Ranking

odmierzyłam ciebie z metra jak krawiec wzięłam nożyczki wycięłam co się pruło czy teraz mi pozwolisz założyć że pasujesz do modelu do projektu czy nie skurczysz się strachem lub innym głodem zakończonym czy nie rozwleczesz się na dekady lub eony czy nie wypłowiejesz od blasku księżyca słońca lub olśnień czy mogę ci zaufać ustalam kolor nitki a ty leżysz spokojnie na kolanach ułożony jak kot rozciągnięty i zaczynasz mruczeć zaklęcia na fason wzorniki przykładając wszystko się zgadza jesteś tym materiałem który jest potrzebny na który czekają sklepy i witryny o którego zawalczą delikatne dłonie byle cię przywdziać byle w tobie kroczyć całkiem po nowemu

Bywam niekiedy pod wpływem nieco innych imperatywów niż ty (zdarzają się takie, że najmądrzejszy włos na głowie staje dęba i się puszy), czego czasem nie mogę odżałować choćby zwyczajnym i w pełni przejściowym bólem głowy, serca lub sumienia. Seranon, 15.05.2024r.

śpiewa mi pod balkonem nie obchodzi go hałas ulicy mój przyjaciel kos śpiewa mi pod balkonem i nie drży mu głos śpiewa wytrwale śpiewa niestrudzenie czysto i pięknie on kocha życie naprawdę!

odlot posenny dreszcz ekstazy niby we śnie w odległości czerwieni warg pod różowiejącymi srebrem powiekami tylko nam znany bród na skórze arabeski doznań ciepły brzuch meandruje pocałunki niżej i niżej dotykaj

Ciężko jest mnie kochać Gdy mam w sobie tyle wściekłości Kiedy wije się jak zranione zwierzę Nie pozwalając sobie pomóc Cierpienie miało Wygładzić zgrubienia mojego spojrzenia Nadać szlachetnego wyrazu Wzmocnić Nie ono to zrobi A kojący koc I słowa, Że teraz będzie już cicho

Kładą się piwonie łanem, akacjowy pachnie bór, odurzone wiosny wonią platki z wiatrem lecą w dół. Już w kolejce pcha się lipa, kto zna zapach pewnie wie, że się trudno Pani oprzeć, kiedy w maju zakwitnie. Bez bez słowa czar roztacza: ośnieżone kwiatem pęki. Duszno, co może oznaczać, żeś odporny na bzu wdzięki. Jaśmin się nieśmiało budzi pręcikami wabi pszczoły. Pachnie w koło, pachnie wszędzie! Ludzki geniusz nie dogoni. Gdy przechodząc przez zagajnik ruch potarga nowe pędy, balsamiczny zapach sosny uspokoi każde nerwy. Wiosną bukiet świat roztacza. To przyroda tak uwodzi. Jedź do lasu, wciągnij zapach! buch natury nie zaszkodzi.

stworzyć nawet truskawki konia wymienił na samochód a siebie wymieni na lalkę

niedrogi mój uśmiech... za jedno spojrzenie oddam dwa nagie, bezwstydne uśmiechy i jeszcze dotyk dorzucę - może nieco leniwy nie przebudzony wiosną ospały po zimie - lecz najbardziej mój ze wszystkich moich czynów... i bezkompromisowy - monolit choć niejednolity mój dotyk jak drżący świadek rozbudzonych zmysłów - we mnie pulsuje nieskazitelny, prawdziwy mój... dla ciebie

Przyjaciele, kamraci i wszyscy pomiędzy, nie wiem kto bliższy. Towarzyszu, kompanie z atlantyckiej załogi, nie masz lepszych w rejsie. Gdzie dziesiąty, dwóch piątych, pierwszy i drugi. Na pokładzie w oddali, z gracją, flota tnie fale. Zaciśnięte szczęki mogą zerwać pół statku. Nie wydarzy się przecież, czego wieloryb nie ma w zamyśle. Idą listy do matek, żon, przyjaciół i dzieci, nie zobaczą cię wcześniej niż zakończy się misja. Poczerwienieją twarze, na widok marynarskich kołnierzy, przemieszanych granatem mundurów oficerskich. Muszą czekać cierpliwie, gdy dryfujesz po knajpach zalewając się ginem w arogancji natury żeglarza. Znam tę pewność rozmytą na morzu, gdzie topione są męskie sekrety. Ich szkielety opatrzone hymnami. Chłoną dusze. Nie słuchaj młody Odyseuszu, syreny zwiodą cię na bezdroża, pragną uwieść swym głosem. Zostań głuchym, by uniknąć cierpienia. To ostatni jest prezent, mały amulet. Gwóźdź ze statku na sznurku. Wsuń go za koszulę. Jest wygięty morską historią. Użyj go, kiedy noc zmieni kolor na zielony absynt.

