Ranking

Za czerstwym chlebem kolejka szara zakręca młodość w dojrzałe smutki z gniazda wypadłe za wcześnie ptaki czekają z celem wczepionym w troskę W dole rodzice tęskniący cicho w szponach depresji leżą bez ruchu przez wojny wichry strąceni z dachu na losie piskląt niemocą piszą Życie na kartki za życiem stoi parami szybciej zdobędą szczęście wspólna historia dodane skrzydła odfrunąć z kluczem do dużej roli Em trzy spółdzielcze wersalka żądze miłość wiadomo jest dla dorosłych mówisz za mali, spójrz w głębię oczu szmat czasu wyrył dziesiątą wiosnę Nie dla każdego czas w tym samym tempie płynie. Wszystkie przedstawione wydarzenia są autentyczne.

Szukam cię dobra chwilo. Gonię za tobą zbyt bardzo, a ty mi wciąż uciekasz, choć cię złapałam niedawno. Tylko dlaczego tak krótko mogłam się tobą nacieszyć? Chciałam zatrzymać cię dłużej lecz ty się ciągle gdzieś spieszysz. A może wolisz tylko wypić kawę mrożoną, niż zostać na obiedzie i czuć się zniewoloną? Staram się ciebie zrozumieć, nie będę więcej gonić. Prędzej czy później wrócisz - radość się we mnie odrodzi.

jestem zwierzęciem nocy żywię się padliną podrzucaną w kanałach cyfrowych gołym rękoma grzebię w zerojedynkowych bohaterach wywracam ich na drugą stronę zawsze znajdzie się coś całego w dziurawym w co można zanurzyć zęby jadowe poluję na koniec świata w tym roku wyjątkowo nie nadszedł już drugi raz w tym miesiącu znów przyjdzie mi spędzić resztę życia w przyszłości inne zwierzęta w klatce pukają się w czoło jak można zostawiać tyle śladów pamięciowych awatarów odcisków klawiatury wczoraj po dzielnicy grasowało kilka drapieżników mieli nakazy na papierze łomotali w drzwi o świcie

ona śpi odwrócona tyłem zawinięta w czerwony koc wypłynęło z niej nasze dziecko miedzy nami wyrósł mur czuję że jeśli nie znajdę sposobu by go zburzyć rozdzieli nas na zawsze zgiełk Eriksgaten któremu wtóruje pokojowa lodówka mam 48 lat i nie wiem co jest dla mnie dobre wymownie niewymowny od urodzenia zeskakuję z drabiny by ponownie siebie nie mieć szukam sposobu by nadać sens każdej chwili życia niepokoi mnie że gdy nadarza się sposobność jestem bezradny

zmysłami czuję majową siłę gra słów to miłość nokturnem z klawiatury z ukrytych nut uwiłem bukiet róż czerwonych naręcze słów niewypowiedzianych a jutro zarzucę ci je na szyję

Nie wstydź się prawdy ona zawsze ma racje nie boi się cieni nie boi się mgły Nie wstydź się prawdy ona lekiem na zło nigdy nie kłamie umie otwierać drzwi Nie wstydź się prawdy uśmiechaj się doń nie wmawiaj sobie że to tylko echo Nie wstydź się prawdy to ona ozdabia twoje noce twoje dni to ona twoim horyzontem Nie wstydź się prawdy nie unikaj jej bądź przyjacielem nie mów o niej żle

suniemy codziennie na chmurze przywiązania ścigamy się z wiatrem przeznaczenia dryfujemy razem po falach oceanu trudów oraz przyjemności wciąż gaśniemy oraz płoniemy na przemian ale boję się, że pewnego dnia ty już nie zapłoniesz co wtedy będzie ze mną?

