Ranking

Pan mnie mija na trawniku, kiedy stopy pan dyrduje. Nawet okiem Pan nie zerknie, a ja Pana tak szanuję. Stoję z boku, usunięta chociaż mogę w środku postać. I nie jestem oponentką, lecz nie mogę Panu sprostać. Często zdaje mi się nawet, że sympatią Pan nie pała. Wnet odejdę, tuż niebawem, bo na Pana już nie działam! Inni chcieli, by Pan spojrzał na mnie okiem swym łaskawym. Jestem mała, jestem płaska stoję w środku bzdurnej trawy. Proszę Pana, Pan nie może mnie tak strasznie lekceważyć. Ja tu stoję, by w pokorze pejzaż Panu chcieć obnażyć. Lecz starannie Pan omija wszelką styczność, jak ze trzmielem. Panu zda się, więc nie czytać tej tabliczki

Bóg spędza urlopy na Marsie tam odpoczywa od dusz i ciał przestaje dręczyć Go pytanie czy zbawił ten właściwy gatunek w miejscu które omija absolut i nie rozlicza narodzin śmiercią chowa aureolę w etui i milczy bo nie ma tu komu dyktować świętych ksiąg

Pamiętasz, Jewgienijo, jak jechałem do ciebie pustym pociągiem, ściskając w dłoni zniszczony egzemplarz „Moskwa – Pietuszki”, Wieniedikta Jerofiejewa? Pamiętasz? … pociąg wjechał na stację z piskiem hamulców… Oczy lokomotywy przeszywały żółtawym snopem światła — ścianę rzęsistego deszczu… … w wagonie — natarła na mnie — nawała — milczenia… … gorączkowy, piskliwy szum… Czerwone obicia pustych siedzeń… Mżące szarością — piksele samotności … W oknach — na tle nocy — odbicia — zniszczonej twarzy… … czas się zapętlił w mocnych uderzeniach gongu, albo w stukocie kół na złączach szyn… Rytmiczne kołysanie… … szelest wiatru za szybą… Znowu jadę — dokądś… Do ciebie… … d o n i k ą d… (Włodzimierz Zastawniak, 2021-07-03)

otwieram usta zaglądam w lustro... zwyczajny! ciut tylko inny dlatego mieszam go z twoim dla pełnego smaku

Boję się stanu gdzie strach jest eufemizmem potwory w mej głowie lubieżnie drapią drzwi stukają palcami szmerają klamkę Obawiam się Bóg staje się coraz bardziej obcy w mych pokrzywionych obrazach przestaje się uśmiechać Uciekam z domu po przydługiej drzemce ścieżki niezdeptane czekają na me stopy straszą, że zarwą się pod ciężarem

stoję w koszulce boso z delikatnym drzewem całujesz i pojawia się iskra tulisz miękkie miejsce we mnie tutaj jesień przychodzi wcześniej liście ładnie opadają że cała promienieję

Szczerz się, szczerz proszę mój Jeżu. Tylko szczerze. Bo mnie, Twoją Jeżycę (może i wstyd, ale tak jest) szczery zachwyt zachwyca. Uśmiecham się pyszczkiem, uśmiecham się sercem i gotowa jestem dla Cię nawet pisać wiersze. Bo czuję w Tobie Jeża dobrego do wspólnego szukania w życiu chwil pięknych. Zatem, choć z wahaniem - które wybacz proszę, wszystko przez mój śmieszny, myślę, jeży nosek - zaproś mnie do życia. Będę Ci się szczerzyła szczerze o każdej dnia porze, choćby w wieczór. I w nocy. Powiedziałam w nocy??? Wtedy nie! Broń Boże! Bo noc, mój jeżyku, jest czasem do spania. A nie do szczerzenia. Tego jestem zdania. Hull, Czwartek 28. lutego 2019

Płonąca trzaskiem łez Oczadzona zdławiona bólem Piecyk miłości parzący Wbita w kościach muzyka Tańcząca obrazami przeszłości Żywiołem na prochach litości Żywcem przyszłość oślepiła Płomieniami serce bijące niedosytem podbiła Zegarem uwięziona Cyfrą zaproszona Oddechem tląca w żyłach płonąca Bytem do końca