nieraz taka bywa mowa że więcej słów w zdaniu niż zdania w słowach

Próbowali już Rzymianie świat nauczyć własnej mowy, lecz się chyba nie udało, dzisiaj problem mamy z głowy. Próbowali i Francuzi i Rosjanie i Hiszpanie. Sukces jakby cząsteczkowy, świat nauczyć się nie daje. Niemców próba nieudana, świat się od nich uczyć nie chce, woli od Amerykana, od Anglika może jeszcze. Pan Zamenhof też próbował, stworzył język esperanto, lecz, niestety, tej idei znów większością nie poparto. Każdy jakoś kombinuje, żeby łatwiej było w mowie świat nauczyć własnej, tylko nie Polacy i Tajowie.

Podziękowanie Za każde złe słowo. Każdą skrzywioną myśl. Gdy mogłam na nowo obudzić się by iść. Dziękuję. Za miłość której nie zauważyłam. I za tę niedojrzałą. Jedna uleciała, drugiej nazbyt mało. Dziękuję. Za metaforyczną herbatę od losu, gdy była zbawieniem. Kęs chleba rzucony ptakom co był objawieniem. Dziękuję. Za obraz który mam przed oczyma. Zima czy wiosna, wiosna czy zima. Nie topi się. Dziękuję. Za wszystko czego nie wyśpiewałam. Chciałam unieść nie mogłam. Nie mam. Dziękuję.

Z cyklu: Śpiewnik pielgrzyma Na sto trzydzieści dziewięć Zima to czas ciszy Zima prawdę zna Że przed rankiem Zawsze noc trwa Że zanim wróci życie Schowane musi być Każdy musi się wyspać Aby móc dalej żyć Zima to podróż z zachodu Z zachodu pełnego miodu Z zachodu co słodyczą kusi Lecz nikt Cię do tego nie zmusi Abyś objadał się na umór Bo zęby od tego psują się Gdy nie omijasz tego co szkodzi Gdy nie omijasz tego co złe Idź, goń, biegnij Wschód coraz bliżej Zejdź z góry prędko Do ludzi w dolinę, niżej Na szczycie góry Niczego nie znajdziesz Nie ma tam życia Same widoki Widokiem nie nakarmisz Serca roztoki Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

żywiołów rozmach i wichrów rozruch jak orkan - bo majem wiosna zniewolona drze się w wpiekłogłosy piorunem pierzastym

Autor Znów patrzę, a tuż obok tajemnicze księgi; Nie zbliżam się, lecz wszystkie wciąż mnie o to proszą. I nagle… Znam już drogę, gdyż, na przekór głosom, Wyczułem, gdzie pójść muszę jako swój czytelnik. Otwieram, wnet przewracam, ciekaw stron kolejnych, Lecz pisma nie poznaję. Cóż to? Ktoś rozpoczął Rozdziały za mnie tworzyć? Boże, powiedz, po co…? Dlaczego im pozwalasz? Jakże są pazerni! Ta księga, co obcymi jest pisana dłońmi, A moją wypełniona być powinna treścią, Pomiędzy pisarzami nieustannie krąży, I pełną niepokoju staje się powieścią. Notatki trzeba schować! Szybko, obym zdążył, Bo znajdą je i znowu całkiem mi pokreślą. ---

jedź do lasu? ale po co gdy przy domku łąka kwitnie zzieleniała w żółte groszki ktoś rozsypał chyba mniszek tam stokrotek cała chmara wzrok zachwyci kulką różu są jadalne i lecznicze twą niewinność chcą przedłużyć ... pytam po co mam do lasu gdy przy domku łąka kwitnie oprócz smaków i zapachów tworzy pejzaż - jaki śliczny :)

Pająka dawno nie ma, choć nici wiszą srebrne. Był tu, lecz umarł biedak, jego pamięci - przędza. Nie ma go już z pół roku, wspomnienia powracają, jak straszył koślawością w pięknym, słonecznym maju. Dawno biedaka nie ma, a w oknie srebrna nędza, firankę naśladuje. Natrętna myśl zwycięża. A może jeszcze wróci, zamieszka na swej przędzy? Wystawi chudą nóżkę, wyszczerzy swoje zęby? Gdy nagle wietrzyk zawył i zerwał srebrną nić. Nie wróci tu już biedak! Zachciało mi się żyć!

