Ranking

W tym roku jesieni nie będzie, zatrzymam słońce wysoko, byś mógł się wygrzewać w promieniach, i bujał się ze mną w obłokach. W tym roku nie będzie jesieni, chmury i deszcze rozgonię, byś patrzył na mnie życzliwie, i by nie marzły ci dłonie. Nie będzie jesieni w tym roku, kwiaty w kolczykach przyniosę a jeśli to będzie za mało - - na rzęsach letnią rosę. Jesieni nie będzie w tym roku, świat twój zmaluję zielenią, i nie pozwolę przyfrunąć, złym myślom ani zwątpieniom. Jesień zaistnieć nie zdoła, nie znajdzie tu miejsca dla siebie Pozwól mi tylko być blisko, bo czuję wiosnę do ciebie.

Wiersz został zainspirowany rysunkiem 9cio letniej dziewczynki. Tytuł intuicyjny. Taka tu ciemność A jednak jasność. Niby różowe Te ciemne kolory. Twój uśmiech zamiera W tej małej przygodzie. Że niby na lewo A jednak na prawo. Na pewno uśmiech Rozświetla mą drogę. Na pewno jasność Rozsądza kolory. A tu tak jasno A jednak ciemno. Kolejny uśmiech I oczy zdziwione.

i las się zaczyna rozbierać tylko sosny i świerki chcą umierać w zapiętych sukienkach się zielenią

Szumi morze szumi i wie, bo mądrzejsze, że niepotrzebne są słowa. Słucham morza szumu w słowach. Niekiedy szumi mi w głowie - również słowami. A może mi tylko zaszumiało od poezji? Tęsknię za szumem jej słów. I zapisuję te szumy słowami. Zresztą żeby ten szum szumnie odnotować decyzję podejmuję słowo - myślami. Zresztą przypuszczam, że morze przemawia nie tylko szumem, ale mówi coś znacznie głębiej i wielowarstwowiej, czego dziś nie usłyszałem, gdyż za cienki ze mnie romantyk. I oby było tak tylko dzisiaj... Władysławowo, 19.09.2023r.

stare miejsca - nowe aranżacje pamięć wkradła się w teraz a teraz jest już inne zapachniało przyszłością...

W kotlinie samotności gdzie cisza jest drogą, powoli dociera, co jest Wolą Bożą. Ofiaruj każdą chwilę, myśl nieuczesaną, rozwydrzone żądze przychodzące rano. Ukrywane słabości tezy wydumane mądrość z piekła rodem na krzyż wszystko zanieś. Zawierz szarą codzienność; czas, który przecieka. On jest miłosierny - na Ciebie wciąż czeka.

z utęsknieniem czekam na jesień na ciepły koc herbaty z miodem i cytryną walką kopytek która noga wyżej kiedy za oknem siąpi deszcz i rdzewieją liście bliskość rozgrzewa eM spojrzeniem oczu dotykiem ust niepotrzebny pośpiech mamy przecież czas aż do wiosny

Wietrze, może mi odpowiesz. Dlaczego: temu, zwiałeś tylko czapkę a innemu głowę?

Pewność czynów trwa, póki nie patrzy im prosto w oczy- Gdy popatrzy im prosto w oczy, zagłuszy je niepewność uczuć.

ludzie przychodzą i odchodzą przewijają się z powietrzem chwytają za dłonie mnie czasem za serce malują pejzaż ażurowy milczą i krzyczą i krzyczą... wzrokiem przyciągają i odpychają idą wolno albo biegną z wiatrem nikną za mgłą cienką ludzie bliscy i dalecy obok przechadzają się błękit nieba zamieniają we fiolety przenikają mnie jak tęcza barwną nutą i słowami - z których składam burzę wierszy ludzie ludzie zimno-ciepli

Światłem mych oczu Sensem moich snów Zbawiennym cieniem Najpiękniejszą poezją Byłaś dla mnie matko Dlatego ciągle żyjesz w mojej pamięci Dlatego bardzo często Zapalam znicz na Twojej mogile Widząc twą uśmiechniętą Twarz która do mnie przemawia - Twarz która zmusza do płaczu

