Ranking

Jakby to dobrze było, ułożyć w myślach życie swe całe, by żyć jak nam się wyśniło, prosto i zrozumiale. Żeby nie trafiać ciągle na schody, szczęście mieć w każdym zamyśle, sercem roztapiać lody niezgody, a smutki utopić w Wiśle. Iść wspólną drogą,trzymać swe dłonie, na życie jest wtedy ochota, usta się śmieją i dusza płonie, rym, niepotrzebny na koniec.

przewala się burza przez graty – klasery uschniętych owadów badziewie-rękopis-majstersztyk- sentencje-zlepione-klastery czas krzepi scalone są gnaty od mantry się kleją nim spierzchnę na dobre zgorzknieję w brak smaku skansenu wyblakłych plastików ołtarze z tombaku siermiężne górują wśród ruin dla zgrzytu

Gdy grabił sąsiada zbój z Ryni, nadepnął na grabie przy skrzyni. Trafiony tuż przy pęcherzu, ze strachu dostał łupieżu. Łupieżcze wyprawy więc czyni.

Koniecznie trzeba tu przewietrzyć. A babcia, dlaczego tak zbladła? Że dziś jest festiwal kolorów? Czy to znaczy, że babcia zacznie? Kolejny list napisany. Czarna stoi buteleczka - - to kałamarz ogólny. Do tego każdy ma pióro. Gęsie, bo przecież nie kacze. Można też myszką kierować, byle się nie zacinała, a ładnie objeżdżała ronda, i wiozła prosto do babci. Ona przytuli, ukocha... poczęstuje dynią z makiem.

pora pyszna i piękna ze staranną etykietą działasz kojąco i uspokajająco wypiję z tobą filiżankę gorącej herbaty tylko rozwiąż różową wstążkę zimne makaroniki latem wyjątkowe

utkałam Cię z wieczornej mgły o świcie znikniesz tak jak moje sny

tulisz się do moich wierszy z przyzwyczajenia zaglądasz w zbłąkane oczy jak w zegarku nadchodzi jesień życia

Wiszę pod sosną Sauną pachnącą Księżyc gasi gwiazdy Cisza huczy Dalekim ptaka krzykiem A Ty, hen tam, nie tu Pieścisz samotność Szukając ekstazy A ja, sama tu, nie tam Nie śpię Gdy pełnia stawia Umysł ma sztorc Czekam na próżno Na mistyczne uniesienie Ruchy me Tak bardzo Zwykle przyziemne

Osobliwy obraz ujrzałem dziś w nocy tłum szczęśliwych ludzi szedł środkiem ulicy wszyscy mieli bardzo roześmiane oczy nikt z nich nie narzeka nikt głośno nie krzyczał szli spokojnym krokiem jakby jedno plemię część trzymała krzyże część tęczowe flagi na rękach opaski tylko biel i czerwień ci stojący z boku bili im oklaski pierwsze skojarzenie ja nie jestem w Polsce tylko na mitycznej wyspie Atlantydzie o której czytałem w opisach platońskich u nas coś takiego nie zdarzy się nigdy ale kiedy doszli do ronda Dmowskiego pomyślałem wtedy jednak jest możliwe i się obudziłem

Motto: Jasnogórski Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus zdobią od wieków korony i sukienki, które są nie tylko ozdobą świętej IKONY, ale nade wszystko wyrazem wdzięczności ludzi, którzy doświadczyli łaskawości Boga w ramionach Matki. Ofiarowywali oni rzeczy najcenniejsze, nie tylko o wielkiej wartości materialnej, ale przede wszystkim emocjonalnej i duchowej [...] Za każdym z darów kryje się ludzkie serce i życie [...] Wotum jest tego zewnętrznym wyrazem. Dlatego ornamenty Jasnogórskiego Obrazu nie są martwą pięknością, ale żywym pięknem daru [...] który w ten sposób wypowiada się przed Bogiem i daje świadectwo wiary przed ludźmi. Jeżeli ktoś pytałby o wartość materialną, chciałby wyceniać poszczególne elementy, oznaczałoby to, że nic nie rozumie, że staje przed Bogiem jako godny pożałowania skąpiec. [...] Tak trzeba patrzeć na jasnogórskie wota, wśród których najcenniejsze są korony i sukienki, gdyż zdobią one Jezusa i Maryję w Cudownym Obrazie. (Ojciec Jan Pach OSPPE: Papieskie korony i bursztynowa sukienka dla Jasnogórskiej Bogarodzicy. W: Tygodnik Katolicki Niedziela nr 34/2005. - s.8) Renkloda brzoskwinia dynia czy nawet melon w spracowanej smagłej dłoni herbaciana róża sobą rozpachniona - przy piersi jantarowe Małe Ociepla dni kiedy deszcz lub mroźna posucha zgniły wyż albo zębate słońce co ziębi słoneczniki idealnie świeża z mocnym akordem sierpnia w skrzących się kroplach rosy Kwiaty rozgrzewa jak wonne fantomy na pszczoły chucha bo niosą miody solarne żywicę skrapla w balsam i cierpki propolis Wtedy też oddycha Jej suknia sosnowym borem ze żniwnym polem chlebem i zielem kadzidłem i nardem 7.08.2016 https://wiernibogu.pl/ikona-matka-boska-czestochowska-bursztynowa-sukienka?gclid=Cj0KCQjwz7C2BhDkARIsAA_SZKYwYmIh

