Cała aktywność

@Jacek_Suchowicz Z humorem i brzuchem na froncie -- lekko się czyta, ciężko się nie uśmiechnąć. Czysta, pogodna autoironia! Brawo.

@Berenika97 a więc zapadła moja ulubiona "cisza". Jak proste słowa mogą zdziałać z czytelnikiem cuda. Uroczy wiersz Bereniko!

@Łukasz Jasiński Hahaha 😅😅😅, fetysz?

@Łukasz Jasiński Mój sąsiad chodził półnago, zawodowy strażak, ale rozwiódł się z sąsiadką i wyprowadził. Spoglądałam sobie na niego... ładniutki był...

@Berenika97 Bereniko. Uśmiechami Ci dziękuję. I serduszkiem. @Robert Witold Gorzkowski Robercie. Onegdaj rozłożyłeś mnie na łopatki Hitchcockiem z jego trzesieniem ziemi itd. Dzisiaj serwujesz piękny komentarz. Barwny i soczysty jak chateaubriand z kawałkiem ziemniaka i truflami rumienionymi na masełku. Chętnie bym Cię zaprosił na niebieskiego Johnny Walkera. Melodia przyszłości? Tak, ale realna do cholery!

@piąteprzezdziesiąte dziękuję

Rewelacja początek aż boli; „tęsknię” człowiek się wprowadza w stan liryczny, a w następnym wersie „to nóż wbity w skrzynkę pocztową” to jak trzęsienie ziemi jak wybuch wulkanu zamiotło mnie, „i powietrze wciąż drży twoją wonią” ok, po uderzeniu młotkiem wyciszamy i następny wers „Miłość to trucizna” „ruina” i ten ocean soli w ustach nie zwalniamy łuski po kulach bez imion to tak ja ludzie bez twarzy, ledwie czytelnik na chwilę ochłonie i już dostaje w oczy „lustrem pękającym od spojrzenia” na myśl przychodzi potwór Bazyliszek i dalej ziemia spalona od martwoty i te ciała leżące w puchu obietnic, ale to nie wszystko, aby nie zostawić czytelnika w błogim nastroju tych obietnic, zgłuszka w postaci „Jestem tam, gdzie pachniałaś latem. Teraz zakopuję twój zapach w ziemi. Żeby nigdy nie wrócił.” Czyż to nie jest F1 dla moich uczuć? dziękuję Ci autorze za tak plastyczne doznania. Film się skończył. Oszołomieni widzowie nie wstają z foteli czytają bezmyślnie wyświetlane litery końcowe „the end”

pachnący burzą wtargnął nagle z impetem przez otwarte okno zatańczył z firanką rozbujał zasłony niczym żagle na wzburzonym morzu tchnął życie w wybudzone z letargu wiersze wersy pofrunęły pod sufit niczym lekkie piórka zdążył jeszcze rozwiać mi włosy wtórowały mu radośnie wdzięczne za podmuch nagłej wolności a on tylko zachichotał i pognał dalej

@Migrena Doskonały! Potężny w emocjach, bezkompromisowy, jakby zapis traumy. Aż boli - robisz to świadomie.

@lena2_ Piękny i subtelny wiersz. Czuć w nim cichą mądrość i delikatność – jakby ktoś szeptem przypominał o tym, co najważniejsze.

@Annna2 Leśne przedszkole na medal! Świerkowa dotacja, chrząszczowa inicjatywa, czegóż chcieć więcej? Jasiu niesforny, ale z wyobraźnią – zapowiada się na artystę… Urocza, pełna humoru i fantazji groteska ze społecznym przesłaniem :)

@Somalija I zmienimy teraz temat - nie lubię praktyki błędnego koła i na ten temat już rozmawialiśmy, pamiętam: kiedyś pani zadała mi pytanie - jaki pan ma fetysz? Może pani rozwinąć temat? Łukasz Jasiński

@GosławaDziękuję! Nie znałam jej wcześniej - piękna poezja.

@Somalija I nie zmienię zdania: we własnym mieszkaniu chodzę nago i mam do tego prawo - to teren prywatny, opalanie - nago i kąpiel - nago - na terenie prywatnym lub niepublicznym - prawo na to pozwala, a jeśli komuś to nie w smak - to nie mój problem. Łukasz Jasiński

"Zapewniam: jako były pracownik Archiwum Akt Nowych miałem szkolenie z Obrony Cywilnej - to nic innego jak Wojsko Cywilne, a po likwidacji przez Prawo i Sprawiedliwość - Obrony Cywilnej - kompetencje Obrony Cywilnej przejęła Państwowa Straż Pożarna." Filozof Łukasz Jasiński

Znalezione na mieście. Ktoś zna może autora?

@RomaDziękuję w imieniu swoim i męża za odpowiedź. Muszę się przyznać, że tym razem facet miał wiekszą intuicję i wyobraźnię, bo to on obstawał, że chodzi o człowieka. Dzielę się z nim wierszami (czyli po prostu czytam mu), które robią na mnie ogromne wrażenie. Pozdrawiam.

"I zawsze unikaj ludzi o umyśle hierarchicznym - karierowiczów!" Filozof Łukasz Jasiński

Gdzie Twoja dusza, Papuszo? Zamknęła się w rozbitym szkle, betonie pod eternitem, połamanym piórze Gdzie Twoja dusza, która tańczyła wśród kory i borowików Ojca Twego, wśród iskier taboru, uldze jeziora? Otworzyłaś ją dla nas swoimi pieśniami, które balują w nas i mimo że pióro nie utkało Ci pierzyny, Twój duch znalazł w nas las i drogę Twą szeroką, która miała być lekka jak piórko I mnie, choć okryty pierzem wolę nieopierzone podwórko i dukt, na którego cyplu nie będzie nikogo prócz Nas, bez wahadłowego uśmiechu, którego było nam brak Oddychaj we mnie…

@sisy89 ten wiersz to cicha eksplozja emocji. Każda linijka zostawia ślad. Piękny w swojej prostocie.

Rankiem miny poważne I czarno białe stroje Wspólne i nasze ponad Jego moje i twoje W biel i czerwień ujęte Dostojeństwo powaga Przemów słowa ze złota Dumnie wzniesiona flaga Pamięć w świece i wieńce Uroczyście zaklęta Polska dla wszystkich jedna Drogocenna – i święta Lecz wieczorem ta jedność W klawiszy – poruszeniu Stanie się znów niebytem Nikłością nieistnieniem Przyczajone się zbudzą Trzy pomarszczone zmory Żale ze starych kufrów Posiwiałe upiory Uprzedzenia żarłoczne Znów kolcami pokłują Po raz tysięczny kogoś Osłem nazwą lub szują Po pojednaniu byłym Uschłe liście zostaną Kwiaty żarem omdlałe Szarfa zwiędła – pod bramą Zostaną słowa twarde I zaciśnięte pięści Nadziei ciało martwe Połamane – na części Tylko nikłe płomyki Przez dni kilka kolejnych Wyglądać będą cudu Który znów się – nie spełni

Pytanie do administratora: Czy dwukrotne polubienie, czyli 🤎 to błąd, czy standard?

Fajne i dość oryginalne erekcjato, a kropeczki można usunąć, bo psują efekt. Pozdrawiam.

Piękna klasyka, choć innym nie styka. 👏👏👏

Wakacyjny, letni klimat. W sam raz ma obecny czas. Pozdrawiam.