Ranking

Za czerstwym chlebem kolejka szara zakręca młodość w dojrzałe smutki z gniazda wypadłe za wcześnie ptaki czekają z celem wczepionym w troskę W dole rodzice tęskniący cicho w szponach depresji leżą bez ruchu przez wojny wichry strąceni z dachu na losie piskląt niemocą piszą Życie na kartki za życiem stoi parami szybciej zdobędą szczęście wspólna historia dodane skrzydła odfrunąć z kluczem do dużej roli Em trzy spółdzielcze wersalka żądze miłość wiadomo jest dla dorosłych mówisz za mali, spójrz w głębię oczu szmat czasu wyrył dziesiątą wiosnę Nie dla każdego czas w tym samym tempie płynie. Wszystkie przedstawione wydarzenia są autentyczne.

Szukam cię dobra chwilo. Gonię za tobą zbyt bardzo, a ty mi wciąż uciekasz, choć cię złapałam niedawno. Tylko dlaczego tak krótko mogłam się tobą nacieszyć? Chciałam zatrzymać cię dłużej lecz ty się ciągle gdzieś spieszysz. A może wolisz tylko wypić kawę mrożoną, niż zostać na obiedzie i czuć się zniewoloną? Staram się ciebie zrozumieć, nie będę więcej gonić. Prędzej czy później wrócisz - radość się we mnie odrodzi.

jestem zwierzęciem nocy żywię się padliną podrzucaną w kanałach cyfrowych gołym rękoma grzebię w zerojedynkowych bohaterach wywracam ich na drugą stronę zawsze znajdzie się coś całego w dziurawym w co można zanurzyć zęby jadowe poluję na koniec świata w tym roku wyjątkowo nie nadszedł już drugi raz w tym miesiącu znów przyjdzie mi spędzić resztę życia w przyszłości inne zwierzęta w klatce pukają się w czoło jak można zostawiać tyle śladów pamięciowych awatarów odcisków klawiatury wczoraj po dzielnicy grasowało kilka drapieżników mieli nakazy na papierze łomotali w drzwi o świcie

ona śpi odwrócona tyłem zawinięta w czerwony koc wypłynęło z niej nasze dziecko miedzy nami wyrósł mur czuję że jeśli nie znajdę sposobu by go zburzyć rozdzieli nas na zawsze zgiełk Eriksgaten któremu wtóruje pokojowa lodówka mam 48 lat i nie wiem co jest dla mnie dobre wymownie niewymowny od urodzenia zeskakuję z drabiny by ponownie siebie nie mieć szukam sposobu by nadać sens każdej chwili życia niepokoi mnie że gdy nadarza się sposobność jestem bezradny

zmysłami czuję majową siłę gra słów to miłość nokturnem z klawiatury z ukrytych nut uwiłem bukiet róż czerwonych naręcze słów niewypowiedzianych a jutro zarzucę ci je na szyję

Nie wstydź się prawdy ona zawsze ma racje nie boi się cieni nie boi się mgły Nie wstydź się prawdy ona lekiem na zło nigdy nie kłamie umie otwierać drzwi Nie wstydź się prawdy uśmiechaj się doń nie wmawiaj sobie że to tylko echo Nie wstydź się prawdy to ona ozdabia twoje noce twoje dni to ona twoim horyzontem Nie wstydź się prawdy nie unikaj jej bądź przyjacielem nie mów o niej żle

suniemy codziennie na chmurze przywiązania ścigamy się z wiatrem przeznaczenia dryfujemy razem po falach oceanu trudów oraz przyjemności wciąż gaśniemy oraz płoniemy na przemian ale boję się, że pewnego dnia ty już nie zapłoniesz co wtedy będzie ze mną?

w ulu obok rojno gwarno perspektywy przecież marne truteń - german niby pszczółka znów jeleni nowych szuka obiecuje ze trzy razy czy raz da to się okaże pszczoły z lewa się buntują chociaż same oszukują w przemyślany robią sposób by pozyskać kilka osób a odźwierny nosem kręci w telewizji miałem więcej praca miała wiele zalet gdy wpuszczałem każdy talent truteń Rycho się przyplątał rzucił hasło chyba z kąta a że intelektu nie ma wyszła beka jakaś ściema jeszcze brzęczą pszczoły rolne wraz z tygryskiem niespokojnym nie są w stanie ukryć parcia lecz brakuje im poparcia wszyscy robią dużo gwaru lecz brakuje im programu ul z zachodu jakoś milczy ul ze wschodu chyba wilczy ma apetyt i niestety zjadłby ule jak kotlety truteń - german ten jak pszczółka myśli komu pomysł ukraść a co powie wszystko lipa zamiast trutnia - wielka kicha