gorący wieczór okna w bloku na oścież wspólna kolacja

In scelus bellum* To już ostatni oddech lata, cisza przed burzą i słońca cień, i padną do stóp losy świata zmartwychwstałego i milczenie jak nić nastanie - to za ten dzień - pierwszego września i jęczenie, chore szaleństwo, usta - piana wściekłości - obłęd i serca - cierń, idzie kolejna warty zmiana... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (sierpień 2024)

Kolejna narodzona dusza Kolejna wściekłość dnia Kolejny upadek słońca Kolejny zmierzch Cię wita Mistyczne koło wciąga spragnione dusze penetrujące po przestworzach ludzkiej wyobraźni Uwięzione w ciele krzyczą! Nie mogą się wydostać! Nienawidzą tych, którzy wpatrzeni w siebie niszczą wewnętrzną aurę innych ludzi! Na koniec chwila! Ciągły krzyk! Burza emocji! Dysonans życia! i ta cisza... *** Obiecany świat gdzie miejsca zabrakło Krząta się po progach ludzkiej pamięci... Nikt jej nie widzi Nikt jej nie słyszy Została tu sama A z nią smutek i żal...

Ode młyna jechał wóz, Dobrą mąkę na chleb wiózł. Latoś żyto obrodziło, Słońce ładnie je suszyło, W czas zwiezione, nocna młocka, Jutro Odpust, stąd ta troska. Dzieci taty wyglądają, na chleb świeży już czekają. W przednówek, wybór niewielki, Jadły tylko kartofelki. Mamo, mamo tata wjeżdża, W kącie czeka duża dzieża, Ciasto w niej zagniecie mama, Czekały tego od rana. Będzie mąkę długo miesić, Dzieciom ślinka już z ust leci. "Czary" mama musi zacząć, Krzyżem ciasto w dzieży znacząc. Zaklęcie powiedzieć trzeba, By chleb był tak jakby z nieba. "rośnij chlebie jak Słonko na niebie, bo dzieci chcą jeść" Tatko, tatko przynieś drzewa, Bo już w piecu palić trzeba, Ciasto z blach już nam chce uciec, W piecu trzeba już je upiec. Dzieci się przekomarzają , Podpłomyków swych czekają. Na kapuście z brzegu pieca, Jeden dla każdego dziecka. Bochny ładnie się rumienią, W pyszne złoto wnet się zmienią. Co za zapach jest w tym piecu, Jakby u Pana w pałacu. Śmietana długo zbierana, Maselnica zrychtowana, Czary znowu zrobi mama, Masło będzie jutro z rana. Masłem trzeba chleb smarować, Tak tu będzie się ucztować. Każdy naje się do syta, Taka uczta....znakomita. Zastawiony stół obficie, Dzięki Ci Boże za życie. Potem społem na mszę świętą, Aby uczcić Matkę Boską Szkaplerzną.

rodzi się chwila i chwila umiera... nie smuć się! że chwila umiera właśnie chwila rodzi się!

