Ranking

Za czerstwym chlebem kolejka szara zakręca młodość w dojrzałe smutki z gniazda wypadłe za wcześnie ptaki czekają z celem wczepionym w troskę W dole rodzice tęskniący cicho w szponach depresji leżą bez ruchu przez wojny wichry strąceni z dachu na losie piskląt niemocą piszą Życie na kartki za życiem stoi parami szybciej zdobędą szczęście wspólna historia dodane skrzydła odfrunąć z kluczem do dużej roli Em trzy spółdzielcze wersalka żądze miłość wiadomo jest dla dorosłych mówisz za mali, spójrz w głębię oczu szmat czasu wyrył dziesiątą wiosnę Nie dla każdego czas w tym samym tempie płynie. Wszystkie przedstawione wydarzenia są autentyczne.

Szukam cię dobra chwilo. Gonię za tobą zbyt bardzo, a ty mi wciąż uciekasz, choć cię złapałam niedawno. Tylko dlaczego tak krótko mogłam się tobą nacieszyć? Chciałam zatrzymać cię dłużej lecz ty się ciągle gdzieś spieszysz. A może wolisz tylko wypić kawę mrożoną, niż zostać na obiedzie i czuć się zniewoloną? Staram się ciebie zrozumieć, nie będę więcej gonić. Prędzej czy później wrócisz - radość się we mnie odrodzi.

jestem zwierzęciem nocy żywię się padliną podrzucaną w kanałach cyfrowych gołym rękoma grzebię w zerojedynkowych bohaterach wywracam ich na drugą stronę zawsze znajdzie się coś całego w dziurawym w co można zanurzyć zęby jadowe poluję na koniec świata w tym roku wyjątkowo nie nadszedł już drugi raz w tym miesiącu znów przyjdzie mi spędzić resztę życia w przyszłości inne zwierzęta w klatce pukają się w czoło jak można zostawiać tyle śladów pamięciowych awatarów odcisków klawiatury wczoraj po dzielnicy grasowało kilka drapieżników mieli nakazy na papierze łomotali w drzwi o świcie

ona śpi odwrócona tyłem zawinięta w czerwony koc wypłynęło z niej nasze dziecko miedzy nami wyrósł mur czuję że jeśli nie znajdę sposobu by go zburzyć rozdzieli nas na zawsze zgiełk Eriksgaten któremu wtóruje pokojowa lodówka mam 48 lat i nie wiem co jest dla mnie dobre wymownie niewymowny od urodzenia zeskakuję z drabiny by ponownie siebie nie mieć szukam sposobu by nadać sens każdej chwili życia niepokoi mnie że gdy nadarza się sposobność jestem bezradny

zmysłami czuję majową siłę gra słów to miłość nokturnem z klawiatury z ukrytych nut uwiłem bukiet róż czerwonych naręcze słów niewypowiedzianych a jutro zarzucę ci je na szyję

Nie wstydź się prawdy ona zawsze ma racje nie boi się cieni nie boi się mgły Nie wstydź się prawdy ona lekiem na zło nigdy nie kłamie umie otwierać drzwi Nie wstydź się prawdy uśmiechaj się doń nie wmawiaj sobie że to tylko echo Nie wstydź się prawdy to ona ozdabia twoje noce twoje dni to ona twoim horyzontem Nie wstydź się prawdy nie unikaj jej bądź przyjacielem nie mów o niej żle

suniemy codziennie na chmurze przywiązania ścigamy się z wiatrem przeznaczenia dryfujemy razem po falach oceanu trudów oraz przyjemności wciąż gaśniemy oraz płoniemy na przemian ale boję się, że pewnego dnia ty już nie zapłoniesz co wtedy będzie ze mną?

w ulu obok rojno gwarno perspektywy przecież marne truteń - german niby pszczółka znów jeleni nowych szuka obiecuje ze trzy razy czy raz da to się okaże pszczoły z lewa się buntują chociaż same oszukują w przemyślany robią sposób by pozyskać kilka osób a odźwierny nosem kręci w telewizji miałem więcej praca miała wiele zalet gdy wpuszczałem każdy talent truteń Rycho się przyplątał rzucił hasło chyba z kąta a że intelektu nie ma wyszła beka jakaś ściema jeszcze brzęczą pszczoły rolne wraz z tygryskiem niespokojnym nie są w stanie ukryć parcia lecz brakuje im poparcia wszyscy robią dużo gwaru lecz brakuje im programu ul z zachodu jakoś milczy ul ze wschodu chyba wilczy ma apetyt i niestety zjadłby ule jak kotlety truteń - german ten jak pszczółka myśli komu pomysł ukraść a co powie wszystko lipa zamiast trutnia - wielka kicha

