Cała aktywność

@Berenika97 , "Nie, żebym się o Agnieszkę bał… To nie było w stylu naszego małżeństwa, żeby się bać o siebie nawzajem." Najwyraźniej popełniłaś przy czytaniu literówkę. Bo u mnie w tekście jest mowa o tym, że Marek się nie BAŁ (!) o Agnieszkę i że nie było w stylu ich małżeństwa, żeby się BAĆ o siebie nawzajem. Natomiast nie ma mowy, że Marek NIE DBAŁ o Agnieszkę! Myślę, że jest dokładnie odwrotnie. Marek jest zafascynowany swoją żoną Agnieszką, jej silną osobowością, co wcale nie oznacza, że popiera jej ekscesy alkoholowe. Mam nadzieję, że trochę rozjaśniłem ci sprawę. A tak poza tym, to ciąg dalszy nastąpi.

@Alicja_Wysocka poezja, która siada obok i mówi: spokojnie, oddychaj. Alicjo. pozwól, że klapnę koło Ciebie. na trawniku. kiedyś kabareciarze wzywali by nura dać w jeżyny. i usiąść na mrowisku. ale to zbyt ekscentryczne. nam wystarczy trawnik i chmury na niebie. bez cyrkli, linijek i suwaków logarytmicznych. i niech się dusza wersami nasycona śmieje. do całego świata. i jeszcze parę kilometrów dalej. och.....

@Nata_Kruk Nie tak dawno wyszła propozycja, aby mężczyzn, którzy nie mają dzieci - opodatkować... Oczywiście, pan prezydent Karol Nawrocki takiej ustawy nie podpisze - jest ona niezgodna z prawem zasadniczym - Konstytucją Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej, a skąd ta propozycja wyszła? Od tych ludzi, którzy jęczą o rodzinie i rodzinie i rodzinie... Niech pani zauważy: za PRL-u - kiedy czarna mafia - kościół - nie miała żadnego wpływu na Państwo Polskie i Naród Polski - przyrost naturalny był dodatni, a teraz? Jak mawiał Mikołaj Rej - piszę z pamięci - im większe bogactwo kościoła - tym większa bieda narodu... A w Polsce są dwie opcje polityczne: prowojenna (POPIS), która próbuje wciągnąć Polskę w wojnę z Rosją i pewnie będzie chciała wysłać Wojsko Polskie do Iranu i opcja antywojenna - Ruch Narodowy, jasne: pan prezydent Karol Nawrocki prezentuje opcję antywojenną. Łukasz Jasiński

Koniec wydawania. Meta. Meta. Meta. Na zdrowie. Warszawa – Stegny, 21.07.2025r.

Ojej... Słabo... Łukasz Jasiński

Jakiś złodziejski twój wzorzec: "Zbiór wierszy wybranych Danuta Ekman (Tytuł) “Czas karty rozdaje (fragment) Czas światem tym rządzi I karty rozdaje…” A może tyś Danuta? No bo jak inaczej, taki/a oddany/a "prawości, co utopią nie jest"... Wygląda, że u dewotów na prawie cudze atu w rękawie

Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

@Jacek_Suchowicz no cóż Jacku mam napisać...... Byłeś. Super. Dziękuję.

wiersz z nie mojego podwórka ale szacun zatrzymał i wzbudził emocje pozdrawiam ps pewno będę tu powracał, przeczytam sobie jeszcze kilka razy nim wolne wersy zostawię w spokoju emocje myśli jak w kinie obrazy poruszyła dźgnęła całość psyche moją :)))

…i pięknie tu, bo nie tylko głęboko rezonujesz przyrodę Autorko, ale nie zakrzykujesz jej metaforami, lecz zamiast tego niezwykle płynnie kierujesz naszą uwagę ku kolejnym jej odsłonom, dobrze się czyta, pozdrawiam.

@Gosława …dzięki za naświetlenie kontekstu, to wobec tego bardzo przykra historia, nie było to dla mnie jednoznacznie czytelne, pozdrawiam.

