Justyna Adamczewska

Wędrowcze, tylko spokojnie, tylko powoli... Justyna. :)) Czas jest zawsze aktualny Sławomir Mrożek

@Marek_Mikutowicz krwiożerczo z lekko, eh, tylko się bać. ;)) J.

Cześć Liryku. Ładnie, delikatnie, spokojnie. Tylko raz tutaj: czasami - rosnąc - w kwiaty, tak poprawnie wstawia się myślniki. Sądzę, że myśli przednie zawarłeś w wierszu - o ukochanej, jednak trochę nieładu w treści, choć jak wyżej napisałam: "Ładnie, delikatnie, spokojnie." Pozdrawiam Justyna. ;))

Sylwio, Waldku, Andrzeju, 8fun, Wędrowcze, evicco - dziękuję. Justyna.

Dziękuję Waldku. Fajnie, że wesoło i do tego ślicznie. Życzę spokojnego wieczoru. J. :))

Sylwio ślicznie, lekko, jak to u Ciebie. Wiosna w pełni zimy - ta tez piękna, wiadomo, ale wiosna, to wiosna. Bardzomi się podobaja frazy: Wiadomo, ze wszystko, co powołuje do życia kłanai jej się, ale z pełnym szacunkiem, taką wdzięcznością. I: Bardzo efektowny wiersz. Kobiecy. Pozdrawiam J :))

...wieczny pokój już z sobą zawarli...

Ja też, Wędrowcze. Spokojnego dnia. J. Dziękuję, ze mogliśmy wymienić się myślami. J.

Wiem, że kochaszromantyzm, ja znów Młodą Polskę - moim idolem jest Kazimierz Przerwa-Tetmajer, ale i Jan Kasprowicz. A mój najbardziej ulubiony wiersz romantyzmu polskiego to: "Czatyrdach". Pozwolę sobie na przytoczenie: Czatyrdach Drżąc muślimin całuje stopy twéj opoki, Maszcie krymskiego statku, wielki Czatyrdahu! O minarecie świata! o gór padyszachu! Ty, nad skały poziomu uciekłszy w obłoki, Siedzisz sobie pod bramą niebios, jak wysoki Gabryjel, pilnujący edeńskiego gmachu. Ciemny las twoim płaszczem, a janczary strachu Twój turban z chmur haftują błyskawic potoki. Nam czy słońce dopieka, czyli mgła ocienia, Czy szarańcza plon zetnie, czy giaur pali domy, — Czartydahu, ty zawsze głuchy, nieruchomy, Między światem i niebem jak drogman stworzenia, Podesławszy pod nogi ziemie, ludzi, gromy, Słuchasz tylko, co mówi Bóg do przyrodzenia. Adam Mickiewicz.

:))

Andrzeju, też rozumiem Peela - mam nadzieję, ze nie weszłam na Twoje terytorium? Statek współpracuje z kapitanem - to jedność. No to na razie tyle. Pozdrawiam. J.

Teslicusie Bismarck powiedział także "Dajcie Polakom władzę, a sami się wykończą". Tak powiedział. Przytoczyłam jego cytat a'propos Polaków, bo to fakt. Jeszcze wrócę do Twego wiersza i wersu: To mnie wprawia niemal w drżenie. No nie Twój wiersz bardzo przeżywam. Nigdy go nie zapomnę, serio. Nie mydlę oczu, choć łezka w nich. Mogę wiersz na pamięć przyswoić? J.

Dziękuję, Wędrowcze. Justyna.

Wędrowcze, no ja podziwiam Twoją umiejętność pisania, dla mnie doskonałych, sonetów. Lubię tę też Twoją romantyczność. Tu bezpośredni zwrot do czytelnika - taki zabieg ujędrniajacy poezję. Bo dla kogoż pisze poeta? Dla odbiorcy potencjalnego. Lubię być Twoim odbiorcą. Pięknie napisane o przemijaniu, mądre przemyślenia. Szczególnie ujmuje: Wiersz filozofią egzystencjalizmu. Ciąg ludzkich myśli udowodniony. Dla mnie to taka teza, którą udowodniłeś pięknym poetyckim językiem. Justyna.

@Korneliee, no to dopiero. Ale i tak in plus odbieram. pozdrawiam J.

Czymże... Eh, życie jest piękne, weź je za rękę i idźcie razem do świata marzeń, poprzez witraże i słów miraże. Ach, cudnie będzie, w słońcu gałęzie, niebo przykryciem, może odkryciem lub oceanu odbiciem? @Justyna Adamczewska

To wiem, Teslicusie. Bardzo Ci dziękuję za tak wyczerpujące komentarze. Pozdrawiam J.

Ja również, Janko.

Teslicusie, zacytowałeś zbrodniarza wojennego - tego typu ludzi świat się nie spodziewał. On też stwierdził, ze wszelkie kwestie "rozwiązywane mają być krwią i żelazem". Czy chodzi Ci o zastępcę Hitlera? Czy też chodzi Ci o komendanta obozu śmierci w Oświęcimiu? Drugiego - powieszono, pierwszy dożył 93 lat w więzieniu. I tu, i tu lud nie darował.

Cześć, Teslicus. Specyficznie napisany wiersz. Dialogi, monologi, pytania retoryczne i wiele odniesień, np. "oto jest głowa zdrajcy" - odniesienie do czasów króla Henryka VIII i Tomasza Morusa - uznany za Świętego. Cela śmierci, zachowanie skazańca, jakże ludzkie. Dla mnie to wiersz - dyskusja nad sensem kary śmierci. Dobry wiersz, Teslicusie. Wiele światów te odległe, mniej odległe - narody te same, tylko pokolenia się zmieniają: Cały naród nigdy nie przebacza - i Ty o tym napisałeś, a raczej Peel stwierdził: O pogodzeniu się nie ma mowy, nastałby Raj, a to na Ziemi nie jest możliwe. Z ogromnym zaciekawieniem przeczytałam Twój wiersz. Jest w nim wiele sarkazmu, coś na kształt wersu: I Przyjaciel. W takich okolicznościach. No, no... powrócę. J.

Iwonko no świetny przewodnik turystyczny. Szkoda, ze nie skorzystałam i ja. Wszędzie : patataj, patataj, patataj... itd. Wizyta w Rosji wyśmienita: He, he, najważniejsze, aby wyszło na zero - tu w tym przypadku. I te skarpety w Paryżu: No super. Pomysłowość życia nie ma końca, co Peelka słusznie zauważyła. Wiesz, uśmiałam się przy tym wierszu, choć pewnie on nie taki do śmiechu. Alem ja się uśmiałam, a co? Płakać miałam, np nad wersem: Eh, życie. Pozdrawiam wędrowniczkę, J.

Rozumiem @Morgaroth. Pięknie opowiadasz. ... najprościej, gratuluję. J.

To jest frapujące.

Umieściłeś fotografię butelki, w której jest kartka zapisana nutami, to ciekawe: Wyśpiewałeś wiersz, tak sądzę: Milego dnia.