Tam gdzie kurek na kościele pieje po raz trzeci, zagubiły się nadzieje, jak zgubione dzieci. Gdy nad wieżą wiatr zawieje, to kurkiem obraca... Dzieci bawią się w najlepsze, to ich cała praca. W lewo, w prawo i z powrotem, w każdą inną stronę, w tym odwietrznym kołowrotku wszystko dozwolone. Nikt nie zważa, że wokoło rosną nowe kraty, grabarz kopie grób wesoło, a strój ma pstrokaty. Tuż przy dole kamień czeka z napisem gotowym: Tutaj leży Twoja Wolność wybita ci z głowy. Chodzą cienie po cmentarzu zapatrzone w gwiazdy. Chociaż Słońce jedno świeci, tu ma swoje każdy. Cień za cieniem się potyka, i wpada do grobu. Tam w ciemnościach szybko znika i nie ma sposobu by w bezdusznym tym zaduchu przyszło otrzeźwienie, kiedy kurek liczy z góry wszystkie ciemne cienie.

Patrząc na swoje lustrzane odbicie coraz częściej zaczynam powątpiewać w swoją dorosłość o której świadczą posiwiały wąs broda i łysawa skroń Może wciąż jestem tylko dzieckiem którego twarzą bawi się życie kładąc na niej swój niesamowity makijaż i dlatego nie jestem wstanie pojąć Czemu nie wszyscy umieją szczerze płakać śmiać się kochać mówić prawdę czyli robić coś co jest oczywiste i proste coś co było jest i będzie dużo warte

jak dobrze rano otworzyć oczy by móc od nowa przez życie kroczyć. z porannym słońcem przywitać dzień nowy kolejny i może wyjątkowy. jak dobrze iść małymi krokami podążać za nadzieją czasem smutek gości w sercu lecz usta się śmieją. i dobrze we wszystkim sobą być choć przecież różni jesteśmy każdy od siebie może coś dać wtedy świat staje się piękny.

mam cię w małym lesie rododendronów kiedy wybuchają czerwienią różem fioletem bielą na zieleni cichym głosie ptaków i delikatnym słońcu po ciepłym pocałunku uczucie domu

normalizujmy - miłość do siebie i drugiego, nasze spojrzenia i uśmiechy how are you fine już od dawna fine żeby było normalnie tak po prostu - o! po swojemu, byle nie swojsku żeby już nic nie było niczego do normalizowania

Perła wrzucona w błoto na drodze wciąż skarbem cennym lśni doskonale w strumieniu czasu pluszcze pytanie w chaosie życia czeka odpowiedź Żebrak niespiesznie przegląda myśli głos przewodnika dyskretnie wabi w harmonii ciszy słysząc wołanie na szlak wyrusza po śladach marzeń Szukanie wiedzie do chwil w błękitach przez świat zwiedziony bogactw mirażem na kartach z twarzy fałszywy klejnot zwinięty wachlarz poznanie świta

Mierzyć szczęście Miarą nie sposób Odmierzyć Rzecze krawiec Wiatr zawsze w oczy Wieje to dobrze Nie sposób bezwietrznie Uwolnić uszyty latawiec

nie potrzebuję pustki owiniętej tobą... jak kot zwijam się w kłębek - ciasno oczami wodzę niepewnie w płytkim oddechu róży danej na zgodę między kolcami wtulam się w mięsiste łodygi i liście - ruchami leniwe bicia serca bezmyślnie trwonię nie umiem tej pustki - tobą naznaczonej znieść a jednak jestem tu wciąż - bezgłośnie

