Cała aktywność

@jeremy jak bym jeszcze wiedziała co to są te metafory dopełniaczowe to może bym ich nie stosowała Jednak słowo zucha nie mam bladego pojecia w jaki sposób ich uniknąć Wiem że o tym w podstawówce mówili i pewnie w liceum też Poszukam

@Gosława pergaminowe mgnienia chwili - naprawdę ładnie brzmi, ale mi zaimplementowano uważność wobec mefator dopełniaczowych, więc mogę być subiektywny bardziej niż zwykle, gdy stwierdzę, że po długiej walce jednak bym zrezygnował, bo ryzyko kiczu jest wysokoprawdopodobne i ma wysoki wpływ na cały odczyt. I przy dobrze prowadzonym wierszu, jak zwykle po brzegi wypełnionym emocjami, mimo wszystko ostatnie wersy spłaszczają. Może dlatego była konieczność zastosowania wielkich liter w ostatnim wersie, bo Autorka podświadomie czuła, że z przyzwoitych głębin - na koniec brodzi.

@KOBIETA Tu nie mam ekspertyzy - poprawiłem ;) Moglibyśmy wejść w lekką rozmowę o macdonaldyzacji sztuki kulinarnej i sztuki w ogóle. Albo poszukamy lepszej okazji.

@truesirex jutro rocznica. bardzo dobry wiersz, bardzo

@Vasiu napisałabym- na stryczku stracone- bo to "one" ubranie. Wiersz mi się podoba- ciekawa personifikacja czasu i życia- zwyczajnego, niezwyczajnego człowieka.

@Maciek.J dziękuję @Robert Witold Gorzkowski dziękuję

@Wędrowiec.1984 i ta niespełniona puenta budzi niedosyt i każe wrócić do początku i czytać od nowa.

@tie-break tak to prawda komputer sam poprawia. I nie wyłapałem tego. Taka to jest jeszcze niedoskonała AIusia.

Super opowiedziane. Pzdr 🌼

Wymyśl prezent. Coś na prezent. Nie daj zrobić się Chińczykom. Wspomóż klasztor, chałupników, mistrzów rzemiosł, którzy przędą. Wejdź do kuchni. Zalicz pchli targ. Wspieraj swego, który jeszcze coś wytwarza, dłubie, rzeźbi, doskonali, lub sam działaj Wielkie rzeczy małym rzeczom. Oślej ławki nie zajmiemy. Jeszcze rusza się pod górkę w zespół cech pana Filarka. Zapłacona dobrze praca i w dodatku nie nad siły. Wielkie rzeczy małym rzeczom ustępują miejsca w parku.

@Annna2 pięknie; przeczytałem posłuchałem i się rozkleiłem.

@Natuskaa Autor wspomnianej powieści wyobraził go sobie i przedstawił spójny obraz. Z przestrzenią na dzieci w "Futu.re" jest tak, jak się domyśliłaś; natomiast z płodnością - naturalnie. Dzięki bardzo za odwiedziny, czytanie oraz pozostawiony komentarz. Pozdrawiam Cię.

:)) Są takie zwroty w historii, że dokładnie pamiętamy, co w danym momencie robiliśmy i gdzie byliśmy, nie zastanawiając się nad tym jakie uczucia nami rządziły, chyba dlatego że owe uczucia są zbiorowe i oczywiste. Mam tutaj na myśli moment ogłoszenie stanu wojennego, bo sama Aldona to już osobny temat. Bardzo dobry tekst. Przy okazji, mówiąc o wyjątkowych zdarzeniach podzielę się swoim doświadczeniem. Już byłam na emigracji i dokładnie pamiętam moment 9/11 Trade Center w NY. Byłam w pracy, zajęta podopiecznymi. W jednym z pokoi był włączony telewizor i widziałam wszystko. Co więcej, moja koleżanka z NY pracowała w TC wieżach w American Express i miała mieć zebranie, które ze względu na to, że pokój na dyskusje zajął kto inny, jej grupa musiała przenieść się do innego budynku w pobliżu. Dla niej 9/11 był oczywistym szokiem, znała ludzi ze swojej filmy a innych w windzie z widzenia. Pozdrawiam serdecznie.

"Było ich trzech, a w każdym inna krew."

przeszłość

O nikogo się nie martwię.

@infelia nie wiem czy taka sexi dziewczyna się nadaje do tego:)

@bazyl_prost ja też jakoś się przestawiłam, śpię dłużej, pracę robię kiedy chcę:)

Na wieszaku zawieszony, przez świat — na stryczku stracony. Ubranie zapomniane w szafie — dusi, pęcznieje. Purpura odbija się od szklanych drzwi na niebie. Coraz bardziej się czerwienię… Chcąc zamienić się z kurtką lub frakiem, Wycinam skórę, mięśnie — za obojczyki łapią mnie dwa haki, do góry. Warczę. Chrapię. W garderobie — jestem tylko przebraniem. Ale nie daję za wygraną, choć upadać nie potrafię. Za mną — coś, co potrafię. I miłość, naznaczona, stoi pewnie na sali, albo zmęczona po pracy. A ja — zamknięty w czterech ścianach, czuję się osamotniony i stary. Bez celu — gdy jej nie widzę — zadaję sercu rany. Nienormalny. Zwracam się do Boga przez utwór cały — wszystkie dedykowane są Stwórcy i Panu chwały. Nawet nie wiem, czy wierzę — ale karzę ciało, liryczne baty odbijają się w eter od ściany. Proszę o konstruktywną krytykę, to moja pierwsza publikacja i chciał bym się rozwijać w tym kierunku, więc wszelkie uwagi i pomoc jest mile widziana.

@violetta a ja nie moge spać za trzy kwadry i trochę pełnia

tkwicie w jakimś niepisanym dramacie scenicznym

@Pan Ropuch być może jest to wynikiem pewnej formy, odmiany mojej ułomności na tym polu, ale bardzo mocno koresponduje Twój utwór z tym: Czy uważasz, że dzisiaj sztuka promptowania jest kluczowa dla stania się uznanym portalowym poetą ?

@Gosława Kiedy jesteśmy pierwszy raz rodzicami, to tylko jest naturalnym nie być w tym kunszcie to końca dobrym i również jest naturalnym kochać dziecko nad życie. Ładny wiersz. Pozdrawiam.

@violetta przepraszam, ale nie rozumiem.

@violetta Raczej hersztem bandy...