w ulu obok rojno gwarno perspektywy przecież marne truteń - german niby pszczółka znów jeleni nowych szuka obiecuje ze trzy razy czy raz da to się okaże pszczoły z lewa się buntują chociaż same oszukują w przemyślany robią sposób by pozyskać kilka osób a odźwierny nosem kręci w telewizji miałem więcej praca miała wiele zalet gdy wpuszczałem każdy talent truteń Rycho się przyplątał rzucił hasło chyba z kąta a że intelektu nie ma wyszła beka jakaś ściema jeszcze brzęczą pszczoły rolne wraz z tygryskiem niespokojnym nie są w stanie ukryć parcia lecz brakuje im poparcia wszyscy robią dużo gwaru lecz brakuje im programu ul z zachodu jakoś milczy ul ze wschodu chyba wilczy ma apetyt i niestety zjadłby ule jak kotlety truteń - german ten jak pszczółka myśli komu pomysł ukraść a co powie wszystko lipa zamiast trutnia - wielka kicha

Tam gdzie kurek na kościele pieje po raz trzeci, zagubiły się nadzieje, jak zgubione dzieci. Gdy nad wieżą wiatr zawieje, to kurkiem obraca... Dzieci bawią się w najlepsze, to ich cała praca. W lewo, w prawo i z powrotem, w każdą inną stronę, w tym odwietrznym kołowrotku wszystko dozwolone. Nikt nie zważa, że wokoło rosną nowe kraty, grabarz kopie grób wesoło, a strój ma pstrokaty. Tuż przy dole kamień czeka z napisem gotowym: Tutaj leży Twoja Wolność wybita ci z głowy. Chodzą cienie po cmentarzu zapatrzone w gwiazdy. Chociaż Słońce jedno świeci, tu ma swoje każdy. Cień za cieniem się potyka, i wpada do grobu. Tam w ciemnościach szybko znika i nie ma sposobu by w bezdusznym tym zaduchu przyszło otrzeźwienie, kiedy kurek liczy z góry wszystkie ciemne cienie.

Patrząc na swoje lustrzane odbicie coraz częściej zaczynam powątpiewać w swoją dorosłość o której świadczą posiwiały wąs broda i łysawa skroń Może wciąż jestem tylko dzieckiem którego twarzą bawi się życie kładąc na niej swój niesamowity makijaż i dlatego nie jestem wstanie pojąć Czemu nie wszyscy umieją szczerze płakać śmiać się kochać mówić prawdę czyli robić coś co jest oczywiste i proste coś co było jest i będzie dużo warte

jak dobrze rano otworzyć oczy by móc od nowa przez życie kroczyć. z porannym słońcem przywitać dzień nowy kolejny i może wyjątkowy. jak dobrze iść małymi krokami podążać za nadzieją czasem smutek gości w sercu lecz usta się śmieją. i dobrze we wszystkim sobą być choć przecież różni jesteśmy każdy od siebie może coś dać wtedy świat staje się piękny.

mam cię w małym lesie rododendronów kiedy wybuchają czerwienią różem fioletem bielą na zieleni cichym głosie ptaków i delikatnym słońcu po ciepłym pocałunku uczucie domu

normalizujmy - miłość do siebie i drugiego, nasze spojrzenia i uśmiechy how are you fine już od dawna fine żeby było normalnie tak po prostu - o! po swojemu, byle nie swojsku żeby już nic nie było niczego do normalizowania

Perła wrzucona w błoto na drodze wciąż skarbem cennym lśni doskonale w strumieniu czasu pluszcze pytanie w chaosie życia czeka odpowiedź Żebrak niespiesznie przegląda myśli głos przewodnika dyskretnie wabi w harmonii ciszy słysząc wołanie na szlak wyrusza po śladach marzeń Szukanie wiedzie do chwil w błękitach przez świat zwiedziony bogactw mirażem na kartach z twarzy fałszywy klejnot zwinięty wachlarz poznanie świta

