Justyna Adamczewska

No nie wiem, czy często, ale zdarza się Andrzeju. Cieszy mnie to, iż zajrzałeś do mojego wiersza. Dziękuję. Justyna.

Proszę, spokojnego wieczoru. J.

Proszę, Deonix_ :))

No, cóż... drzewa. Ptaki gniazdować będą na karoseriach? Dlatego wytłuc i ptaki trzeba, wtedy Natura nie będzie przeszkadzać samolotom w pędzie.

Tak, zamiataczu_ulic. Te ptaki srające na karoserie błyszczące też wypierdzielić, proponuję - odstrzelić.

Cześś, Deonix_. Przeczytałam tę opowieść z ciekawością. Jest w niej przede wszystkim analiza psychiki. Tak, szokiem jest to, co opisujesz później, bo: Tego swojego, ukochanego, znanego Jacka. Ciekawe zdanie. Następuje "sielankowy" opis, zbieranie kwiatów, rzeka, ale jest tez wspomnienie śmierci - nie mówię, ze to coś nie tak, jednak zastanawia. Wiem, należy pamiętać, o zmarłych, równocześnie nadal cieszyć się życiem. I tak jest w Twoim opowiadaniu, Deonix_. Później, już jest dość ostro, inny świat się pojawia, nieznany świat: I opis przemocy. Tytuł mnie zastanawia i końcówka: "Nic nowego". Czyli sielanka, przeplatana przemocą. Ukazałaś, Deonix_ zależność. Trudny tekst pod względem emocjonalnym. Pewnie jeszcze powrócę do niego. Pozdrawiam Justyna.

Super te oraz Fajny wiersz. Ciekawa "zabawa słowem". Pozdrawiam serdecznie. Justyna. :))

Tak , jednostki się poznaje, gromady człowiek się lęka. Zresztą nie tylko człowiek. Jak z "malowanymi ptakami". Pozdrawiam Czarku. Justyna. Takie "huzia na Józia" Huzia na Józia" się krzyczy kiedy się na kogoś napada, najlepiej kilka osób na jednego. Ale tak wiesz, z rozpędu, z uniesionymi rękami i krzykiem na ustach.

Dziękuję, Luule, to powyżej ciekawie napisane. Pozdrawiam Justyna. :))

To jest fajnie napisane. Ciepło dłoni Twoich. Wzruszający jest Twój wiersz. Pozdrawiam Waldku. Justyna.

No, to fajnie. Miłego dnia Maks:))

Oba odczucia ja najbardziej miejscu Luule. Fajnie, ze to zauważyłaś, o to chodziło. Dziękuję. Justyna. :)))

Teraz jest po prostu inaczej, choć sens zachowany. Wiesz, dużo mi dało czytanie, w jaki sposób zmieniać, aby było lepiej. Dzięki. Dobry był dziś dzień na naukę. Pozdrawiam Maks :)) Justyna I mam nadzieję, że nie uraziłam słowami: A jeśli, to przepraszam. J.

No zmiany wprowadzasz, było: Tak było. Trzeba wracać do Twego wiersza. Będę wracać. Pozdrawiam J.

Ra, raz - płynie czas, dwa, dwa - idę w las, a trzy, trzy - wesoło mi. Wesoły ten Twój wiersz, kleksowy, a przy tym posiada i głębię. Hedonizm tez dostrzegam. ;)) J.

No... będę, mam nadzieję, ale Niezbadane są wyroki losu Bolesław Prus

Tytuł dobry. Apostoł to wysłannik. Wiesz, tytuł doskonały. Wersy: B. wymowne. Justyna.

Dziękuję, Waldku, też słońca. Miłe, że odwiedziłeś mój wiersz. Justyna :))

Bardzo dobry wiersz, Maks. Prawda, prawda. Boli czasami, ale prawda "wyzwala", jak lekarstwo,. Prawda leczy. Jak to mawiają "Per aspera ad astra" - "Przez ciernie do gwiazd" Spokojnego dnia - Justyna

Dziękuje, egzegeto. J. Pozdrawiam.

Cześć, Deonix_. Pięknie napisane, ekscytująco, tajemniczo, ale i bez pruderii. Odważnie, a jednak jest to, "pozwól". Oddanie się całkowite, nutka elegancji, delikatności, przy całej "ostroścI", sceny. Podoba mi się. Pozdrawiam Justyna. ;))

A.W. "bez wahań i trzęsień ziemi". Nie, raczej pogodzenie się z tym,co los niesie. Dobre pogodzenie się. Justyna.

Dziękuję, radio, J. Ważna bardzo. Łączy. Pozdrawiam.