:) Duszko, Twoje komentarze to dopiero inspiracja :) Dzięki i również pozdrawiam:) Tak, zmiany zewnętrzne zachodzą w obecnych czasach bardzo szybko. Dobrze, że chmury tak nie gnają:) Dziękuję @Łukasz Jasiński @Tectosmith podziękowania:)

w tym roku jesieni nie będzie przyroda nie zawsze jest z nami już lato swe wątki przędzie srebrnymi nitkami omami w tym roku nie będzie jesieni choć złocą alejki się w parkach na ustach pomadka czerwieni a księżyc to nasza latarka nie będzie jesieni w tym roku choć deszczu jest ilość niewielka szum morza przegoni niepokój i wiosna zawita nam w sercach :)

Ładnie, lekko, adekwatnie do pogody :))) I chyba niecoerotycznie (?) :)))))))))))))))))) Chociaż ja lubię jesień :) To taki czas na spowolnienie i odpoczynek, niekoniecznie obumieranie ;) Ale Peela może czuć inaczej :) Pozdrawiam :) Deo

@Leszczym Byłem kilka razy we Władysławowie, ale tylko na parę godzin. Jakiś port pamiętam. Przez 15 lat jeździłem na Mierzeje Wiślaną. Dwa, trzy letnie miesiące. Czułem się jak w domu. Najmilsze chwile życia. Trochę wypoczynku, nieco pracy w gospodarstwie znajomych, lecz prawie rodziny. Wakacyjne panienki. Natura + miłość to połączenie lubię najbardziej od dziecka.

dawno CIĘ nie widziałem spojrzałem i oniemiałem na nowo się zakochałem szczerze uwielbiana zawsze podziwiana ze zgliszcz powstała wiernie nam się oddała nowymi domami porosła dziś jest piękna i radosna zachwyca w dumę wprawia wielkie wrażenie sprawia uśmiechem mnie przyjęła jak przyjaciela objęła pamięta mnie dziękuję Ci Warszawo że JESTEŚ JESTEŚ wielka 9.2023 andrew Byłem po dłuższym czasie na jeden dzień w Warszawie

U mnie są następujące opcje: Pierwsze dwie dotyczą wszystkich komentarzy. Trzecia dotyczy moich komentarzy i publikacji. Ostatnia dotyczy tylko moich komentarzy.

Wrześniowy spacer Barwami drzewa już zajęte, Czerwień rozpala bujną zieleń, Dzień jeszcze parzy świat gorącem, Noc sny śni coraz bardziej chłodne. Kluczące ptaki pod obłokiem Żegnają, inne przylatują. Złocisty promień na polanie, Cieszę się pysznym tym widokiem. Borowik duma w mchu wygodnie, Wiewiórka orzech chowa w norze, W poszyciu skrzypi coś, chrobocze, To chyba skrzaty i krasnale. Szkoda troszeczkę, że nie widzisz, Za nostalgicznym skryta głazem, Zaszyta w liście butwiejące – Piękniej by tańczyć było razem. Flamenco szaleć, krew gorąca, Zrywać te słodkie z drzew owoce, Nie zważać na to czego nie ma, Roznamiętnieni aż do końca. Marek Thomanek 15.09.2023

a gdy spytasz co słychać odpowiem pokrętnie wypalone spojrzenia w popiele się ścielą wczoraj było pięknie dzisiaj jest wspomnienie a jutra nie będzie

Mam pytanie odnośnie zgłaszania postów - dlaczego obecnie tej funkcji nie widzę? Kiedyś można było, po kliknięciu w "trzy kropki" ujrzeć opcję "zgłoś", a teraz widzę tam jedynie "udostępnij", obojętnie czy chodzi o wiersz, komentarz czy cokolwiek innego. Nie żebym z tego korzystała jakoś nagminnie, ale czasami się przydawało :) Deo :)

Bywa, że głowa boli od cudzej aureoli. Bywa, że cieszą rogi gdy człowiek duchowo ubogi.

Dobre, dobra konstatacja

@Franek K dzieki skorygowałem jutro jeszcze raz przeczytam Pozdrawiam @Rafael Marius Dzięki Pozdrawiam

Dziękuję Ci za pogłębienie treści :) Pozdrawiam. @Łukasz Jasiński Dziękuję :)

Jesień przyjdzie, jak tylko opadną liście, pójdzie spać :)

@Rafael Marius też wolę ciepło 😎 @Wędrowiec.1984 no to miło mi 🙂

@viola arvensis Tak jest, wiersz bardzo fajnie się kończy i w sumie nawet odrobinę zaskakująco. Lubię to, no i jest fajnie zrymowany, oraz czytanie wciąga.

Ta zwrotka najlepsza. A co do treści to jak najbardziej jestem za.