Tam gdzie kurek na kościele pieje po raz trzeci, zagubiły się nadzieje, jak zgubione dzieci. Gdy nad wieżą wiatr zawieje, to kurkiem obraca... Dzieci bawią się w najlepsze, to ich cała praca. W lewo, w prawo i z powrotem, w każdą inną stronę, w tym odwietrznym kołowrotku wszystko dozwolone. Nikt nie zważa, że wokoło rosną nowe kraty, grabarz kopie grób wesoło, a strój ma pstrokaty. Tuż przy dole kamień czeka z napisem gotowym: Tutaj leży Twoja Wolność wybita ci z głowy. Chodzą cienie po cmentarzu zapatrzone w gwiazdy. Chociaż Słońce jedno świeci, tu ma swoje każdy. Cień za cieniem się potyka, i wpada do grobu. Tam w ciemnościach szybko znika i nie ma sposobu by w bezdusznym tym zaduchu przyszło otrzeźwienie, kiedy kurek liczy z góry wszystkie ciemne cienie.

Patrząc na swoje lustrzane odbicie coraz częściej zaczynam powątpiewać w swoją dorosłość o której świadczą posiwiały wąs broda i łysawa skroń Może wciąż jestem tylko dzieckiem którego twarzą bawi się życie kładąc na niej swój niesamowity makijaż i dlatego nie jestem wstanie pojąć Czemu nie wszyscy umieją szczerze płakać śmiać się kochać mówić prawdę czyli robić coś co jest oczywiste i proste coś co było jest i będzie dużo warte

jak dobrze rano otworzyć oczy by móc od nowa przez życie kroczyć. z porannym słońcem przywitać dzień nowy kolejny i może wyjątkowy. jak dobrze iść małymi krokami podążać za nadzieją czasem smutek gości w sercu lecz usta się śmieją. i dobrze we wszystkim sobą być choć przecież różni jesteśmy każdy od siebie może coś dać wtedy świat staje się piękny.

mam cię w małym lesie rododendronów kiedy wybuchają czerwienią różem fioletem bielą na zieleni cichym głosie ptaków i delikatnym słońcu po ciepłym pocałunku uczucie domu

normalizujmy - miłość do siebie i drugiego, nasze spojrzenia i uśmiechy how are you fine już od dawna fine żeby było normalnie tak po prostu - o! po swojemu, byle nie swojsku żeby już nic nie było niczego do normalizowania

Perła wrzucona w błoto na drodze wciąż skarbem cennym lśni doskonale w strumieniu czasu pluszcze pytanie w chaosie życia czeka odpowiedź Żebrak niespiesznie przegląda myśli głos przewodnika dyskretnie wabi w harmonii ciszy słysząc wołanie na szlak wyrusza po śladach marzeń Szukanie wiedzie do chwil w błękitach przez świat zwiedziony bogactw mirażem na kartach z twarzy fałszywy klejnot zwinięty wachlarz poznanie świta

Mierzyć szczęście Miarą nie sposób Odmierzyć Rzecze krawiec Wiatr zawsze w oczy Wieje to dobrze Nie sposób bezwietrznie Uwolnić uszyty latawiec

nie potrzebuję pustki owiniętej tobą... jak kot zwijam się w kłębek - ciasno oczami wodzę niepewnie w płytkim oddechu róży danej na zgodę między kolcami wtulam się w mięsiste łodygi i liście - ruchami leniwe bicia serca bezmyślnie trwonię nie umiem tej pustki - tobą naznaczonej znieść a jednak jestem tu wciąż - bezgłośnie

