Cała aktywność

Ma tu gąska mak sągu tam.

@MIROSŁAW C. Pasażer na gapę - no nieśmieszne :/ przykre, współczuję. Ale może drzewko szczęścia pomoże, pozdrawiam (jakoś uśmiech mi tym razem nie pasuje)

@Wochen, dziękuję :)

@FaLcorNNastępne opowiadanie będzie o tym skąd mi się wzięło pisanie. Aaa, a Twój wiersz w każdym wersie ma układ: amfibrach, amfibrach, jamb. Dobranoc :) @Marek.zak1, dziękuję :)

@Alicja_Wysocka Najważniejszy do pisania jest powód, dobranoc!

@FaLcorN Oj, zajęłam się pisaniem kolejnego opowiadania i zapomniałam tutaj zajrzeć, dziękuję To także po trosze o Tobie :)

Opisywałem czas teraźniejszy - patrz komentarze pod wierszem. Kursywa to nie moje klimaty. Miało być dosłownie, lubię dosłownie. Dziękuję za ciekawe uwagi, pozdrawiam!

@FaLcorN starannie napisane i czyta się dobrze. Napisałabym a serca zaszumią - ( żeby pozostać już w czasie przyszłym ). Końcowe nic - powinno chyba być kursywą a i tak uważam, że zbyt jest dosłowne jak na puentę i mnie osobiście… psuje.

@Dagna dziękuję za głos w dyskusji

Wspaniały wiersz, a „czarna dziura własnych ubrań”, jest sugestywna jak „Kamizelka” Prusa, brawo, pozdr.

@Roma Zapraszam :-)

@FaLcorN i niech się wydarza :)

@Robert Witold Gorzkowski przyznam, że należę do tych, którzy: oddając najwyższą część Bohaterstwu - pozostają krytyczni wobec nieuchronności tamtych zdarzeń i choć z faktami się nie dyskutuje, to chętnie czytam o przesłankach wskazujących na obce interesy i błędy strategiczne wówczas popełnione ( vide dezinformacja i przeszacowanie sytuacji przez Okulickiego, który wcześniej utrzymywał intensywne kontakty z Sowietami). Istnieje stanowisko traktowania tematu Powstania jako tabu narodowego, ale warto sobie zadać pytanie, czy tego również życzyliby sobie Powstańcy, gdyby mieli dzisiejszą wiedzę? Czy woleliby może, abyśmy się uczyli na błędach i unikali skali takiej hekatomby na przyszłość ?… Pozdr.

@Roma Przez chwilę może się wydarzyć bardzo dużo.

@FaLcorN Dziękuję bardzo, pozdrawiam.

@FaLcorN zauważyłam. To jak płynnie do tego wiersza nawiązałeś podziwiam. I popodziwiam jeszcze przez chwilę :)

@Roma Pierwsze linie słów zaczerpnąłem z Twojego ostatniego wiersza. Może dlatego tak błysło.

At, i woda jak z cebra dar: beczka jadowita.

@Nela dramatyczny, bardzo dosłowny przekaz… z cudzymi traumami się nie dyskutuje, ale jeśli można coś poradzić, to pozwolę sobie przestrzec PL - kę przed pułapką tkwienia w roli ofiary, bo bywa to przyczyną niemałych późniejszych problemów, zaniechań, gdyż istnieje pokusa aby oskarżać o wszystką tę jawną czarną owcę w naszym życiu - tutaj akurat matkę… przyznam, że jestem poruszona tym, w jak bolesnej formie utkwiły w pamięci tamte zdarzenia ; krzyku, którego nie da się wyciszyć czy mechanizmów mimikry wobec agresora… nałóg - ileż nieporadności miał przykryć zanim pozwalał na chwilę „zapomnieć”, ale ponieważ dziecko długo nosi w sobie potrzebę usprawiedliwienia przemocowych rodziców tutaj - wyraźnie czara bólu przeszła granicę krytyczną… wielki to wstyd dla matki. by tak zhańbić „macierzyństwo”, współczuję i pozdrawiam.

Tym wierszem pozbawiasz mnie tchu... Przepiękny.

Dziękuję @Bożena De-Tre, pozdrawiam, dobrej nocy!

A jaka zła mała łza; zła - łamał za Kaja.

@Alicja_Wysocka Prawdziwie i mądrze, pozdrawiam!

życie bywa krzyżem szorstką drogą cierniem zakrapianym łzą a zegary nie chcą słuchać błagań oczy wypłakane schną noce są przyjazne bo nie widać blizn na których tylko szron gorycz dusi przestrzeń pięść za mała nie zabije głośno dzwon

@FaLcorN No pięknie wybrzmiało Twoje poetyckie wyznanie....niczym śpiew słowika...lekko i płynnie.