że dziś albo jutro zresztą nie ważne aby lepiej było by chciał wiatr wiać który ciepłem częstuję żeby drzewo szumiało a nocą świerszcz upiększał sny by miłość nie kłamała by była szczera jak echo a prawda zawsze była prawdą by nie płakała by życie cieszyło nie było cieniem trudnych chwil może dziś albo jutro zresztą nie ważne ważne by być widzieć zachody czuć zapach ziemi umieć kolorowo śnić

Za @ais https://poezja.org/utwor/194730-możesz-to-powiedzieć-posługując-się-miejscowościami/?tab=comments#comment-2288164 Zakopane Mieszki Wielkie miałem Pod Lasem przyszły Posuchy a po nich Potopy Zimna Woda Strugi Równa Brzegi Wyrwa była Głęboka moje Dobra i Złota zabrała Stara Rzeka w Zacisze Polany znalazła je Marianka Tanecznica Piła nie Spała Wiele Koniec :) Zakopane – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. Mieszki Wielkie – wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Ciechanów Pod Lasem – osada położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów. Posuchy – przysiółek wsi Zielonka w Polsce, położony w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Raniżów. Stanowi samodzielne sołectwo. Potopy – wieś położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Rutka-Tartak. Zimna Woda (niem. Kaltwasser) – wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin. Strugi – osada położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Teresin. Równa – wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki założona u schyłku XIII w. Brzegi – wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka. Wyrwa – osada położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie. Głęboka – wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lutocin. Złota – wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów. Dobra – wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk. Stara Rzeka – wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Grębocice. Zacisze (niem. Hartha) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, we wschodniej części gminy Leśna. Polany – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wierzbica. Marianka – wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin. Taniecznica – osada położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Piaski, w sołectwie Grabonóg. Piła – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu pilskiego. Spała – osada letniskowa w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Inowłódz. Wiele – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Karsin, na południowym krańcu Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego i nad jeziorem Wielewskim. Koniec – wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubraniec.

- Mistrzu, jakim jest związek z rozsądku zawarty? - Z rozsądku, więc z miłości, inaczej jest martwy.

Wielki jesteś błękicie Rozległy i przestronny Znajdzie u ciebie miejsce Ostatni bezdomny Jesteś wielki Błękicie.. Przybędę i ja do ciebie Spróbuję się z Enzo niepokonanym Zanurkuję głęboko gdzie nieważne są Ludzkie stany Jesteś wielki Popłynę w dół oceanu Razem z delfinami I nie wrócę już I będę uradowany Spotkam tam daleko Gdzieś na fali Martina którego losy niegdyś Pomiędzy stronicami Unosiły mnie pięknem I marnością Ktorej wówczas jeszcze Nie zaznałem

nosisz w sercu miłość całkiem osobną jak połówkę co o drugiej nic nie wie chociaż starasz się wypatrzyć ją w tłumie zwabić gestem lub przeciągłym spojrzeniem gdzieś się błąka taka sama tęsknota łzy odlicza przeczuwając spotkanie tak się boi że ją znowu ominiesz nie rozpoznasz zbyt zajęta szukaniem

Słowa nucą moim zmysłom, jak to było porozmawiać o uczuciu, które nas łączyło. Wieczorem trwała euforia – rano była nowa historia. Tylko jedno słowo wystarczyło, by nasza opowieść dobiegła końca. Wciąż pamiętam i rozpamiętuję, jak to było Leżeć w łóżku dzień w dzień o tej samej godzinie. Nie brałam pod uwagę, że to w końcu przeminie. Minęło tyle czasu od ostatniej pogawędki. W głowie słyszałam treść naszej piosenki. Gdy wracałam do ciebie myślami, Ty już dawno zagoiłeś wszystkie rany. Wyrzuciłeś mnie z głowy, bo milczałam Zastąpiłeś mnie, bo się wycofałam. Zostawiłeś mnie, bo się bałam. Klamka jest tylko z jednej strony, a ja nieustannie czekam pod drzwiami, by powiedzieć ci dwa słowa, na które teraz jestem gotowa. Zamknąłeś rozdział, ja wciąż piszę. Zmieniam zakończenie, jakby to jedno wspomnienie miało znaczenie. Ostatni raz Odczuwam dreszcz muskający ciało. Ostatni raz Przymykam oczy, czując ciepło gorących ramion. Ostatni raz Wypuszczam łzę spod gęstych czarnych rzęs.