Jestem. Jak listek, gdy bystrze ciągnie, przecinam lustro jak ostrze noża. Lśni rzeka dalej świeża i hoża, opadam z nurtem, ślad milczy po mnie. Nad łachą zieleń, zdziwiony owad w meandrze prosto w dziób pliszki siwej. Pnie czerwienieją — stwarza bóbr głębie. W ciemnych kopułach topól się chowam. Wśród wyzłoconych kwieciem stanowisk, irys jak żołnierz na Warcie stoi. Pojmiesz, że jedno co w Mirski Przełom wedrze się — obłok. Nie patrzy woda. Chyba że hałas — rytm jednostajnych walców jak wiosła sążni i mordęg. Zetrze cię siła, choć nie pozwolą ciosy wapiennych młynów — ostańców.

Czasem albatros, płetwak białoskrzydły, Co tnie zimne chmury niby goniec rączy, Żeglując szczęśnie, gdy mu skały zbrzydły, Szybuje nad morzem, gdzie okręt się plączy. Samotny porzuci swe krzykliwe fratry. Patrzy jak marynarz marny, chybotliwy, Prując łupiną, przez słone pchaną wiatry, Pełznie pokładem jak nielot spolegliwy. Dziwiąc się w duchu z człowieczej niezdary, Drwi z dwunogiego, gdy kotwicę wciąga. Marynarz go widząc, wielebne wzywa lary I śledząc z zazdrością, mu w duchu urąga, Bo jakże on chciałby zaczerpnąć swobody, Gdyby mu Eol wszechmocnie pozwolił. I gdyby lęk przyrodzony wzlecieć nad wody, Przy ziemi go ciągle nie więził, niewolił. Ptak, więc bez strachu na burcie usiędzie, By skrzydeł wysiłek spoczynkiem ukoić. Wszak wie, że człowiek zawsze spętan będzie, Gdyż miast w górę patrzeć, śnić umie i roić. ...po przeczytaniu wiersza Charles Baudelaire-a pod tym samym tytułem. YouTube - https://youtu.be/i3jDWelOFao

Wygrałam ze śmiercią, ty nie wiesz o tym, co to są kłopoty. Wygrałam ze śmiercią, i dobrze mi z tym, nie będziesz się mną bawiła! Idź precz! Siwy dym pozostał, ale nie dla mnie, po zgaszonej świeczce, na moim grobie. Wygrałam ze śmiercią ty nie wiesz o tym, jak się teraz żyje? Pogadamy o tym?

Z żebra powstał model cudny Twórca dużo jej obiecał wystarczyło być posłuszną zapomniała – stąd problemy miała dostać księcia z bajki a dostała typ pokorny zakazane jabłko zjadła książę wcale nie obronił skulił uszy i bez walki Modelarza wyrok przyjął bał się złożyć apelację i pogodził się z jej krzywdą to historia bardzo stara ale nic się nie zmieniło Ewa dalej zrywa jabłka Adam w pubie pije piwo

@Wędrowiec.1984 To nie ja...😊 @violetta Jestem załamana moimi dziećmi, tylko telefon i laptop... Nawet nie wiesz ile muszę użyć sił i pieniędzy żeby coś od nich uzyskać. Wirtualny świat robi z naszych dzieci potwory... Dziś zrobiłam trening synkowi, taki ogólnorozwojowy, zobaczymy czy będzie ćwiczył... to nie jest dobry czas dla dzieci... Bród w sensie tajemne przejście....

@any woll :) koncert za darmo :) Dzięki 😊 @Marek.zak1 :) dają czadu :) Dzięki i również pozdrawiam @poezja.tanczy :) Dziękuję i również miło pozdrawiam @Jacek_Suchowicz ;) Dzięki za śliczny wierszyk :) @Olgierd Jaksztas :) no, wrony też mają swój urok, taki nostalgiczno- jesienny... Całe stworzenie z wyjątkiem człowieka, który czasem "rzuca mięsem" ;) Dzięki @violetta @Wędrowiec.1984 Podziękowania:)

Może i tak. Poznać kogoś myśli, zwykle zamknięte w nim samym, to bardzo duży ciężar. Są też tacy, którzy tylko przelatują po wersach i zostawiają serduszka. ;-)

Tekst w internecie jest żywy, w książce martwy. Szczerze żałuję, że skasowałam stąd swoje teksty, komentarze, różne zapisane wersje, własne dopowiedzenia. Ale pewne wydarzenia w życiu tak mnie poprowadziły. Z książek nic nie ma, nikt ich nie chce. Ale w ten sposób rodzi się jakaś opowieść. Pozdrawiam i dziękuję Olgierd :-)

@iwonaroma Ja najbardziej kocham bezczelne wrzaski wron i takich tam kraków :D A zresztą całe stworzenie śpiewa pieśń pochwalną stwórcy – życiu (niech będzie błogosławione Li), jak powiada święty Koran :D

@Amber stąd ten ładny nick:)

Czy czas może być żółwiowy ?