@viola arvensis pogody wiersz z nadzieją w tle. Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam :)

Póki co mamy ciepłe lato i piękne kwiaty. Oby jak najdłużej. Najlepiej jakby trwało cały czas. M jak miłość. Może też być Monika.

@viola arvensis Wiosna radosna, jesień żałosna, zima trzyma a lato? Co ty na to?

Zgodnie z przysłowiem, kto się za młodu wyszumi ten na starość jest spokojny. Jak często mawiała moja babcia. W tym zdaniu można streścić jej program wychowawczy. Słuchałem się jej. Była dla mnie autorytetem. Jedynym.

Do tańca wiosny nie trzeba Ani ciepłego lata Jesień jest także urocza A zima też piękna bywa.

To czucie wiosny mnie ujęło:). M

@Łukasz Jasiński @Łukasz Jasiński Jesień jest kolorowa, ale nie ze spektrum tęczy, skąd ten pomysł?

jesień otuli ciepłym kocem herbatka z miodem i z cytryną ja z doświadczenia swego powiem że śliwowica grzeje miło nie żeby naraz pół butelki lecz kieliszeczek ot pięćdziesiąt złe zaraz zginą myśli wszelkie a zima zda się najpiękniejszą :)

Owszem. Ścisła zabudowa została zburzona. Ja mieszkam w samym centrum. Mam piękny widok z okna na pół miasta.

@Rafael Marius Cudowna, Najpiękniejsze są przestrzenie, nic ścisku. Pozdrawiam serdecznie, Miłego dnia

@Rafael Marius Podpowiem, że nie wszystko rozgrywa się w damsko męskich klimatach. Czasami chodzi o uczucia, których nie da się opisać.

gramolimy się pod tym parasolem między pejzażem a jeszcze nie namalowaną nocą nad nami zimny deszcz pod nami zimny deszcz między kolorami skrada się kot i mokra luna w odcieniu mocnej herbaty

@Rafael Marius Właśnie nie. W moim odczuciu to właśnie zdecydowanie. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie . @Kombajn Bardzo Ci dziękuję, aż nie wiem co napisać.

@Ewelina W poezji idziesz w dobrym kierunku, co mnie bardzo cieszy ;))

@duszka Duszko Ty masz jakieś inne, nie wykluczam, że lepsze spojrzenie. Nic takiego nie miałem w planach napisać i nie dlatego, że nie chciałem tylko ta myśl mnie nie napadła ;))

@Leszczym Nie dopuszczajmy myśli, słów, uczuć i zdarzeń, które powodują, że człowiek przestaje być człowiekiem... Ta przestroga przyszła mi na myśl po przeczytaniu Twojego ciekawego tekstu. Pozdrawiam :)

Wtórujące drzewom wyjące psy uzupełniają modlitwę o warstwę muzyczną. Można rzec, że to takie namaszczenie na wypadek zbyt późnego dowiezienia pacjenta.

@Franek K Równie zawzięty geolog z Przasnysza tak stukał młotkiem, że w końcu się zdyszał. To przez te czyny szalone przegapił gdy stukał żonę sąsiad o twardym imieniu Ryszard. Inny szalony geolog z Pomorza uparł się odkryć bursztynu złoża. Mówili mu: "Chłopie, ty grzebiesz w przekopie, a sąsiad skarby wyciąga ci z łoża". Pozdrawiam serdecznie.

@Leszczym Dobrze napisane, ciekawa historia. Żywa. Pozdrowienia :)

pragnął na koniec wszystko zapiąć na ostatni guzik czy na próżno myśli trudził? kiedyś ów oderwał na śmieci wyrzucił

po nieludzkim centrum dowodzenia zostają kolczaste druty słoiki złotych zębów i cierpienia pełzające wzdłuż w pionach genealogicznych na cztery pokolenia zadaj mu życie niech śmierć nie wycisza neuronów gotuj rtęć trzy dni odkładaj kości okorowaną dębiną we wrzątku i liśćmi tojadu otwarty na oścież krymski styk przesyłania dusz tararskich żywcem topionych w ciepłym Azowskim morzu dziś żołnierskich to już pół miliona braci nie podniesienie rozprutego ciała należność kary wiecznego trwania

Srebrzyste listowia opadną Przychylą się drzewa na wietrze Czasy jesieni nastaną Kości wypełni powietrze Światła coraz słabsze Krok coraz wolniejszy Pamięć coraz lichsza Nadejdzie wnet zima Zimnej trumny zgliszcza