* Opacznie ocenia ośmiesza osobiście ostentacyjnie omija okazje odrażająco oszukuje ogólnikowo odpowiada oskarża obrzucając obficie obelgami * odrażający ostracyzm * ogromnie obrażona ofiara obłędu * ogląda obrazy odwracając ołowiane oczy oskarża optyka o oprawkę okularów otwiera oplute okna * okropna odpychająca osobowość odeszła od Objawienia * oszukana ontologia * oficjalnie oględnie obejrzy osłucha opuka ortopeda oftalmolog otorynolaryngolog ortodonta * ON ocali owieczkę osądzi obrzydliwe okoliczności oczyści oczernionych Opatrzność

Samotność ma barwę czerwonego wina albo szarego ekranu. Cisza i pustka wewnątrz rosną. Słowa nie wypowiedziane brzmią głośniej. Gesty nie wykonane są silniejsze. Pieszczoty nie doznane bolą. Głosy obrazy wspomnienia tłoczą się. Nie mogą wypełnić ciszy. Rozmowa z sobą nie pomaga. Daimonion milczy zdezorientowany

oddycham cicho gdy gładzi mnie po twarzy to takie przyjemne bo usta ma pełne miękkich zaimków żebyś MI tylko nie zachorowała żebyś MI się nie przewróciła żebyś MI się dobrze wyspała żebyś MI się nie zgubiła oddech płytki jak grób żeby tylko nie rozdrażnić westchnieniem skierowanym przeciwko niemu gdy całują mnie usta wypluwające noże zaimków żebyś MI tylko zdążyła żebyś MI tu porządnie wytarła żebyś MI się nie ważyła żeby MI to było ostatni raz gładzi mnie po twarzy kiedyś musiało to być przyjemne teraz też musi MUSI MUSI MUSI

Kompensuję potrzeby fantasmagoriami które z racji wieku nie wypada zwać zabawą Pochłaniam się w bajce, którą stworzyłem nie w sześć dni lecz sekund stuk, stuk, tup, tup Nadchodzi rzeczywistość jej krok niepodobny do gładkiego biegu iluzji Kły szczerzę jak głodny wilk zagrożony utratą skąpego posiłku Jestem nienasycony fantazje i ułudy jak hieny rozszarpały mój czas mielą padlinę Przetrwałem już kiedyś ich dzikie ataki chciałem zagryźć wytresowałem nie zabiłem Teraz tresura może nie wystarczyć samiec alfa wypatrzył mnie z cienia dostrzegł słabość odsłoniętą szyję łapy naprężone gotowe do ataku obracam się skoczył

gdy nie ma już guzików do rozpięcia na skórze płonącego w objęciach rąk kobiecego ciała gdy i brak jasnej nocy ciągnącej myśl ku górze by gwiazdom u zarania świtu przygrywała gdy pięści które niegdyś twardsze były od skały przełamują wpół miękkich palców kruche wierzchołki gdy i porywcza wiara w kryształowe ideały zmienia się w walkę szczurów o wygrzane krwią stołki

Mówiliśmy Mówiliśmy że miłość i że młodość zwycięży kiedy chwilą się żyło biorąc Boga pod język mówiliśmy że w mosiądz i że w spiż nas odleją rzeką płynął alkohol każdy dzień był niedzielą mówiliśmy że zawsze trzeba gonić marzenia mówiliśmy to ale tamtych nas dziś już nie ma