Cierpienie samo w sobie nie jest twórcze z mojej perspektywy, ale to co zrobimy w odpowiedzi na nie – już tak. Tylko nie da się w pełni odpowiedzieć na nie, gdy ciągle jest kontynuowane i nie ma się możliwości przerwania go. Stąd ta wściekłość i frustracja, bo pozornie nie możesz nic z nim zrobić. Ciągle było mi powtarzane, że „cierpienie wzmacnia”, a cały proces post-traumatyczny był zupełnie pomijany. przynajmniej takie są intencje na ten tekst

ziewający czas tyka żywicznym zegarkiem budzi dzwonkiem utkanym z pajęczyn z roślinnej wieży kołysana oddechem lasu zdobi swe burty o wklęsłe chropowatości płaski kształt z pasażerem na gapę kroplą deszczu wśród żylnych wioseł zatopionych w dnie z podłużnym nieprzydatnym sterem spływa w przezroczystym wodospadzie w dołującym szumie strąca białe strzępki z czerwonego kapelusza zerkają biedne mrówki myśląc że śnieg leci dalej w mrocznej wodzie zakłóca obraz księżyca płoszy pluskiem stada lelków wierci się spłoszona na utopionej łysinie pana twardowskiego # zielona łódka już dawno oderwana od prześwitu błękitno zielonego parasola

w codzienności i promocjach świat się gubi materializm znowu mami swoim blichtrem stado owiec nad przepaścią się dziś budzi czy odnowią przyjmą Ducha sercem czystym jak co roku On przychodzi darząc siłą daje wiele by Go przyjął każdy człowiek miłosierdzie nam przynosi oraz miłość z Faustyną mówmy "Jezu ufam Tobie" :)

jakieś to słodkie interesy i drobne małe geszefty oddam bezwstydne uśmiechy za dotyk z gorącym efektem ja nawet nie śmiem zapytać ciekawość płonie na twarzy co i czym mam dotykać a po tym - mi tylko marzyć? :)

moją rozkoszą ty słodki i ciepły butelkuje cię na zawsze w pamiętniku lżej i rosną marzenia jak długo będzie trwało może to ucieczka w powolne życie ale teraz jest zielona bajka chodzę boso po bujnej trawie z utęsknieniem na cytrynowy deser w łódeczce orzeźwieni

@Leszczym Kawałek dobrej filozofii. Pozdrawiam.

@befana_di_campi Bynajmniej, się słowik odnajduje Tylko dlaczego na gila poluje Fajnie napisane Zwięzłe Brawo! Pozdrawiam miło, M.

@iwonaroma Wiem o co chodzi, chociaż ujęcie tematu nie podoba się, samochód to też zwierzę, a jego imię wrum. Ale to z lalką to niestety trafne, oj.

@andrew Mimo zgiełku i rozruchów W nosidełku, na obuchu Mądry wiersz Pozdrawiam miło, M.

Śmiech ciszy, kiedy wszystko umiera Cyfrowa sepia fotografii na rozdygotanym stole ''Musimy to sobie odebrać,'' musimy się przewinąć Na taśmie i przez tłumy ... Ciemnia. Stracone rozumy. Przez "nie chcę" i "ja wolę" Kocioł gwiaździstej melasy: 'jutro' wymieszane z 'wczoraj' Czyli dokładnie 'teraz': gorzkie i bez okrasy ... Przełknąć jest chyba łatwiej toporne historią wieki ... Czy my w ogóle jesteśmy?! I znowu przerywa mi Bóg. Znów ten minister bez teki ...