Siedzą w ulu tłuste trutnie. Wszystkie nudzą się okrutnie. Choć nie z soli ani z roli, Taki pech jest trutnia doli. Aby przerwać nudę, swary, Rzekł, więc truteń, niski, stary - Żeby zadać nudzie kłam, Taką radę daję wam: Rozpatrujcie okolice. Niech tu zlecą robotnice. Nasze pszczelne roje, całe, Niech się zlecą duże, małe. Na dostojnym zgromadzeniu, W starym ulu, przy strumieniu, Wszem i wobec ogłosimy, Że dar miodu przynosimy Każdej, która skrzydła ma i bzyczy. Cztery szczypty ! Pomysł byczy ! Każda będzie z nich szczęśliwa : I robotna, i leniwa. W ulach będzie gwarno, rojno, Dla was słodko oraz dojno. Precz niech lecą sekutnice. W zamian ? Młode robotnice ! Zaś tym trutniom, tam za dębem, Tym ,co mają krzywą gębę, Tym ,co żądlą bez powodu, Wara – mówię – wam od miodu ! Na zapleczu, po audiencji Rzekł niektórym w konfidencji - Gdyż wśród fobii oraz wstrętów, Słabość miał do konfidentów : Aby wdrożyć cną reformę, Wprzódy im podnieście normę. Bzyknie ktoś, że pomysł zły ? Nic nie głoście w TeFał Bee. Że nas sławić będzie ul ? Wielbić każdy pszczeli żul ? Nic to ! Taki program mamy. Ze swojego nic nie damy. Łypnął przy tym krzywym okiem. Popił myśl z nektaru sokiem I myśl jęła go niewolić, Jakby więcej miodu złoić. A że zmęczył się sowicie, Przeto opadł na lektyce, Którą nieśli, krzycząc: Cool ! Wiwat geniusz, wiwat król ! Tak na zbytkach czas upływa, Choć robotnic wciąż ubywa. Aż zostanie stary król, A z nim trutni pełen ul. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

Niektóre wiersze pisane są jak ikony w wyjątkowych barwach tajemnych odcieniach niespotykaną kreską niektóre wiersze trzeba ukoronować są święte

@Rafael Marius to jest zdjęcie z 23 kwietnia :)

... mam swoje 'latawce'.. to i.. "o latawcu".. trzeba było przeczytać. Zastanawiam się, czy nie przydałaby się interpunkcja w tym 'maleństwie'. Hej... 'milczku'.

@Nata_KrukTwój nick każe sądzić, że w dziedzinie ornitologii masz wiedzę z pierwszej ręki (z pierwszego skrzydła raczej). Tym bardziej dziękuję za pochwałę. Nauka nie idzie w las:-) @Marek.zak1Dzięki za odwiedziny i pochwałę. @jan_komułzykantJeśli chodzi o zabawy ptaszkiem (semantyczne oczywiście) jesteś mistrzem. A (jak twierdzą ptaki) my to wszystko dla jaj:-) @RolekDawno nie gościłem. Dziękuję za odwiedziny i pochwałę. @Rafael Marius@EwelinaMiło gościć. dzięki. Pozdrawiam wszystkich czytelników.

Tak... Dokładnie tak! Miłość to nasz equalizer!! @Elephant , @Rafael Marius Jeśli pozwolicie, to przyłączę się do rozmowy! Ostatnio w pracy, mój znajomy się pochwalił — Słuchaj! 'Czat Gpt' jest zaje...sty; poprosiłem go, by stworzył moje Cv i przetłumaczył je na język angielski. Jestem pod wrażeniem... A ja, pomyślałem, że ten człowiek robi sobie tylko krzywdę...