@Gosława tytułowe coś tam- lapidarne jakby, ale to nie takie zwyczajne coś tam. W nim może być ukryte wszystko- i miłość i tęsknota

@Berenika97 tak- Bóg nie chce niczyjej śmierci. Alkohol złym doradcą jest. Smutna historia- z życia

@Berenika97 dziękuję @Maciek.J dziękuję @Migrena dzięki @Alicja_Wysocka dzięki

@Berenika97 :)

Karolina rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastawionym ciężkimi, dębowymi regałami pełnymi woluminów. Wszystkie księgi były oprawione w skórę i wyglądały jakby zostały żywcem przeniesione z zamku angielskiego lorda epoki wiktoriańskiej. Niektóre starodruki były zabezpieczone i znajdowały się na kilku regałach za szkłem. Studentka była oszołomiona tym bogatym i cennym księgozbiorem. „Muszę wreszcie zobaczyć moje materiały”, pomyślała. Usiadła przy dębowym stole usytuowanym po środku biblioteki. Leżały na nim przedwojenne egzemplarze czasopisma „Głos Ewangelii”, wydawanego przez Mazurów w języku polskim. Ucieszyła się, bo wiedziała, że jeszcze o tych gazetach nikt w Polsce nie pisał. Brała każdy egzemplarz delikatnie do ręki i sporządzała notatki z ich zawartości. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł pastor Kocki. Był mężczyzną dawno już po pięćdziesiątce, średniego wzrostu, o lśniących, brązowych oczach i łagodnej twarzy. Serdecznie przywitał się i zapytał, czy Karolina czegoś jeszcze nie potrzebuje. Usiadł przy stole. Dziewczyna podziękowała, chciała pochwalić zasoby biblioteczne, ale wówczas jej wzrok padł na portret młodego mężczyzny. Wcześniej obrazu nie zauważyła. Rama była przewiązana czarną wstążką. Spojrzała na gospodarza. Pastor zobaczył jej pytające oczy. - To mój syn, Henryk. Zginął rok temu w wypadku samochodowym, w drodze na obronę swojej pracy doktorskiej - wyjaśnił spokojnie. - O mój Boże, dlaczego?! - wyrwało się Karolinie. - Proszę nie mieszać w to Boga. To nie była jego decyzja. To pewien człowiek, mieszkający zresztą dwie ulice dalej, dokonał złego wyboru. Po alkoholu wsiadł do samochodu - powiedział smutno.

@UtratabezStraty Z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twoje opowiadanie i pojawiło się mnóstwo pytań. Wizja przyszłości naszego państwa czyli postępujący autarkizm, porzucenie zglobalizowanego kapitalizmu, obraz niemalże apokaliptyczny może nie przeraża, ale niesie pewną refleksję. Natomiast sfera relacji między małżonkami i sfera psychologiczna nie przekonuje mnie. Czy zmieniający się system, warunki życia zmieniają uczucia, relacje? Marek chce wychowywać żonę i zapewnia, że "nie w stylu naszego małżeństwa, żeby dbać o siebie nawzajem". No tak, przecież są małżeństwa, które łączą różne sprawy, tylko nie tzw, miłość. Beztroska obu małżonków, gdy Agnieszka jest w więzieniu, wrażenie, że jej się tam podoba,nie rozpacza też mąż - jakoś do mnie nie trafia. No i drobny wniosek, komfort życia w więzieniu jest o wiele większy niż w klasztorze (obecnie się zgadza), ale w tej wizji już tak nie jest. :)

@Annna2Cudny tekst - subtelny i melancholijny, przypomina epitafium, wyzwala ukojenie, zadumę i próbę pogodzenia się z odejściemwspaniałej artystki. Piekne metafory: "Strąciłaś noc, sięgnęłaś gwiazd" . I jeszcze ta muzyka! Aż brak mi słów.

@GosławaWiersz - obraz, przemawia spokojem i zostawia ... niepokój. Jest to coś, co porusza. Gdy mgła "penetruje okoliczne rowy" ktoś mi bliski bierze aparat foto. i "wyrusza na żer" . Wiersz piękny!

@andrewCzas rozdaje karty, jak chce. A my gramy na ślepo, a życie wciąż czeka na nasz ruch.

@Stracony Tak to bardzo przyjemne. Te lokale mają jakiś taki swój urok generalnie.

@MIROSŁAW C. Masz świetną metaforyczną wyobraźnię jak tak patrzę na Twoje teksty. Spójna wizja tutaj się ukazuje Pozdrawiam