Mierzyć szczęście Miarą nie sposób Odmierzyć Rzecze krawiec Wiatr zawsze w oczy Wieje to dobrze Nie sposób bezwietrznie Uwolnić uszyty latawiec

nie potrzebuję pustki owiniętej tobą... jak kot zwijam się w kłębek - ciasno oczami wodzę niepewnie w płytkim oddechu róży danej na zgodę między kolcami wtulam się w mięsiste łodygi i liście - ruchami leniwe bicia serca bezmyślnie trwonię nie umiem tej pustki - tobą naznaczonej znieść a jednak jestem tu wciąż - bezgłośnie

Siedzą w ulu tłuste trutnie. Wszystkie nudzą się okrutnie. Choć nie z soli ani z roli, Taki pech jest trutnia doli. Aby przerwać nudę, swary, Rzekł, więc truteń, niski, stary - Żeby zadać nudzie kłam, Taką radę daję wam: Rozpatrujcie okolice. Niech tu zlecą robotnice. Nasze pszczelne roje, całe, Niech się zlecą duże, małe. Na dostojnym zgromadzeniu, W starym ulu, przy strumieniu, Wszem i wobec ogłosimy, Że dar miodu przynosimy Każdej, która skrzydła ma i bzyczy. Cztery szczypty ! Pomysł byczy ! Każda będzie z nich szczęśliwa : I robotna, i leniwa. W ulach będzie gwarno, rojno, Dla was słodko oraz dojno. Precz niech lecą sekutnice. W zamian ? Młode robotnice ! Zaś tym trutniom, tam za dębem, Tym ,co mają krzywą gębę, Tym ,co żądlą bez powodu, Wara – mówię – wam od miodu ! Na zapleczu, po audiencji Rzekł niektórym w konfidencji - Gdyż wśród fobii oraz wstrętów, Słabość miał do konfidentów : Aby wdrożyć cną reformę, Wprzódy im podnieście normę. Bzyknie ktoś, że pomysł zły ? Nic nie głoście w TeFał Bee. Że nas sławić będzie ul ? Wielbić każdy pszczeli żul ? Nic to ! Taki program mamy. Ze swojego nic nie damy. Łypnął przy tym krzywym okiem. Popił myśl z nektaru sokiem I myśl jęła go niewolić, Jakby więcej miodu złoić. A że zmęczył się sowicie, Przeto opadł na lektyce, Którą nieśli, krzycząc: Cool ! Wiwat geniusz, wiwat król ! Tak na zbytkach czas upływa, Choć robotnic wciąż ubywa. Aż zostanie stary król, A z nim trutni pełen ul. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

Niektóre wiersze pisane są jak ikony w wyjątkowych barwach tajemnych odcieniach niespotykaną kreską niektóre wiersze trzeba ukoronować są święte

@Rafael Marius to jest zdjęcie z 23 kwietnia :)

... mam swoje 'latawce'.. to i.. "o latawcu".. trzeba było przeczytać. Zastanawiam się, czy nie przydałaby się interpunkcja w tym 'maleństwie'. Hej... 'milczku'.

@Nata_KrukTwój nick każe sądzić, że w dziedzinie ornitologii masz wiedzę z pierwszej ręki (z pierwszego skrzydła raczej). Tym bardziej dziękuję za pochwałę. Nauka nie idzie w las:-) @Marek.zak1Dzięki za odwiedziny i pochwałę. @jan_komułzykantJeśli chodzi o zabawy ptaszkiem (semantyczne oczywiście) jesteś mistrzem. A (jak twierdzą ptaki) my to wszystko dla jaj:-) @RolekDawno nie gościłem. Dziękuję za odwiedziny i pochwałę. @Rafael Marius@EwelinaMiło gościć. dzięki. Pozdrawiam wszystkich czytelników.