A co tu tak zaglądasz? Nikogo nie zapraszałem. Zajęty bardzo jestem Jedzonka szukaniem. Trochę się boję a trochę nie. Czy ty na pewno nie chcesz mnie zjeść? Boś taki duży a ja malutki Więc sobie stoję, ja okrąglutki. Tu jest mi raźniej, nawet weselej. A może masz coś dla mnie, Może jesteś przyjacielem? Wyciągniesz rączki z jakimś robaczkiem? Nie, ty ciągle patrzysz jakby ze smaczkiem. Boję się ciebie i skakać nie będę. W brzuszku mi burczy więc może zaśpiewam? Bo tak tu czekam, dookoła drzewa. Może balladę? Tak cichuteńko. Będzie o rosie i wody kropelkach. I o listkach złotych co pospadały. Że słoneczko na górze A ja nadal taki mały. I o robaczkach, małych, tłuściutkich I o nasionkach dla mojego brzuszka. O tym, że jasno i wszystko widać, O tym, że ciemno i trzeba iść spać. Potem pośpiewam .... Frrrrrrrrrrrrrrrrrrr ! . . Rudzik to bardzo, ale to bardzo sympatyczny ptaszek. Dostrzega zainteresowanie sobą i lubi pozować a do tego śpiewać! Robi to tak cichutko, że aż nie słyszalnie niesłyszalnie. Idę o zakład, że ten ptaszek używa Infradźwięków. . Wiersz przeleżał od 27.02.2023, ale nadal nie potrafię nic tam zmienić. Musi być jak jest i mam nadzieję, że było przyjemnie. :-)

luton - łódź szczerbaty starszawy typ ciućkający holsy mięta strong od tamtąd dotąd a pan jest skąd? - stamtąd i stąd - a pan? ja? nie skąd!? ale dobrze wreszcie ludzką mowę a tamten o jaki ciemniawy pewnie nie ma w domu pralki

Nie warto drażnić możniejszych od siebie. Trzeba obliczać siły na zamiary. Zniknął mąciciel w skórze łososia, złudnej nadziei skutecznej ucieczki. A fiord Frangangr, nie został mu domem, zbyt wiele oczu przeszukało wody Odnaleziony, zyskał ponad twarzą symbol swej winy, jadowitą żmiję. Oto jest kara za obrazę bogów. Krople trucizny, ból skurcze i drżenie, wstrząsają góry, niziny i pola. I skaczą miasta karane bez winy.

póki co ustalono ustalono że musi być ciepło najpierw z wierzchu ustalono potem było rycie i grzebanie aż potworzono otwory puste które nie utrzymywały ciężaru i dały się pochłonąć ziemi zasypane znikły zapomniane i... nic więc ustalono że ma być lekko żeby samo się unosiło bez użycia czyichś kręgosłupów tworzenia odcisków na dłoni warstwy brudu pod paznokciem i kłębów czarnego dymu jak za czasów starodziejstwa i... nic wreszcie ustalono miejsca łatwe na dachach na polach górach tam to eksperymentowano z nadzieją wielką na kosmos który by nie upadł na głowę ale jak ten pies podążał gotowy służyć człowiekowi póki co ciepło się rozchodzi

Gdzieś w nocnym niebie spadają gwiazdy, Złote kulki, srebrzyste perełki, Nikt nie pyta, czy to prawda czy zmyłka, Czy tylko dla nas są te błyskotki. Bo co to znaczy, czy coś jest prawdziwe, Czy tylko wytworem naszej wyobraźni, Czy w dzisiejszych czasach warto pytać, Czy miłość i szczęście to tylko łudzenie. Czy może jednak gdzieś na końcu świata, Ciągle słyszymy serca bicie, I w pustyni, gdzie nie ma wody, Nadal kwitną piękne kwiaty. Może więc warto czasem zawrócić, Posłuchać szumów drzew i morza, Bo tylko w ciszy czujemy prawdziwe, Że życie to nie tylko bieg do przodu.

I to wystarcza. Zresztą każdy się dowie, gdy przyjdzie jego czas.

Żywe instrumenty się rozstrajają, podobnie i człowiek wymaga dostrajania do zmieniających się okoliczności, wieku, chorób, aby mógł brzmieć harmonijnie z kapryśnym losem.

Niełatwa sztama między nami I z estymą bratersko za pan brat wybieramy się wychwycić świat w łapczywą garść kiści odnośni by nie zasnąć dodamy przemyśleń odwirowując w międzyczasie cykl wydarzeń miraże miraże Seranon, 18.05.2023r.

@Leszczym Jest ok! Nie próbowałem w żaden sposób przekraczać twoich granic, jakie szanuję. Wybacz zatem. Pozdrawiam

Boli mnie głowa ta cięższa połowa co waży więcej od marzeń odpowiedzialna za żagiel dmuchany w plastiku miast na wietrze dzielących powietrzem powierzchnie ciśnieniem kraks kontra krak Nie oddycham idąc omijam nurka w alejce na kuli umoczonej we wrak zardzewiały kurs nurtu sekstans i barometr obiega na wspak Szczypie brak tlenu w porywach pojemność to żart wyobrażeń głębią rak – niebo – rak.