(Już tutaj był. Wraca poprawiony) Głęboko w lesie. Za starym drzewem. Co w swej koronie gałęzie krzyżuje. Kamień, dość duży. Mchem porośnięty. Ciężarem swoim, grób blokuje. Słońce, w to miejsce raz w roku pada. A wtedy z ziemi kwiat się wybije. Paproć. Przepiękna. Która raz kwitnie. Która to sekret z kamieniem kryje. Wiara niewinna. Zło, no i zazdrość. W dawnej godzinie spotkanie było. W blasku księżyca. W dole kamieniem. Niewinność czystą, zło przykryło. Świadek to drzewo. Nie mógł nic zrobić. Gdy korzeniami, z krwią, sok wciągało. W swojej niemocy, w swej bezsilności. Konary dziwnie skrzyżowało. Może z paproci, kwiat ten ktoś zerwie. Kamień odsunie. Grób odkryje. Cóż-nic to nie da. Bo przecież serce, które kochało, już nie żyje. Modlitwa mówi, że anioł czuwa. Gdy go poprosisz, się opiekuje. Czasami jednak, choćby na chwilę. Nad dobrem, zło zatriumfuje.

Takie podejście lepsze i zdrowsze :) Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie:) pl jest czujnym obserwatorem, ale pora na dalsze, bardziej drastyczne kroki :) pozdrawiam @Nata_Kruk dziękuję za czujność! Wkradło się o jedno „nie” za dużo! Po stokroć dziękuję za komentarz, bo wiele wnosi, bardzo się zastanawiam czy nie zmienić, tak jak mówisz, bo niby chciałam żeby to chociaż trochę strywializować (o ile to dobre słowo) tym „się” na początku wersu, ale może nie tędy droga, pomyślę! Pozdrawiam serdecznie :)

Pogubiliśmy razem słowa Nie szukając sensu w czynach Zatraciliśmy wiarę w Boga Nie wystarczy być, że "jesteś" A tam w środku Ciebie nie ma Rezonujesz moimi słowami Pustostanem zamierasz bez końca... Chwili braknie gdy oglądam zdjęcia Wspomnienia tylko w sercu drżą Rozbijane i przez lata chowane Wzrastają jak w ciemności mrok

Być może nazbyt realni, być może nie na tym świecie Zwiedzamy florenckie balkony - skuleni na parapecie A życie? Jest wszystkim, co zrodzi ekstaza, fatalnie śpiewane piosenki, tandetne garnuszki z odpustów i bazar - miłosnych rupieci Zamaszystością lepimy globy - z melasy ludzkich galaktyk Kierownik budowy przestrzega - wyłącznie (nie)dobrych praktyk: Zbudzimy wszystkie stulecia! Powiemy ludziom nie-prawdę! Zadzwońmy teraz do nieba! Baaaczność! Czy - abrakadabra? Kim człowiek jest?! Toż pytanie! Kto pyta, ten zawsze pobłądzi. Jedyny absolut na świecie: ograniczenia, kajdany wspomnień, cele ... I życie: zszargany siennik! I tak się wyśpisz, jak ci pościele ...

Siedzi mistrz nad mistrzami ceremonii nad ceremoniami i przy wielkim kotle (większym od niego) płynnego żółtego złota zamiesza od czasu do czasu, a potem wytapia te hurtowe sztabki złota. Jego drelich jest pracowniczy i nie jest przesadnie wyględny. No a potem, po niezbyt najcięższej pracy udaje, że jest skromny i w nawet nienowobogackich ciuchach bujnie się czasem na miasto, ba centrum miasta. Zresztą można i jego zrozumieć, bo gdyby tylko zachował się inaczej zaraz zazdrośnie ktoś by go zagryzł, lub ewentualnie – w przypływie pozytywnego uczucia łaskawości – tylko wygryzł z faktycznie ciepłej posadki. Fafarafa środków na bogate życie udaje więc bez przerwy, że nie ma pieniędzy. Jest jeszcze odwieczna kwestia testamentu. A człowiek obok? Człowiek obok chciałby poczuć, że w ręku ma mocne karty i stać go na satysfakcjonującą i przyjemną rozgrywkę, która trwałaby tutaj odrobinę dłużej niż te marne kilka momentów. Wniosek jest taki, że nawet przy wielkim garze z żółtym złotem życie może ci upłynąć niespokojnie, a nawet w niezaspokojeniu ważnych potrzeb, w tym elementarnej potrzeby i wygody i zabawy... Warszawa – Stegny, 25.08.2024r.