Tak... Dokładnie tak! Miłość to nasz equalizer!! @Elephant , @Rafael Marius Jeśli pozwolicie, to przyłączę się do rozmowy! Ostatnio w pracy, mój znajomy się pochwalił — Słuchaj! 'Czat Gpt' jest zaje...sty; poprosiłem go, by stworzył moje Cv i przetłumaczył je na język angielski. Jestem pod wrażeniem... A ja, pomyślałem, że ten człowiek robi sobie tylko krzywdę...

póki co ustalono ustalono że musi być ciepło najpierw z wierzchu ustalono potem było rycie i grzebanie aż potworzono otwory puste które nie utrzymywały ciężaru i dały się pochłonąć ziemi zasypane znikły zapomniane i... nic więc ustalono że ma być lekko żeby samo się unosiło bez użycia czyichś kręgosłupów tworzenia odcisków na dłoni warstwy brudu pod paznokciem i kłębów czarnego dymu jak za czasów starodziejstwa i... nic wreszcie ustalono miejsca łatwe na dachach na polach górach tam to eksperymentowano z nadzieją wielką na kosmos który by nie upadł na głowę ale jak ten pies podążał gotowy służyć człowiekowi póki co ciepło się rozchodzi

Gdzieś w nocnym niebie spadają gwiazdy, Złote kulki, srebrzyste perełki, Nikt nie pyta, czy to prawda czy zmyłka, Czy tylko dla nas są te błyskotki. Bo co to znaczy, czy coś jest prawdziwe, Czy tylko wytworem naszej wyobraźni, Czy w dzisiejszych czasach warto pytać, Czy miłość i szczęście to tylko łudzenie. Czy może jednak gdzieś na końcu świata, Ciągle słyszymy serca bicie, I w pustyni, gdzie nie ma wody, Nadal kwitną piękne kwiaty. Może więc warto czasem zawrócić, Posłuchać szumów drzew i morza, Bo tylko w ciszy czujemy prawdziwe, Że życie to nie tylko bieg do przodu.

I to wystarcza. Zresztą każdy się dowie, gdy przyjdzie jego czas.

? On wie! W naszym ciele...

My już tych doświadczeń całkiem sporo nazbieraliśmy, a ile przed nami, któż to wie. Ważne, by przeżyć je i zinterpretować zgodnie z kierunkiem szlaku.

I dlatego! Warto ją poznawać z bazą doświadczeń, bez jakich miłości nie da się poznać.

Masz rację bez miłości do poznania się nie dotrze, choć wiadomo wiele jest po drodze złudnych zauroczeń, fałszywych klejnotów i nie jest łatwo odróżnić je od prawdziwej perły. Ścieżka bywa długa i kręta.

Słowo po nas zostanie i nie Gpt. Jeśli do tego dojdzie, to i tak w końcu zatęsknią bo zauważ, że prawie wszystkie filmy z gatunku sci fi mają w sobie walkę przeróżnych przyszłych systemów z tym co ludzkie.:-) Pozdrawiam serdecznie.

@Nefretete Spoko, też nie chciałem tego robić. Trzym się!!!

@Leszczym Jest ok! Nie próbowałem w żaden sposób przekraczać twoich granic, jakie szanuję. Wybacz zatem. Pozdrawiam

@Rafael Marius /Z mojej pamięci/ Pamiętam w butelce śmietanę i mleko podstawiane w korytarzu pod drzwi wieko Zapachem pamiętam też watę cukrową dyliżans na kółkach obok wody z sokiem wachlarz nam parasolem chroniła krową dziś solę łzami za te czas, wraz z potokiem (fragment) Całość twojego wiersza skłania mnie do refleksji, którą znam z autopsji swojego życia. Więc, niczego nowego nie napiszę. To jest dobry, bardzo dobry wiersz oddający czar czasom PRL- u. Pozdrawiam!