Siedzą w ulu tłuste trutnie. Wszystkie nudzą się okrutnie. Choć nie z soli ani z roli, Taki pech jest trutnia doli. Aby przerwać nudę, swary, Rzekł, więc truteń, niski, stary - Żeby zadać nudzie kłam, Taką radę daję wam: Rozpatrujcie okolice. Niech tu zlecą robotnice. Nasze pszczelne roje, całe, Niech się zlecą duże, małe. Na dostojnym zgromadzeniu, W starym ulu, przy strumieniu, Wszem i wobec ogłosimy, Że dar miodu przynosimy Każdej, która skrzydła ma i bzyczy. Cztery szczypty ! Pomysł byczy ! Każda będzie z nich szczęśliwa : I robotna, i leniwa. W ulach będzie gwarno, rojno, Dla was słodko oraz dojno. Precz niech lecą sekutnice. W zamian ? Młode robotnice ! Zaś tym trutniom, tam za dębem, Tym ,co mają krzywą gębę, Tym ,co żądlą bez powodu, Wara – mówię – wam od miodu ! Na zapleczu, po audiencji Rzekł niektórym w konfidencji - Gdyż wśród fobii oraz wstrętów, Słabość miał do konfidentów : Aby wdrożyć cną reformę, Wprzódy im podnieście normę. Bzyknie ktoś, że pomysł zły ? Nic nie głoście w TeFał Bee. Że nas sławić będzie ul ? Wielbić każdy pszczeli żul ? Nic to ! Taki program mamy. Ze swojego nic nie damy. Łypnął przy tym krzywym okiem. Popił myśl z nektaru sokiem I myśl jęła go niewolić, Jakby więcej miodu złoić. A że zmęczył się sowicie, Przeto opadł na lektyce, Którą nieśli, krzycząc: Cool ! Wiwat geniusz, wiwat król ! Tak na zbytkach czas upływa, Choć robotnic wciąż ubywa. Aż zostanie stary król, A z nim trutni pełen ul. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

Niektóre wiersze pisane są jak ikony w wyjątkowych barwach tajemnych odcieniach niespotykaną kreską niektóre wiersze trzeba ukoronować są święte

@Rafael Marius to jest zdjęcie z 23 kwietnia :)

... mam swoje 'latawce'.. to i.. "o latawcu".. trzeba było przeczytać. Zastanawiam się, czy nie przydałaby się interpunkcja w tym 'maleństwie'. Hej... 'milczku'.

@Nata_KrukTwój nick każe sądzić, że w dziedzinie ornitologii masz wiedzę z pierwszej ręki (z pierwszego skrzydła raczej). Tym bardziej dziękuję za pochwałę. Nauka nie idzie w las:-) @Marek.zak1Dzięki za odwiedziny i pochwałę. @jan_komułzykantJeśli chodzi o zabawy ptaszkiem (semantyczne oczywiście) jesteś mistrzem. A (jak twierdzą ptaki) my to wszystko dla jaj:-) @RolekDawno nie gościłem. Dziękuję za odwiedziny i pochwałę. @Rafael Marius@EwelinaMiło gościć. dzięki. Pozdrawiam wszystkich czytelników.

Tak... Dokładnie tak! Miłość to nasz equalizer!! @Elephant , @Rafael Marius Jeśli pozwolicie, to przyłączę się do rozmowy! Ostatnio w pracy, mój znajomy się pochwalił — Słuchaj! 'Czat Gpt' jest zaje...sty; poprosiłem go, by stworzył moje Cv i przetłumaczył je na język angielski. Jestem pod wrażeniem... A ja, pomyślałem, że ten człowiek robi sobie tylko krzywdę...

Zabolało bo z łona wyszło procentowy to nie żart krzywdząc nawet przyszłość kocham bez skarg Taki to fart zaistnieć i móc albo zaniemóc od palców Boga uzależnić próg Stroić do końca życia krzywdy na strunie tłuc aż do różańca w pudle został kurz Zamiatać modlitwą zgarniać z kupki nut ciskać w śmietnik obok tego tuż Na wysypisku ubić harpie możnością przy harfie szarpnąć z mórz dusz.

? On wie! W naszym ciele...

My już tych doświadczeń całkiem sporo nazbieraliśmy, a ile przed nami, któż to wie. Ważne, by przeżyć je i zinterpretować zgodnie z kierunkiem szlaku.

I dlatego! Warto ją poznawać z bazą doświadczeń, bez jakich miłości nie da się poznać.

A tak do nas też mleczarz przynosił. Tak kręcili w takim urządzeniu wokół drewnianego patyka. Nawet znałem jedną panią, która taką gruźliczankę sprzedawała. A nazwa stąd iż szklanki były wielorazowego użytku spłukiwane tylko zimną wodą. Dziękuję za uznanie.

