Cała aktywność

@Andrzej P. Zajączkowski fantastyczny klimat domowników z dawnych lat w mroźne dni.

@Tomyeon Mama zawsze cierpi - dziecko jest zawsze dzieckiem.

@Starzec pędzi i pędzi i gna i żyć trzeba dziś, bo wczoraj nie wróci, a jutra może nie być

@Alicja_Wysocka niech ta maska będzie Aniołem- co zawsze chroni

@Wochen tak, czasem taka cisza ratuje życie

@Andrzej P. Zajączkowski tu mnie masz- mam słabość do Rilkego

@Migrena uwielbiam Jesienina- ma w sobie delikatność. Ale teraz nie czytam- wiem że nie ma nic wspólnego z tym co jego kraj wyprawia- ale tak jakoś. Dzięki @Andrzej P. Zajączkowski, @viola arvensis dziękuję

@viola arvensis to miło że się uśmiechnęłaś

@Dekaos Dondi Cały cukierniczy świat w krzywym zwierciadle - aż się kręci od tych smaków i metafor ;)

Ale to "0" jest takie trochę dwuznaczne... DZIĘKUJĘ, masz tu ZERO :))) Lepiej jakby się wyświetlała ikonka podziękowania. A co do samej ikonki, moim zdaniem lepiej byłoby ikonę pucharu zmienić na kwiatek. Kwiatek bardziej pasuje do słowa "Dziękuję". Puchar to bardziej "Wygrałeś" niż "Dziękuję". Ja wolałbym dostawać kwiatki niż puchary, nie mówiąc o wręczaniu :)

@Berenika97 @viola arvensis dziękuję bardzo za dobre słowa, pozdrawiam serdecznie. 😊

@JWF Lekkość i zwiewność to podstawa. Takie wiersze chce się czytać... przynajmniej mam taką nadzieję. Dziękuję za komentarz.

o brak słów modlę się o ciszę w niej przestanę krzyczeć z braku słów z ukojenia modlę się w sobie czuję jej lekkość jej wysokość

@Nata_Kruk Pachną za darmo :)

@violetta Polecam łaskawej uwadze ten artykuł mojego autorstwa... Pozdrawiam! https://naszeblogi.pl/73524-moje-pytania-o-ksztalt-prezydentury-karola-nawrockiego

Dusznie i mocno sugestywnie. Betonowy świat porozbijany o słowa. Świetny wiersz. Dobrej nocy :)

Z tak daleka wieczór przychodzi śnieżną jedlinę mijając. Mroźnym policzkiem okna chłodzi gdy go przykłada, słuchając. I tak każdy dom nagle ścichł; starzy w fotelach rozmyślają, królowymi matki się stają, dzieci już nie rozpoczynają swoich gier. Dziewczęta przestają prząść. Cóż za oknem jest słuchają, a wieczór wsłuchuje się w nich. I Rainer: Der Abend kommt von weit gegangen durch den verschneiten, leisen Tann. Dann preßt er seine Winterwangen an alle Fenster lauschend an. Und stille wird ein jedes Haus; die Alten in den Sesseln sinnen, die Mütter sind wie Königinnen, die Kinder wollen nicht beginnen mit ihrem Spiel. Die Mägde spinnen nicht mehr. Der Abend horcht nach innen, und innen horchen sie hinaus.

@Nata_Kruk Serduszko :)

@Dekaos Dondi Doprawdy poetycko. Pozdrawiam.

@Bożena De-Tre Najserdeczniej Dziękuję! Ogromnie, ale to ogromnie mi miło! Właśnie co do strony technicznej miałem najwięcej obaw, a tu taka miła niespodzianka! Bardzo przepraszam za spóźnioną odpowiedź, ale wcześniej odpisać naprawdę nie mogłem... Pozdrawiam! @Wiesław J.K. Stokrotne dzięki! Myśleć jednak zawsze trzeba... Pozdrawiam Najserdeczniej!

@JWF, kłaniam się :)

@Dekaos Dondi Dzięki! Wiele lat temu mój szwagier podzielił się tą opowiastką i tak mi się zapamiętało. :)

@Nata_Kruk I jeszcze tutaj, ukłon :) @viola arvensisNie wiem co powiedzieć, Violu, chyba kapeluszem się skłonię :)

@Nata_Kruk, Nata, czy ja mogę za wszystko w jednym miejscu Ci podziękować? No to chwytam lewą ręką za lewy brzeg sukienki i lewe kolano zginam :)

Refleksyjny utwór o pamięci i przemijaniu. Bardzo ładny język, każdy wers jest ciekawy i ogólnie to mi się łatwo Twoje wiersze czyta, co jest rzadkością. Jest w tym wierszu Twoje literackie DNA, co sprawia, że całość brzmi autentycznie i nie sposób pomylić autora.