Jako rdzenny Warszawiak śniłem dzisiaj o Krakowie. I przyśnił mi się jakoś tak ciut informacyjnie zaniedbywany drugi brzeg krakowskiej Wisły. No nie wiem np. Podgórze Duchackie. A tak z drugiej strony, a może Kraków wziąłby sobie stolicę? Inaczej mówiąc ją sobie odebrał... Urzędy centralne, ambasady, miejsca władzy, strajki na całą Polskę etc. Byłbym nawet w stanie – jako prawdziwy zwolennik tej idei, w tej ważnej sprawie niestosowne podanie do kogoś tam napisać ;)) Warszawa – Stegny, 24.08.2024r.

wieczory sierpnia za chmurnymi wrotami skrzące kropeczki sierpień, 2024

miał czas na wszystko i się zachłysnął

Po co włączyłem w zegarku Powiadomienie o zbliżającym się zmierzchu Czy deszcz za oknem Nie jest wystarczającym zwiastunem Nadchodzącej jesieni? Codziennie trzy minuty szybciej Teraz już o 19:54 To denerwuje bardziej Niż kościelne dzwony Wybijające godziny i połówki Zawsze o minutę za wcześnie

To jest moja radość Przecieka przez palce Nawet nie mogę ugasić pragnienia Tylko myślę kiedy wyparuje To jest moja radość Ulotna Zamknięta w czasie Pieprzy się ze mną Namiętnie Ale nigdy nie przytula Wygania rano Zostawia z kacem To jest moja radość Ulotna W końcu spada I czaszkę roztrzaskuje o ziemię

Bo babcia wie jak rozpieścić :) Dzięki za odwiedziny. Pozdrawiam. Kiedyś były w takim czajniczku zaparzane, potem się rozcieńczało z wodą. Dzięki temu można było mieć przestudzoną herbatę. Jak byłam dzieckiem, to mi to pasowało. Dzięki za wizytę. Pozdrawiam :) Nie mylisz się. Jakoś tak mnie naszło... babcia czuwa. Dzięki za te kilka słów. Pozdrawiam :) Czasami trzeba... Dzięki za pozostawienie śladu obecności. Pozdrawiam :)

@Łukasz Jasiński (aż się boję) nie wiem czy celnie dla swojego "oświecenia" szukałam "Mój drogi świecie" - ale nie znalazłam. Dla mnie to wzruszający hołd słów tego co wydarzyło się 1.09.1939.

@Stracony Ja także to pamiętam, bo wszystko to kiedyś przeżyłem. Dziękuję i pozdrawiam:) @Hiala Dziękuję pięknie i cieszę się, że są jeszcze ludzie znający wartość chleba. Serdecznie pozdrawiam:)

Dzień dobry, poruszający tekst i bardzo trudny, który z pewnością dotyka wiele osób. A słuchał Pan gdy On mówił? Czy go Pan przegadywał? Zawiódł się Pan, że w momencie tupnięcia nogi nie ujrzał Pan błyskawic i głosu jasnego z nieba? "Bóg to nie czekolada, jak mam chęć - rozpakowuję i się zajadam". Myślę, że Mu Pan drzwi przed nosem zamknął i dziwi się Pan, że On nie wchodzi. Ma Pan wolną wolę - wolne zaproszenie - zależy kogo Pan zaprosi.. Bóg nie jest na nasze klaśnięcie, kichnięcie, pierdnięcie - czym by to było?.. Pycha, pycha i jeszcze raz złość. Ta zwrotka pokazuje jak wartościowym człowiekiem musi Pan być, a On nie skinął - bądź nie skinął wtedy: gdy Pan tego chciał, oczekiwał i w taki sposób jak Pan tego chciał. Kontynuacja pychy.. samozaślepienia.. Myślę, że Pana "swoje ja" też boli.. Modlitwa to nie tylko prośby i błagania w chwilach troski - nie bez przyczyny mówi się: " jak trwoga to do Boga", a to także dziękczynienie i uwielbienie... Komunikacja i dialog z Bogiem, chęć dzielenia się wszystkim, a nie tym co nam pasuje. "Zobacz Boże! Zachorowałem/łam - przyjdź i mnie uzdrów, bo przecież siłę masz! Nie przyjdziesz teraz? - Przestaję wierzyć (Stawianie warunków)." "Jak cudownie teraz mi, zawdzięczam wszystko sobie" Gdzie jest wdzięczność? za sytuacje, za ludzi, za oddech? Uważam, że wciąż Pan w Niego wierzy, (ukazując nawet pisany szacunek), a On wciąż Pana szuka. Tylko drzwi proszę otworzyć, najlepiej te do swojego serca. Wszystkiego dobrego Panie Waldemarze!

