tak jak ktoś, kto ma metr dwadzieścia. na stojąco sięgam do klamki w drzwiach..reszta to same dwumetrowe mistery... a tak a propos, to siedzę skryty za kanapą... @Somalija ps. hej ,Aga? jakie to ty filmy oglądasz? jakie znowu wyposażenie i jaka znowu przeciętność? @violetta nieee, Wiola, ty to jesteś bezdyskusyjnie Katedrą. Taką jak w Barcelonie, taką Sagrada Familią. @violetta