w zorzy misiu jest schowany białe futro zwisa z nieba swe marzenia tam podwieszę zimny piecyk parzy sopel lodu wzięty z pieca niech w przeszłości sobie taje księżyc kusi swą poświatą ślicznych kwiatków całun gdzieś muzyka jest zwijana w środku nuty oraz rytm już rolada dźwięki smaży zapłakała cisza mały robal drepce w liściu jak w zielonej swej izdebce a szkielecik drobny lichy smakowity befsztyk tam wanilia na zapiecku smakiem tuli ciepłe kafle a butelka stoi pusta ja walerian w kocie ze słoneczka leci promień i łaskocze toń strumyka supernowa gdzieś wybucha dłubie w nosie dziecko gdzieś na polu tam na między miłość płocha ale chętna czasoprzestrzeń skiby ziemi na zającach gniecie miłość gnębi właśnie zawiść przeciąg warczy na zamknięcie jutro dzisiaj lgnie do teraz płonie dziura w lodzie na huśtawce siedzi rozpacz ona tak się ciągle waha w którą stronę ma zeskoczyć szara myszka biała zegar czas sobie zlizuje z tej sprężynki swego trwania ni to stoi ni to spada gruszka z wierzby w przecier leci mucha do obucha trzonek gładki jak łysina krew na pieńku już tańcuje wiórki nadal żółte kropla rosy nie oznacza kwantowianka ucieszona światło dźwięczy na tej strunie w zawiniętym wewnątrz światem

@Rafael Marius Znakomite zdjęcia w przyrodzie ukazujące majestatyczną wielkość, jak ta sieć dociągająca nasz umysł do łona natury. Tam, owo poznanie wolności i wiary z miłości. Nic nowego nie dodam jak to, że wiersz z podobaniem czytam. Pozdrowienia

@Rafael Marius Tylko kto jest przewodnikiem żebraka? :)

Patrzę na budynek Lub raczej na to Co z niego zostało Kiedyś mieszkali tu ludzie W czasach zamierzchłych Od dawna nikt nie wiódł tu żywota Ale budynek trwał Stał się zabytkiem Nie był nowy Sypał się w oczach A jednak trwał Był świadkiem przeszłości Było tak do momentu Gdy w pewien dzień sierpniowy Żywioł nie ogarnął tego miejsca Dach strawiony Drewniane elementy spalone Zdjęcia w oknach Przypominające O jego dawnych mieszkańcach Zniszczone Zostały mury One trwają dalej Pięć lat po fakcie Na murach rośliny Małe, nie mają zieleni Dopiero rosną Stały się częścią budynku Jego tradycji Jego dziejów Nikt już o nim pamięta Wstęp wzbroniony Znak postawiony Nic więcej nie trzeba Z tyłu Jakiś flaming namalowany Porośnięte trawą hałdy gruzu Wszędzie nieporządek Porozrzucane butelki i niedopałki Tym teraz to miejsce się stało Miejscem spotkań Ludzi przeróżnych Którzy mają potrzebę Uciec od świata rzeczywistego Od jego problemów Jego trosk Tego O czym nikt pamiętać nie chce Wokół ruin Stoją inne domy Leciwe A jednak tętniące życiem Dzieci się bawią Dorośli zajmują się sobą Możliwe jest więc Wieść spokojne życie W tej osobliwej okolicy Z ruiną lat dawnych Na placu Przed tymi ruinami Idą dwie dziewczynki Jedna z kotem na rękach Szarym, z bursztynowymi oczyma I mówią w innym języku Nie moim I więcej takich osób jest w tym mieście Czasy się zmieniły One są z miejsca Gdzie spokojne życie I miejskie ruiny Nie mogą iść ze sobą w parze Tam żywioły niszczą wszystko Ludzkie domy Ludzkie życia Moje ruiny W spokoju mogą dalej Być dziejów niemymi świadkami One trwać będą Wszyscy wokół nich odejdą A gdy ktoś spojrzy na te ruiny Po latach wielu Będzie mógł poczuć Że kiedyś byli tu ludzie Ruiny ich przeżyły I tylko one wiedzą Co widziały Pamiętać będą Póki nie znikną Gdy znikną Wszystkie więzi z przeszłością Znikną Na zawsze

