Ranking

pozwoli pani że się zachwycę wciąż młodą aurą rudych jej włosów móc się napawać bez ograniczeń czy nazbyt wiele żądam od losu wchłaniać te twoje cud-październiki zarumienionych klonów jarzębin lecz czy jest prawdą że nie chcesz z nikim dzielić miesięcy późnojesiennych przecież zaledwie skończył się wrzesień bliżej o pani jest ci do lata może nadzieją choć się nacieszę lecz proszę nie mów że nie wypada gronami raczyć się dojrzałymi gdy tak w nadmiarze kuszą i nęcą jak letnie słońca zdolne ożywić naszą niewczesną miłość jesienną Andrzej Kędzierski

jak jelonek z pięknymi ustami dotykasz czubków beztrosko kładziesz ręce na wilgotne ciało pod niebem domem szybujące jaskółki nie podnoś głowy i nie odskocz zostawiając mnie chcę twarzy brązowych nadgarstków błyskotliwym śpiewem w zagłębieniu uszu przejść z tobą do niemożliwych drzew

dzisiaj probowalem popelnic samobojstwo: najpierw wyskoczyłem przez okno razem ze wszystkimi slowami pozniej podcialem sobie zyly tepym ostrzem ironii założyłem na szyje petle banalu otrulem sie truizmem ukrzyzowalem sie w krzyzowym ogniu pytan mimo to zyje nadal dziwny jest ten swiat

zachód słońca pełnia księżyca zaćmienie burza po niej tęcza dom pełen miłości zapach porannej kawy i uśmiech bliskiej osoby cóż jeszcze trzeba by poczuć spełnienie by nie żałować tego co było co jest by na końcu drogi być szczęśliwym nie płakać tylko życiu się ukłonić

na tle olśniewającego błękitu ostatnia kropla ulewy za jednym uderzeniem skrzydeł białego motyla miękko opada na puszek brzoskwini drżenie liści na strunach szczęśliwej natury lato nisko kłania się jesieni

Widzę moje miasto skąpane we wrześniu Oblężone ławki śmiechu pełne tony Młodość bije potężnym dzwonem Nikomu nie chce się iść do domu Lecz trzeba Gderliwe matki czekają z obiadem ( One były troskliwe, lecz dla nas wtedy gderliwe) Wrzesień płynie nad sadem Czerwieni jabłka złoci gruszki Pachną w plecaku na przerwie Pochłaniasz łakomie kęs za kęsem Ich smak zabierasz na ścieżki wspomnień Nie wiedząc wtedy że będziesz Tęsknić

jasne niebo rozprasza chmury twoje żale i nadzieje lokujemy się w złotej żyle nigdy nie spełnione bogactwo uśmierzające niebyt

miłość radość przyjaźń spacerują obok siebie uśmiechy kolorowych pomadek cała gama różowe czerwone a nawet niebieskie tłum płynie niczym górski potok faluje jak gondola na karuzeli wzbiera w wąskich przejściach głowy wypatrują przyjemności wzrok smak dusza rozgląda się za łakomym kąskiem nie ma wrogości przepychania Polacy podobno skłóceni nic podobnego tutaj takich nie ma jedna rodzina 9.2024 andrew To politycy ujadają na siebie jak psy, a wmawiają to nam. Naród podzielony. Kto go dzieli. Może politykom dać broń, szybko by wyjaśnili swoje problemy

W gwiazdy zaglądałam, by przyszłość widzieć swą. Wyrocznię wciąż pytałam, czy będzie ze mną on. Tak późno zrozumiałam, co dusza szepcze mi, ona wie najlepiej - jak nikt! A rozum mój tak głupi, nie słyszał szeptu z dna, Wolałam iść się upić, a serce biło w takt. Tak późno zrozumiałam, co dusza szepcze mi, ona wie najlepiej - jak nikt! Choć tyle było znaków, tych godzin, białych piór, ja ślepa byłam na to, waliłam głową w mur. Tak późno zrozumiałam, co dusza szepcze mi, ona wie najlepiej - jak nikt!