@Rafael Marius Znakomite zdjęcia w przyrodzie ukazujące majestatyczną wielkość, jak ta sieć dociągająca nasz umysł do łona natury. Tam, owo poznanie wolności i wiary z miłości. Nic nowego nie dodam jak to, że wiersz z podobaniem czytam. Pozdrowienia

Bardzo ładne.

Zachowaj swoją łzę, mówił mi dziadek, Bo przecież łzy naprawdę nic nie zmienią. Niech serce zostanie silne i stałe, Niech rozum przemawia i myśli klarowne żyją. Zachowaj swoją łzę, mówił mi ojciec, Bo przecież łzy staną szklanym murem. Niech siła woli w nich pozostanie, Niech z każdym dniem staje się mocniejszymi niewolnikami człowieka sercem. Zachowaj swoją łzę, mówiła mi matka, Bo przecież łzy potrafią rany leczyć. Niech uśmiech na twarzy zawsze gości, Niech miłość do drugiego człowieka sercem otworzy drzwi. Zachowaj swoją łzę, mówiła mi moja ukochana, Bo przecież łzy są zbyt cenne, aby je tracić. Niech każdej chwili oddasz swoje serce, Niech na zawsze pozostanie w nim miłość kryształową wonią wychwytując. Zachowaj swoją łzę, mówi mi teraz serce, Bo przecież tylko delikatne serce spokój znajdzie. Niech wraz z nią pożegnają się bóle i smutki, Niech w dłoni zawsze trzyma nadzieję i słońce dobrego życia uczuć. Daniel Krogulecki

@Jacek_Suchowicz Może doprecyzuję. Do czasu, kiedy Pan Jezus umarł, świat był gorszym światem. Dlatego napisałem; to miejsce gdzie miłość i wiara ginie, badyle kaleczą stopy niewieście i szaleją Legiony demonów. Mimo grzechu pierworodnego, Bóg chyba postanowił trochę naprawić ten zły świat i poświęcił Swojego Syna, byśmy mieli szansę na odkupienie. Samarytanka doznała łaski i miała drogę na skróty, bo spotkała Jezusa. Tak to rozumiem, proszę o Twoją opinię, jestem bardzo ciekaw, czy się zgadzasz. Twój wiersz. Jest wspaniały a to że jest o spowiedzi i komunii św. (nie wpadłem na to), czyni go jeszcze wspanialszym. Pozdrawiam

Dobry wiersz. Próbowałam pomijać słowo w ukośniku.

Rafaelu... to prawda, ale.. jest ale... bo niekiedy trudno się otworzyć, jeżeli zauważasz, że zaczynają się szarogęsić, jakby byli u siebie. To problem obecnych czasów. Czarek... sprawdziłam Luton, niestety... a wiersz, króciutko i w temacie... bycia z 'innego poletka'... prostota treści pasuje mi bardzo, aż widzę tego.. starszawego.. oraz tego.. ciemniawego.. który może by chciał coś "przeprać", ale nie za bardzo mu się chce (?) Pozdrawiam.

Starzec... a taki romantyczny... :) (żarcik) "Umajony"... fajny tytuł i.. ciśnie mi się pod palce... chwalmy łąki umajone... :) Niech się kwiecą, dosłownie i w przenośni.

... ładna fraza... tzw. reszta, trąca z lekka truizmem. Pozdrawiam.

Elephant... otóż to, jest masa innych śpiewaków, które umilają poranki. Dzięki za dobre słówko..:) Rafaelu... oglądając dokumenty przyrodnicze (to kiedyś), zawsze pomyślało mi się... ileż godzin muszą operatorzy spędzić w czatowniach, żeby mieć wiele fantastycznych ujęć. Radość po dobrych zdjęciach jest chyba nie do opisania. Czarku.. tak, tym razem.. ptasio... :) może coś jeszcze następnego się wykluje... może... Dzięki Wam za zostawione posty.