@Ewelina ciekawie pokazujesz rzeczywistość I to co pomiędzy Podoba mi się Pozdrawiam miło, M.

język polski dla nielicznych trudny w mowie i odmianach kto go pozna stwierdzi śliczny i się uczy aż do rana możliwości ma tysiące zasób słów - nieskończony cudne słowa szeleszczące są udręką niewprawionych :)

@Konrad Koper ↔Dzięki:)↔No raczej... :)↔Pozdrawiam:) @poezja.tanczy ↔Dzięki:)↔A Tyś sensownie odpisał. Bardzo!↔Pozdrawiam:)

Zapewne wszystko przez fakt, iż nie było technologii, zastępującej bezpośrednie kontakty międzyludzkie, no ale zaczynam zapętlać wątki, bowiem mówiłem o tym wcześniej, więc zakończę. Lemmy Kilmister, lider Motorhead, powiedział kiedyś, że tak doskonale rozumie kobiety, ponieważ od małego wychowywała go matka, przez co przelewała na niego własne emocje, których się uczył. Powszechnie wiadomo, że Lemmy był bardzo atrakcyjnym człowiekiem dla kobiet. Podsumowując w ogóle cały paragraf, zastanawiałem się wtedy, o co chodzi z tymi starszymi kolegami. Nielogicznym było dla mnie wybieranie sobie partnera w nieswoim przedziale wiekowym. W ogóle uważałem, że związki zaczęte na etapie liceum, wkrótce i tak się skończą, ponieważ każdy rozjedzie się w swoją stronę, wyjeżdżając na studia. Nie wiem, czy miałem rację. Nie mam kontaktu z żadną osobą, z którą chodziłem do LO, ale tak wtedy uważałem. Różnie bywało. Uważam, że aranżowanie małżeństwa, czy usilne swatanie ze sobą osób, to przeginanie w drugą stroną. Reguły regułami, ale to była gruba przesada. Zapewne wiesz, że istnieje mechanizm zwany maskowaniem. Fakt, kobiety robią to lepiej, a dlaczego robią to lepiej, opisałeś doskonale niżej paragrafu, który właśnie zacytowałem. Co do samego maskowania w ogóle, niezależnie od płci, znam mężczyznę w spektrum, o którym nikt nigdy nie powiedziałby, że ma autyzm. Sami autyści bardzo nie lubią, kiedy mówi się: "W ogóle nie wyglądasz jakbyś miał autyzm." Doskonale wiem dlaczego tego nie lubią. Też tego nie lubię. Internet to cudowne medium. Naprawdę dla mnie komunikowanie się z ludźmi za pomocą Internetu jest świetną metodą kontaktu ze światem. Nikt na mnie nie patrzy, nie muszę spoglądać drugiemu człowiekowi w oczy, mogę zastanowić się nad każdą wypowiedzią, zanim ja opublikuję, mogę każdą wypowiedź skorygować, dopasować bardziej do tematu. Odkąd poznałem tę formę komunikacji, stałem się jej prawdziwym fanem. Patrzenie w oczy w ogóle jest straszliwie męczące. Na twarzach zbyt dużo się dzieje i mój umysł, zamiast przetwarzać właściwe informacje, płynące z ust, męczy się rozpracowywaniem tego, co dzieje się na twarzach rozmówców. Jeśli mam patrzeć w oczy to z odpowiedniej odległości, kiedy nie widać tylu szczegółów i można skupić się na treści. Kiedy z kimś rozmawiam, zwykle patrzę gdzieś obok i skupiam się na informacji, która dociera do moich uszu. Spektrum zachowań jest bardzo szerokie. Nawet psychologowie twierdzą, że nie ma na świecie dwóch takich samych autystów.

@poezja.tanczy i równie dobry dwuwiersz Pozdrawiam.

@poezja.tanczy ano, ano - właśnie ;) Również pozdrawiam...

@Jacek_Suchowicz coś w tym stylu:) @poezja.tanczy :)

@Leszczym :) właśnie... Dzięki:) @jan_komułzykant wiem, choć kukiełka też ma jakieś skojarzenia... W sumie chodziło mi o sztucznego człowieka (coś więcej niż robot). Jeszcze pomyślę... Dzięki:) @poezja.tanczy :) Bardzo dziękuję, również miło pozdrawiam @Ewelina @Marcin Tarnowski Podziękowania:)

Pewien młodzian do mistrza przyszedł po poradę, -Poradź mi, bo zwariuję i gdzieś tam wyjadę. zakochałem się w pannie, a ona mnie nie chce, nie zauważa i traktuje jak powietrze. -Powiedz jej, że wyjeżdżasz i nigdy nie wrócisz, przerazi się wtedy, bo może się udusić.

Najważniejsze, żeby szare komórki działały jak trzeba. ;)

@Nefretete Jestem pod wrażeniem Świetnie napisane! Pozdrawiam miło, M.