Przyszłaś , gdy się nie spodziewałem, Przyszłaś, gdy nadziei nie miałem, Przyszłaś do mnie, tak niespodzianie, Przyszłaś, gdy cichło moje wołanie. Przyszłaś taka cicha i skromna, Twe oczy mówiły jak jesteś samotna, Twe oczy po pustych drogach błądziły, Po drogach na których me oczy były. A gdy się nasze oczy spotkały, To rozstać się już wcale nie chciały, I dalej razem, już roześmiane, Do wszystkich wołały, że nie są same. Widziałem Cię przedtem już tyle razy, Przyglądałem się nieraz Twojej twarzy, Patrzyłem, niczego nie dostrzegałem, Na oczach dziwną opaskę miałem. I nagle, teraz, po tylu dniach, Zrozumiałem, że o Tobie marzyłem w snach, Dlaczego wcześniej tego nie widziałem, Ach, gdzież ja przedtem swoje oczy miałem. Jak dobrze, że Ciebie znalazłem I tajemnicę szczęścia odgadłem, Bo ono znajduje się obok nas, Nie znajdzie go ten, co szuka wśród gwiazd. @Falkone ttps://youtu.be/zkHN3SqlS5o?si=FP9NdQun5YvUi-mK

wiatr od ucha do ucha leci razem z lekkością mej pamięci ledwo go czuję a on już mija dłużej jej nie ma niż jest, ta chwila oddech mrugnięcie koniec początek neurony łączą się w postaci pamiątek czekam niech nadejdzie już ta chwila ale niech już nigdy proszę nie mija

Kierat zakończony, zielone zaświaty. Czas powinien zwolnić jednak pędzi nadal, niby zagubieni wśród myśli rogatych, miast często rozmawiać, zaczynają gadać. Czasem schorowani: pytają dlaczego, nie wiedzą jak długo będzie świat doświadczał. Zapomną, że zbrakło tego, czy owego i że cholesterol żyły już zarasta. W erce przetrzymają nieostatni zawał, a księdzu wyrzucą sumienia część w komżę. Czyżby zapomnieli, gdy im cukier spada, że trzeba do śmierci dojrzeć oraz zmądrzeć.

Tekst powtórkowy łatwo się dzielić chmurką na niebie szczególnie białe rozdawać stada lecz kiedy z ciemnych błysk zmierzwi czerep to jakoś trudniej wytrwać w tym nadal gdy nagle wszystko gówniane szare a los jak biczem cierpieniem chluśnie może próbować nie przestać wcale smutek dla siebie a bliźnim uśmiech

Patrzymy w gwiazdy. W twoich oczach „odbijają się” gwiazdy.

Idą roboty. Czy zastąpią człowieka ? Zmora „ znad wieka”.

być podzielony naród przestaje bo nowa władza umie zjednoczyć tak dba o Polskę popalić daje otwiera biegiem zamknięte oczy :)

ostatni listek pamiętający lato porwany wiatrem zaplątał się w twojej sukience gdybym gdybym ja miał taką śmiałość dawno bym... nie tylko wzdychał 10.2023 andrew

Raz na warszawskiej Ochocie Mysz zakochała się w kocie. Nie było rady. Powód do zdrady znalazł się i po kłopocie.

Krzyk i ból ciałem okryję zamień mnie w tarczę a kule odbije, potem... twe oczy złotem pokryję Przewioze cię przez mroczną krainę Nie poczujesz już ból Zniknie obiecuje

jak strunę gitary napinam swoje życie kołdra zawsze za krótka zbyt ciasne buty: nie zajdę daleko kiedyś pęknie eksplodując głuchym dźwiękiem

krótkim wierszem zawrócił ci w głowie słowa miłość nie wypierał z serca z czasem nić i jej osnowa nie przypadkiem z fabuły zniknęła

Miłość i nienawiść Nigdy ze sobą nie walczyły

@FaLcorN ...trochę BBC Nature... :)Dobre. Pierwszy zapis tego 'stworka'. Pewnie kiedyś - przejdzie lifting. Pozdrawiam.