/ Wiersz pisany na pustyni Loon op Zand - część 2 / On paparazzo - fleszami zaczyna sesją zdjęć między jej chmurami robić odkrywcze niebem w łonie produkcje Spadły na ziemię formując kałuże twojej muszli zródła rozszerzone słyszę nurtem a obrazy odbiciami machają miłość w waszą stronę Gdy dotkniesz to ciebie pokopie Las najeżony O! Elektro grzmotu po polirach rozniosły rosy krople udany duet trwa sercami pamięci! DNA miłości /CDN/

10.06. Dzień Elektryka Elektryku, chcąc do siebie zbliżyć wszystkich ludzi, przewodami opasałeś całą Matkę-Ziemię. Ty potrafisz też niejeden generator wzbudzić by wyzwolić moc energii, co w nim cicho drzemie. Wiesz gdzie trzeba, by działało, kontakt instalować albo ściemniać, kiedy można, jaśnie oświeconym. Aby się bezpiecznie żyło, wiesz jak izolować zbyt swobodne, rozwydrzone, wolne elektrony. Tylko ty znasz dobrze wolta, oma i ampera. Każdy opór to dla ciebie pestka, taka mała. Nawet z plątaniną kabli, wielką jak cholera, sam poradzisz, bo przy tobie wszystko musi działać. Ciebie prąd, najbardziej zmienny, nigdy nie zaskoczy. Zatem przewodnikiem bądź nam, sterem i okrętem. Mam nadzieję, że się kiedyś cały świat zjednoczy i zostaniesz wtedy pierwszym świata prezydentem.

Pewien żuraw w mojej gminie brał kąpiele w żurawinie a potem się suszył i jak paw się puszył by móc się wykąpać w winie.

Zapytałeś raz co u mnie, Odpowiedziałam: "dziękuję, dobrze". Chociaż codziennie biję się z myślami, nie śpię nocami, a dniami tylko o jednym rozmyślam! Jednak nadal "dziękuję, dobrze... " Proszę cię, chociaż ty nie kłam, nie zmyślaj, że u ciebie wszystko w porządku, Wiem, że tak nie jest, przynajmniej od poniedziałku do piątku.

jeden dawno temu roztrzaskał kamieniem łeb sąsiadowi później przejął jego jaskinię jak długa droga dzieli go od gułagu

Aniu, życzę Cię zatem czytania we wspomnianym właściwym trybie. ;))* Dobrej nocy i Tobie. ?

To prawda, że "W wielu opowiadaniach (...) czytelna hipoteza na początku nie była pokazana. To jednak nie oznacza, że jej nie było. Ani też, patrząc z drugiej strony, że na pewno była. Chociaż tego, w każdym razie w opowiadaniu o potrójnym morderstwie popełnianym przez wysłanników Ku-Klux-Klanu, można domniemywać. Ale na pewno masz rację, że dopiero dokładna analiza wykazałaby, który "tok(...) rozumowania" w którym opowiadaniu został zastosowany. Którykolwiek to wszak jest, najważniejsze, iż jesteś >>na "Tak"<< do "Przygód (...)" Mr (a może jednak też sir) Sherlocka Holmesa. ? WieczornoNiedzielnie, M.

Opowiem ci historię. O mnie - człowieku skutym łańcuchem i o tobie - istocie słuchającej apatycznym uchem. Jest mi źle wśród obojętności. Nie pojmuję, jak można oślepnąć na słowa. Tyle razy wołałam, by twoja głowa zaczęła pracować. Wciąż tracisz bodźce. Nawet ból daje o sobie zapomnieć. Jestem wierna, jak pies czekający pod drzwiami. Wciąż zataczam koło, Walcząc z oddaniem. Scenariusze tworzą nowe szkice przepełnione strachem, niepokojem i zazdrością. Jak mam ci powiedzieć, Że truję samą siebie, Jak mam ci powiedzieć, Że już nie potrafię skończyć z zaangażowaniem. Jak mam przeprosić za to, że wciąż siedzę że tu trwam, że jestem. Moja przeszłość jest jak kryształ krucha, niestabilna. To przez nią oszalałam. To przez nią zdziwaczałam. Ilekroć chcę, żeby zniknęła, Ona wraca, niszczy i ogłupia. Przepraszam że pragnę usłyszeć, że coś znaczę. Przepraszam, że pragnę zrozumienia. Przepraszam, że potrzebuję czasu, wybaczenia.

