Cała aktywność

@Jan SonetOhy i ahy, za cytaty z tej samej strony coś z Miłosza - choć mi wstyd, bo wiedziałem ,że nie wiem, a autor dumny , że pod jego wierszem: Typ tekstu: Książka Autor: Miłosz Czesław Tytuł: Abecadło Miłosza Rok: 1997 Naigrawanie się i pogranicze błazeństwa, również wobec przyjaciół, sprawiały, że właściwie nigdy nie wiedziałem, co ten człowiek myśli naprawdę. Chyba że uznać za miarodajne jego rozliczne listy w gazetach, dowodzące jego antyizraelskiego kręćka. Poświęcając się czystej sztuce pokazywania innym języka i grania na nosie, Staś, tracąc posady, narażał na niedostatek rodzinę. Kiedy jednak już było bardzo źle, umiał wykorzystać znajomość terminów technicznych w pięciu językach: angielskim, polskim, francuskim, rosyjskim i ukraińskim, biorąc do tłumaczenia prace naukowe, i ostatecznie przetrwał. Kupił dom w Los Gatos, a dwóm córkom... @Jan SonetRozumie pan oczywiście co sam napisał i zacytował, ta utylitarność to sztuka grania na nosie nie na ambicjach. proszę hop jeszcze raz do słownika, chiński da się przetłumaczyć pomóc może AI, co to jest utylitarność i podać przykład terminu czystej sztuki, sprawdzić znaczenie słowa termin. Ale za boga nie wiem co to ma wspólnego z wierszem, może autor wie?

@- - - "Idę dalej" to jak tytuł wiersza lub jego początek, a nawet puenta. Czasami dobrze pooddychać wiatrem nawet gdy zatyka usta. Trzymaj się zdrowo i wróć z torbą pełną nowych wierszy. Pozdrawiam!

Konkurs Zauroczony Chopinem, słucham zawodzenia. Tu, gadzina syreno, jesteś więc podstępna.

@Migrena bardzo dziękuję Tak wszystko się kiedyś kończy Nasze nie tylko życie ale też uczucia relacje i emocje są bardzo kruche

@obywatel Sztuka dla sztuki (L’art pour l’art). Słownik języka polskiego PWN Czysta sztuka (sztuka niepodporządkowana celom utylitarnym). W Paryżu cię nie zrozumieją, ale w Pekinie tak.

@Julita. Taki wiersz aż pachnie młodością i pierwszym zauroczeniem - szczery, delikatny i trochę nieśmiały. Miło się czyta tę prostą - bardzo czystą nutę uczucia :)

@Gosława Glina - kruchość istnienia i losu. Jakże piękna i kojąca jest ta odmiana: widzieć w siwieniu nie stratę, lecz babie lato, czyli ulotne i jedwabiste piękno przemijania. Świetny wiersz :)

Anna jest jak glina śliska i niemiła w dotyku ostatnio zaczęła przeciekać przez palce jak ten los który sobie zagotowała za oknem jesień olchy pogubiły liście tak jak ty włosy mówisz że siwieją nie to tylko babie lato skryło się w puklach jedwabistych pasm

:) fajne Są jeszcze słuchawki wygłuszające albo stopery, jednak Marysia lepsza ...

@Leszczym@huzarc dziękuję :)

@Berenika97 Nie miałem takiego zamysłu, aby kpić że starożytnych Greków, a jeśli to tak wygląda to zwracam im honor w 100%. Cóż, myślę, że każdy człowiek w pewnym okresie swojego życia przechodzi przez momenty egzystencjonalnej próżni, jak to fachowo nazwałaś, czyli pustki wewnętrznej, która bywa zapełniana różnymi rzeczami. tymi pozytywnymi jak i negatywnymi. Odpowiadając na Twoje pytanie, zapewniam, że osobiście , od czasu do czasu, miewam również takie momenty próżni, na szczęście bardzo rzadko, a poezja i duchowy kontakt z Wszechświatem albo jak wolisz z Bogiem, świetnie wypełnia lukę. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie. :) @Annna2 "Nie, we Wszechświecie nie istnieje całkowita próżnia. Nawet w najpustszych obszarach kosmosu obecne są cząstki, pola energetyczne i promieniowanie, takie jak reliktowe promieniowanie tła. Próżnia absolutna jest teoretycznym stanem całkowitego braku materii, który jest niemożliwy do osiągnięcia w praktyce i nie ma fizycznego znaczenia w kontekście współczesnej fizyki." - Google.com Niegdyś chodziło mi po głowie takie pytanie: "Co by było jakby nic nie było" i racjonalna odpowiedź przyszła jak zawsze od AI, czy też Google: "Trudno odpowiedzieć na pytanie "co by było, jakby nic nie było", ponieważ samo pojęcie "niczego" jest dla nas nieuchwytne i paradoksalne. Myślenie o niczym w kategoriach fizycznych lub filozoficznych prowadzi do różnych wniosków i sprzeczności." Pozdrawiam serdecznie!