Tak! Zgadzam się całkowicie z tobą! /to, co niewidzialne dla oka w pozorze nie widz miraże widzi miłość w pokorze/

@Elephant Również się tego obawiam, poniekąd ( tak sądzę) naszego pokolenia to już nie dotknie. My jeszcze żyjemy i patrzymy, a co ta przyszłość przyniesie, w proch się niedługo obrócimy... Pozdrawiam!

@Nefretete Spoko, też nie chciałem tego robić. Trzym się!!!

@Rafael Marius /Z mojej pamięci/ Pamiętam w butelce śmietanę i mleko podstawiane w korytarzu pod drzwi wieko Zapachem pamiętam też watę cukrową dyliżans na kółkach obok wody z sokiem wachlarz nam parasolem chroniła krową dziś solę łzami za te czas, wraz z potokiem (fragment) Całość twojego wiersza skłania mnie do refleksji, którą znam z autopsji swojego życia. Więc, niczego nowego nie napiszę. To jest dobry, bardzo dobry wiersz oddający czar czasom PRL- u. Pozdrawiam!

@Nefretete Boję się takich czasów, mam nadzieję, że nie dotkną większości społeczeństwa ale jeśli się mylę i do nich dożyję, to schodzę do podziemia. Chyba naprawdę trzeba już zacząć budować bunkier. Pozdrawiam serdecznie

w zorzy misiu jest schowany białe futro zwisa z nieba swe marzenia tam podwieszę zimny piecyk parzy sopel lodu wzięty z pieca niech w przeszłości sobie taje księżyc kusi swą poświatą ślicznych kwiatków całun gdzieś muzyka jest zwijana w środku nuty oraz rytm już rolada dźwięki smaży zapłakała cisza mały robal drepce w liściu jak w zielonej swej izdebce a szkielecik drobny lichy smakowity befsztyk tam wanilia na zapiecku smakiem tuli ciepłe kafle a butelka stoi pusta ja walerian w kocie ze słoneczka leci promień i łaskocze toń strumyka supernowa gdzieś wybucha dłubie w nosie dziecko gdzieś na polu tam na między miłość płocha ale chętna czasoprzestrzeń skiby ziemi na zającach gniecie miłość gnębi właśnie zawiść przeciąg warczy na zamknięcie jutro dzisiaj lgnie do teraz płonie dziura w lodzie na huśtawce siedzi rozpacz ona tak się ciągle waha w którą stronę ma zeskoczyć szara myszka biała zegar czas sobie zlizuje z tej sprężynki swego trwania ni to stoi ni to spada gruszka z wierzby w przecier leci mucha do obucha trzonek gładki jak łysina krew na pieńku już tańcuje wiórki nadal żółte kropla rosy nie oznacza kwantowianka ucieszona światło dźwięczy na tej strunie w zawiniętym wewnątrz światem

@Nefretete Wierzę, ale inaczej ;)) I mam tylko nadzieję, że Oni nie odeszli przez spory o religię. Bo jeśli tak to nie wierzę w taką religię :// Nie mam wiedzy na temat innych portali, bo teksty podrzucam tylko na jeszcze jeden portal :// Ja i tak pisaniem celuję głównie w książki, a wymiana myśli na portalach w tym mi mam nadzieję pomaga... Również pozdrawiam ;)

@Rafael Marius Tylko kto jest przewodnikiem żebraka? :)