Jest zadziwiające że im większy debil tym większy sukces pokolenie TikToku kocha Friza i ekipę boomerzy niech wiedzą że teraz trzeba bardziej subtelniej niż za Tolka Banana czy Młodych Tłoków tworzących wiochę co się wbija w mózg Cheri Cheri Lady sztuką wysoką jest kręcić z ekipą lody zarabiać hajs a nie briefować w boże ciało

No dokładnie :)

MARS dokąd się pchasz człowieczku dokąd się pchasz? skrzydełka jeszcze za krótkie masz nie wiesz że M a r s jak się wspak da to całkiem inne znaczenie ma?

Albo jak Sherlock Holmes. ? Dla Ciebie też :):) Serdeczne pozdrowienia.

eN - leży, nawet bardzo. ? Niech nam żyje Moc -:). I możność łączenia weekendów. (:- A zatem Niech Moc będzie z Tobą. S-o/N-e, M.

@Nefretete Ano: udany duet, udany Wiersz. Elektro grzmot pachnie Mistrzem Stachem. ? Czekam na kolejny CDN. Z uznaniem, eN. SerdecznoNiedzielnie, M.

@Franek K tutaj ciągle nam chodzi o Całowanie;)

Życie uczy pisania, ukazuje drogę, cierpienia i radości dla wersów istotnych. Jeden sensu nie widzi, drugi ego wzmocni, stwórz świetlisty poemat - niebo wypogodzisz. Uciekam po papierze, pióro banał goni, rozmawiam w ciszy z duszą, co weną nazwali. Dzisiaj milczysz przekorą, podlewasz je łzami, skrzydlata, leć aniołem, w stroficzny kompromis. Czy wzruszeniem obudzę, w epitafium zajrzę, masz podzielić kawałki, stworzyć nową całość. Czytam więc spolegliwie, aby wiecznie trwało, czuję, że nic nie wnoszę do lirycznej rajzy. Przysiadłem na rozstajach, patrz, ile kierunków, iść dalej, czy zawrócić? Szosa się rozwidla. Co robić, serca pytam? A przede mną szyba, rozbić łatwo, lecz po co? Wartości ugruntuj. Wertuję po szufladach, a w nich tylko kurze, przecieram - widzę twarze w niespełnieniu śpiące. A obsesja powraca, gra już liter koncert, przeczekam, sił nabiorę, na pewno nie stchórzę. "Gdyby papier był cierpliwy, czekałby na arcydzieło." - Stanisław Jerzy Lec.

Nie jesteś sam, przyjacielu. U nas też "wszystko dobrze".

@ais ;) Kociszew (koci szef = Lew) wieś woj. łódzkie

@ais uwielbiam Cię dzieciaku, jesteś taka słodka:)

gdzie się mój wyraz podział spowodował że ja dwa wy raz ja sam na sam wy jednym cały czas

Słyszę was tak wyraźnie choćby głos Boga który nie przestaje istnieć nawet podczas stosunków pozaziemskich jestem w połowie własnością tych tych którzy są początkiem i końcem tych którzy skreślają z mózgu odzew serca odrobine serca pokażcie mi na dłoni

strach jakie oczy ma wielkie największe pośród pól okolonej butelkami żytniówki w cieniu lecących klekotów ojczystych kopiesz dziurę i co widzisz zajęte dno ktoś inny tam wpadł motylki pasikoniki myszki krówki a oprócz nic boś tchórz piastujesz lękowe nici w rzyci ciebie w dołku brak to ty miałeś wpaść obleciał cię strach biegał w kółko po całych łanach jak wariat goły od rana lecz niezupełny powiem nosił myckę na głowie i wąchał trawkę nochalem muskał co mu wróble świrki przyniosły w dzióbkach rękami nogami groźnie machał warczał straszliwie piszczał skrzeczał robił hu hu zombi straszny cuchnący trup dźwigałeś w gaciach stracha dobrze że ci nie odgryzł czegoś kolego a oczy miał wielkie niczym słońca gorejące w źrenicach piekieł ogień wzmagał łechtał wzmacniał trwogę choć prawda zwisała malusia i nimi wciąż smęcił u sia siusia a tyś przestraszył się he he he bo normalnie brak słów nawet przysłowia o dołku nie ziściłeś tu