Dziękuję bardzo za komentarz i interpretację, przykro mi, to na pewno bardzo trudne koegzystować z taką osobą, pozdrawiam serdecznie W pełni się zgadzam, jest to wskazane, żeby nie gromadzić, a umieć się pozbyć, niestety potrzeba czasu, żeby się zabrać za ten śmietnik Dziękuję za kompentarz i pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Waldku, może Ty po prostu dojrzałeś do prawdy że "Bóg jest w każdym z nas"? Wtedy modląc się do siebie modlisz się i do Niego. Sądząc po Twoich innych pozytywnych utworach jest na to szansa. Druga możliwość, że stałeś się chwilowo Szawłem. W każdym razie letni nie jesteś, a to dla Boga zdaje się być bardzo ważne. Pozdrawiam Cię serdecznie

@iwonaroma Koło zamachowe istnienia. Następowalność chwil jest nieskończona, choć jak wiadomo chwila chwili nie jest równa. Spodobała mi się Twoja miniaturka. Pozdrawiam :)

Czy chwytasz słowa, które znaczą z przestrzeni pełnej niedomówień? Znów jakieś fakty przeinaczą, a gwiazdy zawsze świecą cudnie. Ktoś się narodził, inny odszedł, skończyła żywot jakaś miłość. Dziś pewne prawdy są nam obce i już nieważne to, co było. Czy słyszysz dźwięki, które płyną, osamotnionych - tkwiących w tłumie. Ktoś reklamuje swoją inność lecz gwiazdy ciągle świecą cudnie. W zaułkach krzyczą głuchoniemi, ślepcy przejeli stery władzy. Jedni zabawy są spragnieni, choć umierają inni nadzy. Czy widzisz wokół znaki czasu, ciemność zalewa nas w południe. Więc pomódl się za dusze nasze - niech gwiazdy dalej świecą cudnie. 2007

Aby nie było nudno.

Remedium na ciężkość bytu Są chwile szczęścia Tego braku zgryzoty Lekkość i spontaniczność Czy świadomość tego Jest przebudzeniem Lub ewolucją Zdarzającą się Falami

@kwintesencja ... o gratach... w wyszukanym stylu, jak na takie starocie. Wątpliwość, jw. - "tłustek" oraz.. czytam nie wiem, który raz, wers...jw. przesunięty i... po namyśle zaproponuję... i kleją się mantry nim spierzchnę... co Ty na to.? Pozdrawiam.

@kwintesencja Intrygujący obraz nagromadzonych rzeczy do selekcji, jak sądzę. Peel, jak się zdaje, ma już na nie oko i odgraża się istną rewolucją... tak to sobie tłumaczę. Pozdrawiam :)

@iwonaroma ... o tym samym pomyślałam, co Hiala.. ważne, że razem... :)

@Leszczym dzięki, trzymaj się :)

@iwonaroma Chwila za chwilą życie umilą, ale czasami... ex nihilo! Pozdrawiam Iwonko.

Fajna wizja, a gdyby nie podjudzający politycy, tak by było, bo różnice są czymś naturalnym. Ktoś kiedyś powiedział "nasi wrogowie" i się wymknęło spod kontroli. Pozdrawiam.

Witaj - mocno wierzący jesteś - szanuje to ale ja też mam prawo nie wierzyć tak to działa - nie wstydzę się tego - miło że czytałeś - Pzdr. Witam - prawdę mówisz o tej racji - każdy inaczej widzi ten temat - Pzdr.serdecznie. Witam - po co ta złośliwość - to proste jak kij - nie każdy musi wierzyć - Pzdr.

Witam - faktycznie warto - dzięki za czytanie i komentarz - Pzdr.uśmiechem. @Igor Wasiński - @Adaś Marek - dziękuje -

co Cię nie zabije to Cię wzmocni codziennie trzeba walczyć o nas a zwłaszcza wtedy gdy cisza spokój rutyna czyha by nas pokonać przyzwyczajenia są solą w oku okrasić ranek dziś komplementem warzywko kupić znaczy się kwiatek czasem po prostu chwycić za rękę i wyprowadzić na piękny spacer ...

@Waldemar_Talar_Talar Bóg nie pomógł Ci Waldemarze, gdy chciałeś. A może starał się Ci pomóc, ale tego nie zauważyłeś, bo pomoc nie odpowiadała Twojemu wyobrażeniu... Pozdrawiam :)

@Natuskaa wyjątkowe smaki. Nawet herbata inaczej smakuje u babci

Witaj - ano się rozgadałem się - miło że czytasz - dziękuje - Pzdr.