Gdy piorun z nieba uderza Nie mam wątpliwości Że jesteśmy tylko gośćmi Liczącymi na arkę przymierza Kroplą w morzu ocenow Wietrzykiem pośród huraganów Ziarenkiem piasku na plaży Butelką po piwie pośród witraży Każdy dzień świętem na ziemi Od nas zależy czy zycia czy śmierci Póki Jesteśmy i póki żyjemy Wszystko od nas zależy Sami samiuśeńcy we wszechświecie Dziecko bez nadzoru rodzica Nie mamy żadnego kibica Proszę, bądź nam ostoją piękny świecie Drogi Polityku i drogi rodzicu Weźcie tą wdzięczność do serca Zacznij myśleć o przyszłości dziecka Nim kwiaty złożycie na jego nagrobku

@obywatel (a niedawno byłeś kimś innym? :)) Twoja propozycja bardzo fajna, koreluje z ostatnim wersem, lecz jednak nie z pierwszym... więc (sorry) pozostanę przez swojej. Dzięki:) @Jacek_Suchowicz :)) 👍 @Berenika97 @JWF @Ajar41 Podziękowania:)

@Jacek_Suchowicz :)))

@Somalija jesteście marzycielami, jestem zbyt biedna na takie pokusy:)

Ty, tylko ty tak na mnie działasz, Że od ciebie wzroku oderwać nie chciałam. Czas spędzony z tobą, to jak zasnąć w pół mroku, W ciszy i spokoju. Choć mieszkamy daleko, Chce być przy tobie blisko. Mimo tego jak leci czas, Chce żebyś wiedział, że kocham cię od zaraz. Na zawsze bez pośpiechu, Z bijącym sercem na zewnątrz. Nie zatrzymam się nigdy, Wiedząc że z tobą każda minuta się liczy.

Cześć, Włodek mnie poprosił... Nie mogłam odmówić, bo trochę się już ,,znamy", choć tylko przez internet... Dziękuję Panie Robercie 🙂

@andrew Piszesz o rzeczach, które trudno uchwycić – o tym, jak rzeczywistość wymyka się naszym oczekiwaniom, jak czas i przestrzeń żyją własnym życiem, niezależnym od nas. Rezygnacja z kontroli, z szukania początku - bardzo nastrojowy wiersz. a tu… nie taka pustka jak byśmy się spodziewali

@Berenika97Patrzysz życzliwym okiem, dziękuję :) Czuję i widzę :)

@Berenika97 Duszko, jak ja lubię Twoje "gadulstwo" pod wierszami - jest zawsze na temat, zawsze do rzeczy, układne jak bukiety. Przykładasz się prawdziwie poetyckim sercem, dziękuję :)

@Toyer Bóg pokarał świat Adamem – mężczyzną, co milczał, gdy Ewa wyciągała dłoń, nie pytał, nie wątpił, nie czuł nawet winy, posłuszny jak cień, bezmyślny jak manekin. To nie jabłko zgubiło nam Eden, lecz brak słów, gdy trzeba było mówić. Adam stał się niemą, potulną figurą, świadkiem, nie uczestnikiem w dramacie Bożym. Więc może to kara – nie za ciekawość, lecz za obojętność, bierność, za strach, za milczenie, gdy inni popełniają błędy, za życie, w którym sami siebie wyrzekamy .

@Alicja_Wysocka Wszystko już zostało powiedziane wcześniej. Twój wiersz o naturze tworzenia jest genialny. Cierpienie może stać się siłą napędową dla sztuki a paradoksalnie - szczęście można znaleźć w samym trudzie tworzenia. Podoba mi się opis tworzenia. Surowcem nie jest nic pięknego ani solidnego - lecz"porwane pajęczyny" - coś ulotnego i zniszczonego. A drugim składnikiem "tęsknota śródniebna" czyli wzniosła. I z tego klecisz (jak rzemieślnik) coś cudownego i to jest dar dla drugiej osoby. Ale puenta zaskakuje - to jest bardziej potrzebne twórcy. Może to terapia? No i opisuję Ci Twój wiersz, muszę chyba z tym skończyć, bo moje "gadulstwo" już mnie samą denerwuje. Ale czytając piękny wiersz czy tekst nie mogę się powstrzymać. :) A Twój jest rewelacyjny! :)

@Alicja_WysockaMoże Ty nie wiesz, czy "pięknie", ale ja wiem, że "pięknie". I nie chowaj się, tylko pisz i eksperymentuj, bo świetnie Ci to wychodzi. Pozdrawiam. :)

@violetta Chyba odpłynełaś 😆