@Łukasz Jasiński Zrobił Pan ogromny postęp w komunikacji międzyludzkiej. Kiedyś zaczynał Pan pisać i blokował kontakt, dziś można z Panem wymienić myśli, nawet te najzwyczajniejsze. Super pomysł z tym pakietem... Ja niestety nie mam czasu na filmy, muszę się wyspać oczyść umysł przed pracą. Czeka mnie turbo piątek, a w poniedziałek spotkanie na któremuszęsięprzygotować. Mam jeszcze zaległe szkolenie do wysłuchania na zdalnej platformie. Jestem też trochę przeziębiona. Dobrego seansu 🙂

Ładnie powiedziane. I oby jak najczęściej.

@Łukasz Jasiński Nie śledzę na bieżąco Waszej znajomości, więc zapytałam 🙂 Musi Pan przestroić umysł z oddawania energii na pobieranie, wtedy wyjścia do ludzi będą zapewniały dodatek energii. Trzeba uważać na wampiry energetyczne w otoczeniu, starać się ich unikać. Ma Pan bardzo wysoką energetykę, więc troszkę pewności siebie i uda się...

@Rafael Marius ja takie spotykam lasy:) na Mazurach są piękne:)

Raczej dla wszystkich, bo poza Nim nie ma żadnej realnie istniejącej rzeczywistości. Reszta to tylko ludzkie wyobrażenia, którym wszyscy podlegamy, bo taka jest nasza natura.

Ale nie wszystkich i to też trzeba umieć zaakceptować, bo inaczej to będzie tak jak w przypadku dwóch panów z tego forum, którzy stracili wiarę z tego powodu, że im Bóg nie pomógł. A On nie jest od pomagania tylko od Bycia. "JESTEM KTÓRY JESTEM" "W nim poruszamy się, żyjemy i jesteśmy"

@violetta no, fajnie-ciekawie-pozdrawiam

@Łukasz Jasiński Hahaha 😅😅😅, miło że Pan się odezwał 🙂

Życie jest fajne, proste, potrzebujemy tylko Boga:) ale to fajnie, ze ci się nie udało:)

@Amber zdrobnienia używam :)

@violetta Jelonek brzmi infantylnie, jeżeli już to jeleń z pięknymi rogami. Pozdrawiam.

@Yavanna Mocny !!

@andreas chłop miał rację Kredens pozdrawia

śmierć to raczej bardzo osobista sprawa

@Łukasz Jasiński no tak nicość.. @Waldemar_Talar_Talar dziękuję @Leszczym może.. @andreas ponoć.. niestety nie jest to takie łatwe @Rafael Marius alw jak to mowią, trzeba żyć.. @MIROSŁAW C. tak lecz ciężko się go pozbyć, pozdrawiam

@Leszczym Jeżeli miał cztery żony, to należy mu się nobel za charyzmę.

@violetta Nie ma przypadków, macie wolną linię energii... Wolno...

gdybym ja miał taką śmiałość na wzdychaniu bym nie kończył sprawił by ci było mało tych dotyków tych gorących ...

@Rafael Marius a ja robię sobie, Bóg uzdrawia i prostuje drogi.

Moje łzy nie są Dla ciebie czymś nowym I gdy całuję cię w usta (To odczuwam bożą ulgę) Więc proszę cię moja droga Nie gniewaj się na mnie I poczuj się ten ostatni raz (Jak w pięknym śnie) Bo wszystko będzie dobrze Odkupię swoje winy I zanurkuję w tym smutku oceanie Zobaczysz moje ty kochanie (Dla ciebie rodzę się i umieram tak wiele razy)

Witam - ciekawie dziś piszesz - Pzdr.

@andrew Chwycił za "serce"

oj tych betonów wokół mnóstwo a jeszcze chodzą nie kojarząc to umysłowa przecież pustka lub może jakaś jest zaraza i niczym nie da się zarąbać na wszystkich polach już się pleni w poezji w słowach bywa skąpy a w polityce sięgnął zenit :)

w pewnej godzinie miasto zmienia kształt zamienia brzeg płoną fontanny łuszczą się chmury lubię twój parasol w kolorze malowanego nieba liturgię deszczu sączoną w wieczornym świetle dziś klęczymy na zimnym moście jak w niedzielę nie każdą i nie ostatnią na sen zagłaskałem kota więcej grzechów nie pamiętam kajam się nagi pod ścianą deszczu

Pod ziemią znajdę rozgrzaną, jasną lawę i dziwne życie.

Rozpłynę się, już nie czytam, bo pakuję się na wakacje:)