@Leszczym Różne ludzie mają sny, a fakty mówią same za siebie.

Dla niektórych spokój i harmonia Dla innych chaos i cierpienie Uzależnienie od tego uczucia, Pasja, złość, spokój A jednak bez chaosu nie ma spokoju Bo jak znaleźć w świecie bez harmonii Kapkę spokoju, dać uczucie bez wybuchu Bez finału upływu tych uczuć W którym niszczysz wszystko wokół Gdy w chwili spokoju ponosi cię Ta chęć niszczenia, mieszkając w oazie Dobrobytu, jak nie sięgnąć po zakazany owoc destrukcji, samo destrukcji, wszech destrukcji Jak łatwo jest to zrobić, krok w stronę chaosu I stojąc na przepaści jednej decyzji, przesunąć się o milimetr W stronę sądu karmicznego I nie dosypać szczypty beznadziejności do ideału Człowiek ma obowiązek, by pozwolić innemu Znaleść pocieszenie w kontraście do marazmu Człowieka beznadziejnego, Pogrążonego w ciągłej zmienności duszy

Bardzo dobry wiersz. Porusza ważny temat, Bóg stworzył wszystko z perfekcyjną precyzją. I wszystko w życiu wszechświata jest po coś. Czemuś służy. Czemu dokładnie, tego człowiek nie jest w stanie pojąć. Dlatego pewnie zadaje retoryczne pytania. Na pewno służy zbawieniu. Nawet ból, cierpienie, niesprawiedliwość międzyludzka ma uzasadnienie, te wszystkie niedogodności na które napotykamy w życiu prawdopodobnie nie są dziełem Boga, ale są wynikiem grzechu pierworodnego, Ewy i Adama, ci ulegli pokuszeniu i Raj zwany Edenem został odebrany przez Boga z ich świadomości. Ale on istnieje cały czas, tylko prawdopodobnie jest niedostępny dla ludzi. Skoro człowiek uległ pokusie, to teraz ponosi konsekwencje. W Raju nie było śmierci, bólu, cierpienia i wszystkich tych problemów z którymi się borykamy na co dzień. Skoro człowiek to zaprzepaścił ma życie od szatana - a teraz Panu Bogu zarzuca że jest mu źle? Bóg i tak jest miłosierny, dlatego prawdopodobnie pokazał człowiekowi, że mimo wszystko jest dla niego ratunek, że nawet w bólu, cierpieniu a nawet śmierci można doszukać się nadziei. bo zesłał Syna Swojego, a ten przyjął ludzki bagaż - ból, cierpienie, i śmierć, ale pokazał że nie są one ostatecznością człowieka, bo ponad tym wszystkim stoi tego człowieka zbawienie. Bóg również mógłby odwrócić się do rodzaju ludzkiego "plecami", a jednak nie zrobił tego i oddał Syna na śmierć odkupieńczą. Jeden Pan w komentarzu pod twoim tekstem pyta - "Czemu nie zatrzymał stalinizmu hitleryzmu ich mordów na niewinnych nic ludziach Czemu nie zatrzyma głodu chorób - przecież Bóg może wszystko - tak głosi wiara..." Tak, może wszystko, ale mnie się wydaje, że DORRO reprezentowane przez Boga nie może narzucać się człowiekowi, bo od razu przestałoby być DOBREM i emanowało w ŹLE. DOBRO musi wynikać ze świadomego wyboru, narzucone nawet przez Boga poniżałoby Go, i nie mogłoby być autentyczne. To warunek sine qua non - konieczny. Skoro człowiek odrzucił Eden, wybrał zło i szatana, teraz musi albo sam odrzucić to zło - wtedy powróci DOBRO, ewentualnie musi po prostu wierzyć, że jego ludzkie życie DOCZESNE, które wymyślił i zadał człowiekowi szatan - [bo to w Edenie nie było doczesnym, było życiem wiecznym -bez głodu, bólu, cierpienia i smierci] po śmierci zamieni się na zmartwychwstanie - i wyzwolenie z grzechu pierworodnego - CZYLI ŻYCIE WIECZNE. Ja tak rozumiem Wiarę, choć jestem kompletnym laikiem, i rzadko uczęszczam do Kościoła, choć nad tym ubolewam. I ten komentarz może posłużyć - dla tych zawiedzionych na Bogu - do osobistej wewnętrznej analizy, refleksji, dla tych którzy komentują pod twoim wierszem. Pozdrawiam.