odżynam się jasno wykarczowane dziczki biją niemiłosiernie po nic płakałam jeszcze widzę jej te oczy brzuchem myślące wycieńczę przylgę mam przeklęty metabolizm a ty nasyć mnie na łuku nocy w gorącym podmuchu ciekły kryształ ulegam pod popiołem małżeństwa dochodzę

Znowu Lwów bombardują, w górze czarne krzyże, sowieccy komisarze biegają w panice. Polaków nie wywożą, palą się składnice wojskowych materiałów, ogień coraz wyżej. Cud się jednak przydarzył, jak za pierwszej wojny, że nasi okupanci własnymi wrogami, tak tego pragnęliśmy, będąc Polakami, czekaliśmy dwa lata na ten dzień upojny. Niech się teraz pogrążą, tego im życzymy, oby się wyniszczyli całkiem i wzajemnie, za burzoną Warszawę, wywóz do Kołymy wielka jest dzisiaj radość i nadzieja we mnie. Wiemy, że będzie ciężko, lecz dotrwać musimy, bo Polska się odrodzi, znowu w to wierzymy. Tak reagowali Polacy we Lwowie na wybuch wojny III Rzeszy z Sowiecką Rosją. To dzień, który przyniósł nadzieję. Jutro minie 80 lat od tego wydarzenia.

Jesteś. Jesteś mi. Jesteś mi białą truskawką.

odpuściłam inaczej krew więzi twoje oddechy tylne drzwi ustami kapłanki sięgam poziomek sutków dłońmi opasam biodra jesteś moim składnikiem lżej śpię lub nie wracasz palenisko

poczułam twoją skórę i nie mieszczę się w swojej przekrwiona na granicy bólu drżę z niedomkniętą powieką dłońmi obejmując kostki nagrałeś mnie na siebie nieświadomą wracam klatka po klatce do pocałunków otarć muśnięć possij cukrówkę dojrzała kapie w objęciach dopełnij Czterolistne, jedna pięcio ; )

Zostały po niej kwiaty i pamięć. Ta osoba była babcią Dory, zostanie nadal w słowach. Nie wierzę, że coś znika. Wchłania się we wszechświecie, antymateria w dziurze, śladu jej nie znajdziecie. Nie musi być nazwisko w tablicę wmurowane. Nie znałam babci Dory a śniła się nad ranem. Ze wspomnień pozbierane okruchy szczęśliwości i myślę o niej ciepło, tym przeszła do przyszłości. W przyrodzie nic nie ginie i ten kawałek duszy przez dotyk poszedł dalej, w pamięci się nie skruszył. I przeszła jej energia - doniczki dotykała. Jej nie ma, lecz mi Dora o niej opowiadała. I jakby była z nami, choć była tylko chwilę, dla wszystkich starczy miejsca, energia w dal popłynie. Dla wszystkich starczy miejsca w tej formie albo innej, powiązań są miliardy, w przyrodzie nic nie zginie.

ty intro podskórne złudzenie indywidualne podminowana tobą nie biją nadnercza krew w kościach cicho usta rozchylam wypadłam z ludzkiego cyklu budzę się gorąca to co się stało pomiędzy łamie mój każdy dzień na pół niespełna ciebie dotykam

ogień słów za ogień zewsząd uciekłam już dawno jak drzewo w korzeń głęboko tam czerwone warkocze przodków i nieruchome trzęsidła rudowłosych sióstr bywa że zawieszczą los wyznaczył mi skraj nie rozrzucam głucho znaki przysięgi w proste modlitwy