@Nefretete osobiście jestem z roku na rok coraz mniej wierzący... Także tu nie o tym... Tutaj jest głównie o raperach, z którymi się niekiedy utożsamiam i przez nich lub dzięki nim w ogóle piszę :// I wczoraj sobie uświadomiłem, że z tego portalu za mojej "kadencji" odeszło już jakieś circa 20 poetek i poetów :// I nawet nie domyślam się dlaczego ://

@Nata_Kruk lubię ze smietanka spieniona z ex. przelewowego :)

... to brakujące "u", chyba celowo... treść inna, nieco przewrotna, ale przez to właśnie fajna. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Jestem otwarta na propozycje:) bardzo Ci serdecznie dziękuję:)

... słodka treść, bardzo kobieca i miła chwilka... no i... powiało leciutko romantycznością... :) Viola.... ptaki, gdy już się odzywają, to nie są ciche... nie chciałabyś podmienić na... w trelach ptaków (?) .......... to tylko zapytanie... :) Trzymaj się lekko wiosennie.

Rafaelu... to prawda, ale.. jest ale... bo niekiedy trudno się otworzyć, jeżeli zauważasz, że zaczynają się szarogęsić, jakby byli u siebie. To problem obecnych czasów. Czarek... sprawdziłam Luton, niestety... a wiersz, króciutko i w temacie... bycia z 'innego poletka'... prostota treści pasuje mi bardzo, aż widzę tego.. starszawego.. oraz tego.. ciemniawego.. który może by chciał coś "przeprać", ale nie za bardzo mu się chce (?) Pozdrawiam.

... ładna fraza... tzw. reszta, trąca z lekka truizmem. Pozdrawiam.

@Rafael Marius To co piszesz, jest rzeczywiście smutne. Mam nadzieję, że to tylko odosobniony przypadek no i powodów takiego zachowania mogło być wiele ale jeśli to reguła i takimi ludźmi się otacza to jest się czego bać. Jeśli własnie coś sprawiło, że całkiem był wyalienowany to oczywiście powinno być to winą przeżyć które doświadczył. Kiedyś trudno było mi uwierzyć, że rodzą się tacy ludzie z przeznaczenia. Potem prześledziłem trochę kryminalistyki i seryjnych zabójców i nie każdy z nich był czymś w życiu dotknięty, ba nawet urodzili się w szczęśliwej i kochającej rodzinie. Bez dalszej analizy - oby było ich jak najmniej. Si i tak będzie się rozwijać tylko dla dobra nas wszystkich niech będzie w rękach które czują. Tych zimnych sk....ch....no cóż...zamrozić.:-)

@Elephant Już wiele infolinii roboty obsługują. Dzwoni człowiek do banku, a tam robot, zamiast człowieka i to jeszcze do tego taki głupi, że nic nie rozumie. Wynalazek.

@Jacek_Suchowicz Genialne! @Nata_Kruk Dzięki. Ortografia to moje przekleństwo. Już poprawiam. @jan_komułzykant O, nie znam. Zobaczę.

nie można wciąż kłamać bez końca że dobrze choć dobrze nie jest słowami wziętymi ze słońca bo ono od dawna nie grzeje miast zbliżać stopniowo oddala uczucia zabija okrutnie w czajniku przegrzana jest para rozerwie i z hukiem wybuchnie :)

tekst ironiczny bardzo dobry kiedy miał pięćset żonę tłuk słabo osiemset weźmie przybędzie werwy ech te głupotki ciągle wyłażą są powtarzane ludziom bez przerwy zda się że Goebbels jakby zmartwychwstał kiedyś głosił jak mi się zdaje z każdego kłamstwa można skorzystać bo powtarzane prawdą się staje :)

@Rolek Znam, czasem się uśmieję, czasem zdziwię, ale dzięki. A ja polecam Pana 'Zakazane historie' z Youtube.