Patrzę na budynek Lub raczej na to Co z niego zostało Kiedyś mieszkali tu ludzie W czasach zamierzchłych Od dawna nikt nie wiódł tu żywota Ale budynek trwał Stał się zabytkiem Nie był nowy Sypał się w oczach A jednak trwał Był świadkiem przeszłości Było tak do momentu Gdy w pewien dzień sierpniowy Żywioł nie ogarnął tego miejsca Dach strawiony Drewniane elementy spalone Zdjęcia w oknach Przypominające O jego dawnych mieszkańcach Zniszczone Zostały mury One trwają dalej Pięć lat po fakcie Na murach rośliny Małe, nie mają zieleni Dopiero rosną Stały się częścią budynku Jego tradycji Jego dziejów Nikt już o nim pamięta Wstęp wzbroniony Znak postawiony Nic więcej nie trzeba Z tyłu Jakiś flaming namalowany Porośnięte trawą hałdy gruzu Wszędzie nieporządek Porozrzucane butelki i niedopałki Tym teraz to miejsce się stało Miejscem spotkań Ludzi przeróżnych Którzy mają potrzebę Uciec od świata rzeczywistego Od jego problemów Jego trosk Tego O czym nikt pamiętać nie chce Wokół ruin Stoją inne domy Leciwe A jednak tętniące życiem Dzieci się bawią Dorośli zajmują się sobą Możliwe jest więc Wieść spokojne życie W tej osobliwej okolicy Z ruiną lat dawnych Na placu Przed tymi ruinami Idą dwie dziewczynki Jedna z kotem na rękach Szarym, z bursztynowymi oczyma I mówią w innym języku Nie moim I więcej takich osób jest w tym mieście Czasy się zmieniły One są z miejsca Gdzie spokojne życie I miejskie ruiny Nie mogą iść ze sobą w parze Tam żywioły niszczą wszystko Ludzkie domy Ludzkie życia Moje ruiny W spokoju mogą dalej Być dziejów niemymi świadkami One trwać będą Wszyscy wokół nich odejdą A gdy ktoś spojrzy na te ruiny Po latach wielu Będzie mógł poczuć Że kiedyś byli tu ludzie Ruiny ich przeżyły I tylko one wiedzą Co widziały Pamiętać będą Póki nie znikną Gdy znikną Wszystkie więzi z przeszłością Znikną Na zawsze

@Nefretete osobiście jestem z roku na rok coraz mniej wierzący... Także tu nie o tym... Tutaj jest głównie o raperach, z którymi się niekiedy utożsamiam i przez nich lub dzięki nim w ogóle piszę :// I wczoraj sobie uświadomiłem, że z tego portalu za mojej "kadencji" odeszło już jakieś circa 20 poetek i poetów :// I nawet nie domyślam się dlaczego ://

@Nata_Kruk lubię ze smietanka spieniona z ex. przelewowego :)

... to brakujące "u", chyba celowo... treść inna, nieco przewrotna, ale przez to właśnie fajna. Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Jestem otwarta na propozycje:) bardzo Ci serdecznie dziękuję:)

... słodka treść, bardzo kobieca i miła chwilka... no i... powiało leciutko romantycznością... :) Viola.... ptaki, gdy już się odzywają, to nie są ciche... nie chciałabyś podmienić na... w trelach ptaków (?) .......... to tylko zapytanie... :) Trzymaj się lekko wiosennie.

... :))... Klip.. nie inaczej. ... właśnie zaczęłam pod te skrzydełka zaglądać, żeby cokolwiek więcej wiedzieć... a Kruki.?.. te ptaki od zawsze lubiłam... są przepiękne, choć całe czarne.

@Ewelina Ciągle nie mając pewności, że ma ma prawo oceniać (nie wiem co poetycko dobre , a co takie sobie), wyrażam uznanie.

@Rafael Marius To prawda ale przy tym postępie to naprawdę nie długo może pojawić się Jarvis a potem Vision(Iron man). Bliżej już nam do tego niż dalej. A za te durne irytujące voiceboty dziś to powiem tylko k.....a m.....ć!!! Pozdrawiam serdecznie.

@Elephant Już wiele infolinii roboty obsługują. Dzwoni człowiek do banku, a tam robot, zamiast człowieka i to jeszcze do tego taki głupi, że nic nie rozumie. Wynalazek.

@Jacek_Suchowicz Genialne! @Nata_Kruk Dzięki. Ortografia to moje przekleństwo. Już poprawiam. @jan_komułzykant O, nie znam. Zobaczę.

nie można wciąż kłamać bez końca że dobrze choć dobrze nie jest słowami wziętymi ze słońca bo ono od dawna nie grzeje miast zbliżać stopniowo oddala uczucia zabija okrutnie w czajniku przegrzana jest para rozerwie i z hukiem wybuchnie :)

@Rolek Znam, czasem się uśmieję, czasem zdziwię, ale dzięki. A ja polecam Pana 'Zakazane historie' z Youtube.

Ta zwrotka mi się najbardziej podoba. Gdy zagrożenie zbliża się dyskretnie krok po kroczku może być niezauważone przez beztrosko bawiący się świat. Niejeden taki przypadek zna historia.

@Nefretete Bardzo ciekawy i udany tryptyk. Wiersz interesujący i refleksyjny, muzyka fajna a taniec to ciekawie dopełnia. Podoba mi się. Pozdrawiam :-)