Justyna Adamczewska

I cień kresu nocy rozpacz skamieniałych drzew pokład energii II odciski Słońca to papilarne linie przeludnienia III oto świtanie pyłek ćmy w moim oku potrzebna szpila J. A.

Dziękuję @Nieznajomy Niewidzialny :))

Naprawdę Patryku? ale jaja. Zerknę. :))

He, he, Sylwetrze, uwielbiam takie stwierdzenia: A to chyba było do muzyki, której muzyk w ogóle nie zagrał. Zasiadł przy pianinie, posiedział - nie dotknął nawet jednego klawisza i zakończył. :))

Przy sobocie.

Nom, Patryku. Miłej soboty J.

I tytuł, i wersy:

Dziękuję Wiesławie, Pokrewna Duszo, J.

Cześć, Autobiografia. Wiersz mroczny, przypomina czasy Kuby Rozpruwacza. No dla mnie bomba. To czasownik niedokonany, wciąż i wciąż się powtarza - robi wrażenie. Eh. Mroki bram, podwórek, brudu - taki mam obraz przed oczyma, gdy czytam wiersz Twój. Teslicusie bardzo cenię Twoje wiersze. Justyna.

Ryś Mój zwierz ma na imię Ryś. Przybył do mnie kiedyś i tak został. Wszystkim wymaganiom sprostał. Przynosi kocyk, aby nakryć stolik i się oswoić z kubkiem gorącej czekolady, smakiem przepysznej marmolady, skibką chleba, a nawet manną z nieba. Wspaniały jest Ryś na smutki, gorzkie żale, kiedy to w zapale patrzy w me oczy błyszczące i mówi: - Jesteśmy teraz na łące pełnej czerwonych maków, słyszymy kwilenie ptaków. - To prawdziwe szczęście, że mamy takie podejście pod górę, które się życie nazywa. Pamiętaj jednak, jam Ryś ułuda. J. A.

Klocki się ustawia jak zamki na piasku, a raczej buduje, Nato. Hej, hej, jak za tym lasem, pamiętasz? :))

Świetne, Tomass77 .

Dobre, he, he. Dobre, Patryku. Czasami rozumiem, zjawisko rzadkie, zatem, jak meteor.

Bo to Bułhakow - geniusz A książka - po prostu przeczytaj, jeśli zdołasz.

Waldku, toć to wkurzenie najwyższych lotów. Ale ma Peel rację mozna się w...

Sylwestrze, a dla mnie to smutny wiersz. Chyba żabobon nie chciał być w tym przedszkolu, to nie jego miejsce. Może gdzie indziej, nie straszyłby dzieci? Żabobon - to taki zmutowany zabobon, prawda? Chyba, ze się mylę? Zabobony mają swoje miejsce, zawsze będą miały, choć je się zwalcza, ale są, czy szpilki wystarczą? Wrócę, Sylwestrze. J.

Sny... brr, moje takie są. Gaźniku. Nie życzę nikomu.

"Psie serce" to najsmutniejsza książka , jaka czytałam w życiu, evicco. ???? :(((

O tak, Roklin. Niebo patrzy, ciekawe, czy zaniepokojone? :))

Racja Iwonko, dzięki. :))

Ale napisałeś i fajnie, ciekawie, zwraca uwagę, przyciąga. Wena była z Tobą i nadal jest. Zabawy nigdy dość, choć i tu umiar jednak potrzebny, bo czyż odróżniailibyśmy zabawę od powagi, gdybyśmy tylko się bawili. Wg słów: Jest czas siewu i czas zbiorów. Narka, Roklin.

Tylko… Życie motylka jest chwilką tylko, pozdrowieniem dla stokrotki, koniczynki i małej dziewczynki, która skrzydełka chcąc dotknąć lekko zrobiła burzę i koniec z owadzim lataniem ustało. No cóż, tak być musiało. J. A.

Oryginalny wpis - komentarz @Konrad Koper tylko... Dzięki;)) ....?

Stokrotka ślimaka zobaczyła - Ślimaku, czy ja jestem za dumna? - Tak powiedziała jedna pani chmurna. Ślimak, nie wiedząc, co to duma, odpowiedział: - dla mnie jesteś jak lalunia.

Gażniku, aż tak? Dziękuję i pozdrawiam serdecznie. Niech Ci się przyśnią takie strofy,masa takich strof. One dobro dają. J. :))