@Rafael Marius To co piszesz, jest rzeczywiście smutne. Mam nadzieję, że to tylko odosobniony przypadek no i powodów takiego zachowania mogło być wiele ale jeśli to reguła i takimi ludźmi się otacza to jest się czego bać. Jeśli własnie coś sprawiło, że całkiem był wyalienowany to oczywiście powinno być to winą przeżyć które doświadczył. Kiedyś trudno było mi uwierzyć, że rodzą się tacy ludzie z przeznaczenia. Potem prześledziłem trochę kryminalistyki i seryjnych zabójców i nie każdy z nich był czymś w życiu dotknięty, ba nawet urodzili się w szczęśliwej i kochającej rodzinie. Bez dalszej analizy - oby było ich jak najmniej. Si i tak będzie się rozwijać tylko dla dobra nas wszystkich niech będzie w rękach które czują. Tych zimnych sk....ch....no cóż...zamrozić.:-)

Koniec tego co przeliczam, na własne życie. Myśli i wzrok stanęły. Czas ukazał mi własną granicę, pytania zadane, Moje odpowiedzi są wyczekiwane? Nie warte życie ,,wypożyczane'', przez innych, do własnych celów... Zgadzałam się, nie pamiętałam wtedy, co to znaczy żyć... Świat obserwowałam, jako marionetka empatyczna, pochłaniająca tylko zewnętrzny świat... Ciężko jest cenić siebie i swe życie ponad inne? Tak. Ale stało się prostsze... Gdy ktoś pokazał mi uchyłek mojego świata. Nie miałam o nim pojęcia, lecz to zmieniło wszystko. Nareszcie usłyszałam... ,,Nie porzucę Cię, moim planem nie jest Twoja śmierć, lecz Twe życie...''

@lena2_ Miła taka chwila rano. Ładny wiersz. Pozdrawiam:-)

Przy ulicy Fiołków żadnych fiołków nie ma. Placyk urządzili, zaorana ziemia. Beton dominuje, nikt go nie zmarnuje. Za rok albo dwa kwietne betoniarki zaleją nam parki. Kwitnie betonoza całorocznym kwieciem. Co nasze dzieciaki pokażą swym dzieciom? Świątek, piątek w pracy, cieszą się rodacy, kolejny blok stawia murarska brygada. Beton dominuje, nikt go nie zmarnuje. Betonoza kwitnie: rynki, parki, miasta do cementu z piaskiem wpychają korzenie, kwitną beton_kwieciem. Czy przekazać chcemy beton naszym dzieciom?

kiedyś wszelki ślad zaginie opcji jest wiele. Sam bez wifi i sieci wytrzymam, ale banki.... krach murowany senkju. pozdrowienia z dużym prawdopodobieństwem tego nie zobaczymy, ale zagłada jest stuprocentowa za uwagę dziękuję. poprawiłem. dziękuję i pozdrawiam dzięki, może nie taki biedy jeśli się nim dobrze zajmie ;) @poranki @Tectosmith @tetu @mystiq @miauczenie owies dziękuję i pozdrawiam

tekst ironiczny bardzo dobry kiedy miał pięćset żonę tłuk słabo osiemset weźmie przybędzie werwy ech te głupotki ciągle wyłażą są powtarzane ludziom bez przerwy zda się że Goebbels jakby zmartwychwstał kiedyś głosił jak mi się zdaje z każdego kłamstwa można skorzystać bo powtarzane prawdą się staje :)

@Jacek_Suchowicz Ach tak, teraz to widzę ;) Nosiłam takie na uszach jak byłam dzieckiem. :) Fajne wspomnienia. Pozdrawiam @Nata_Kruk Dziękuję. Twój komentarz dużo dla mnie znaczy, bo sięgnęłaś głębiej. Uczę się pisać wiersze w taki sposób, żeby był lekko poprowadzony i bez emocjonalnego przeciążenia jednocześnie przedstawiając autentyczne odczucia. :) Pozdrawiam

W słonecznym ogródku rzekłem jej pewnego razu bez ogródek, że jest moim ogrodem, w którym rosną najpiękniejsze, najrzadsze kwiaty i są kwiatki (fakt, że trochę przesadziłem) i uczyniłem tak żeby przede wszystkim podlać naszą miłość. Kwitły bzy. Traf mało romantycznie chciał, że wówczas paradowałem w ogrodniczkach. Seranon, 16.05.2023r.