Cała aktywność

Jest ładna, bardzo ładna. Ma śliczne włosy i jest na swój sposób mądra. Ma poczucie humoru i delikatne dłonie, które potrafią leczyć. A tak w ogóle jest złośliwa. Tak różna ode mnie, a jednak podobnie jak ja martwi się o to, czy kiedyś nie zabraknie jej sił, aby dalej żyć. Dzięki Tobie jej smutne oczy rozświetliły się blaskiem nadziei. Promienieją kolorami miłości. Daje Ci to wszystko, czego ja nie potrafiłam Ci dać. To dobrze. Obydwoje zasługujecie na to, aby być szczęśliwi. Chyba każdy na to zasługuje, ale nie każdy ma odwagę być szczęśliwy. Chyba się o mnie martwisz. Kiedy znów do mnie zadzwonisz kolejny raz powiem Ci, że nie musisz. Bo przecież mnie już nie ma. Czy kiedykolwiek byłam...?

Przez całą podstawówkę i przedszkole jeździłem nad morze do tej samej miejscowości ze stałą ekipą dzieci i dorosłych, a w liceum za granicę.

A jeśli Bóg istnieje nie lubi mnie blizny po jego miłości nie pozwalają mi oddychać dał mi gwiazdkę na szczęście a więc śmieję się przez łzy

@Rafael Marius a jakie to były?:)

@Nata_Kruk Nasza pamięć nosi ból historii, lecz życie — niewinne i codzienne — trwa mimo niej. Kapitalny wiersz. Podziwiam. I tylko tak na marginesie poinformuję, że tzw. zegar zagłady atomowej na Uniwersytecie Chicago pokazuje dzisiaj, że ludzkość znalazła sie najbiżej od 1947 roku od totalnej zagłady. 89 sekund. Nigdy jeszcze nie było tak żle jak dzisiaj.

To ładnie z ich strony. Ja nie jeździłem na kolonie. Miałem ciekawsze wakacje.

@Naram-sin O to chodzi w poezji że masz się domyśleć."Rozum dostrzega odbicie od świata" i inne takie. Dziecko by sie domyśliło że sny autora nawiązują do błędów popełnionych w prawdziwym świecie. W snach odbywa karę.

@Migrena dziękuję uśmiechem :) @Rafael Marius za mała byłam, ale dwie siostry koleżanki troszczyły się o mnie:)

I miałaś dosyć?

@violetta W swojej twórczości jesteś jedyna, uroczo nieziemska . Niepowtarzalna :)

@Rafael Marius raz może byłam:)

Lubiłaś kolonie?

@Rafael Marius powiew kolonijnej dziewczynki:)

... hmm.. nadal czytałabym... oniemiało... :)

@piąteprzezdziesiąte... dziękuję za śladzik... :)

@Nata_KrukBardzo dziękuję Twoja "Historio" jest wyśmienita! Niezła historia z tą historią. :)) @Rafael MariusBardzo dziękuję! :)

Nie wiem, a wiersz nic mi na ten temat nie powiedział.

Będzie wygodniej.

Tak w Warszawie w czasie nauki w liceum.

Tak... :) dziękuję za wejście. Koniecznie.... o to należy dbać, to nasz obowiązek. Mnie jest potrzebny, on coś dopowiada... :) Dziękuję za komentarz. Zostawiłaś mi piękny komentarz, z serca dziękuję. Jak żyć... niestety tzw. TV ogłupia, dlatego ponad trzy lata żyję bez. Mam wrażenie, że ludziom te wszystkie newsy spowszedniały, ludzie stali się nieczuli... może nie do końca, ale jednak... bo ileż można tego słuchać. Każdy ma swoje własne kamienie życia do ogarnięcia. Żyjmy tym, co piękne, po prostu. Dostawiłam 'zagubioną' literkę... ;) Pozdrawiam Gości.

@Naram-sin.... nie czytałam wszystkiego, za duzo. Częściowo przyznam Ci rację... przaśność stylu.. to być może lekka przesada, niemniej, treść w wielu miejscach jest zabawna, takt, przy niektórych wersach pomyślałam... "ale pojechał"... Weźmy pod lupę malarstwo... niedawno przeglądałam obrazy.. Jenny Saville... współczesna, brytyjska malarka. Ma takie "dzieła", że gdyby mi nawet dopłacali, nie chciałabym żadnego, a jednak przyjrzałam się im... są interesujące na swój sposób... Różne mają ludzie pomysły... i żeby nie było, nie staję po niczyjej stronie. To tylko mój odbiór. Pozdrawiam obu Panów. https://www.mutualart.com/Artwork/Prop/D2E2EE9098FC20E5

@Nata_KrukDziś dzień historyczny! :))) Pięknie zestawiłaś to, co wielkie i ciężkie w historii, z tym, co kruche, codzienne i dziecięco lekkie. Szczególnie silne jest zestawienie „łez i potoków pamięci” z obrazem dzieci bawiących się papierowymi statkami – to sprawia, że czuję jednocześnie ciężar przeszłości i pragnienie zwyczajnej radości tu i teraz. Podoba mi się też, jak łączysz metafory natury (Boreasz, strumyki, żabi rechot) z refleksją nad losem człowieka. Twój wiersz który zostawia mnie z pytaniem: jak żyć „normalnie” w cieniu wielkich wydarzeń? ps. czy ma być "na wodą"?

A ja tak sobie myślę, że w teorii to wielu jest bardzo dobrych z historii, ale gorzej z zastosowaniem w praktyce. Dbajmy o ten staw i te łódeczki na wodzie, a przede wszystkim o dzieci, które je puszczają. Moim zdaniem ostatni wers zupełnie niepotrzebny, przecież człowiek nie ma uszu wielkości słonia i czułości nietoperza ;-) Ja pamiętam opowiadania mojego taty o wojnie, jak się zaczęła, gdy miał 9 lat. Dla niego po prostu nagle się zaczęła. Pzdr :-)

Dziś dzień historii:) pozdrawiam

Mirek.. poplusowałam. dołączam do przedkomentatorów.