Cała aktywność

@Berenika97 - dzięki -

@andrew Najwyżej byłam w Tatrach (nie licząc wysokości nad Oceanem Atlantyckim - przelotem) Ale tutaj, na ziemi, obok innych ludzi, też można zamarznąć. Dzięki :)

Prawda, nie można cofnąć czasu, ale może on nas czegoś nauczyć i to pomoże nam w przyszłości - i chyba w ten sposób rozumiem drugi zacytowany wers.

@Berenika97 Gusta są tym, co potrafi nas pięknie różnić. Dziękuję za wycieczkę, mnie urzeka Claude Monet.

impresja narodowa długo i z radochą błotnili się w tej swojej pieczarze. dobrze im się tam wiło, poczciwie. aż tu – jasności się zachciało, stolictwa. podchlapali się więc, piąte przez dziesiąte, w nieco świetlistym strumyku, pooddrapywali z kufająt płaty brudu – i hajda! – zdobywać serducho kraju! wyfircykował się, jeden z drugim, wykrochmalił gardło, aż ledwie głos mógł wydobyć. nacierała owa czeredka z ambitnym zamiarem: obsiąść zamek! i pałac! każdy, jaki się tam napatoczy! królem tam zostać albo co najmniej wiernym służalcą! ledwie za plecami znikł znak drogowy z nazwą miasta, patrzą, a tam: uuu, żałoba w pełni. z Wisły wyłowiono martwą syrenę. bez miecza i tarczy, za to w stanie zaawansowanego rozkładu. łysą, bo loki już dawno musiały się odsklepić, spłynąć hen, w skandynawskie fiordy. czasy chyba się dokonały, gołąbek apokalipsy, dotąd uważany za kryptydę, albo co najwyżej za potulne zwierzę kruchciane, właśnie się materializuje w otoce makabry! oj, tylko patrzeć, jak abortowane dzieciątka powrócą niczym Walkirie, z mieczami i w zbrojach, by siec skrobaczy, a z gejów, za karę, zaczną wychodzić jadowite mamby! może nawet sam Jan Paweł odrodzi się jako grająca sentymentalną nutę pozytywka-Wernyhora albo przynajmniej pod postacią gorejącego krzaczka, palącej się i rozgadanej z emfazą porzeczki. pęczniało na transparentach i w ustach. rosły oczekiwania, dudniły radiowe głośniki, szczekały ambony. aż tu, przy fałszu fanfar, z odmętów wyczłapał, pokryty łuską, towarzysz Bierut. rozejrzał się niewidząco, po kociemu zwinął w kłębek. nie zionął ogniem, jak się spodziewano, nie cuchnął, o dziwo, siarką. zalatywał nieco czosnkiem, ale to chyba żaden złowróżbny omen, zapowiedź wytęsknionej hekatomby. nowoprzybyli, z kwaśnymi minami, zaczęli na powrót okrywać się błotem, wcierać w siebie mokrą glebę. sarkali, że chromolić taką miejskość, co tylko uwiąd i rzędnięcie min powoduje. że lepiej wrócić pod włosy swoich kobiet, w bezpieczny, cichy puch. dołączyło do nich paru równie rozczarowanych stoliczan.

@huzarc @Alicja_Wysocka ... ciepła dużo trzeba ciepło się przydaje jak na Mount Evereście dla kogoś się staje ... Pozdrawiam serdecznie Miłego popołudnia

@huzarc Dziękuję :)

Są takie dzieła sztuki. Z obrazów, dla mnie mistrzostwo świata dla Polaka, Władysława Podkowińskiego, czyli jego "Szał". Masz w zasięgu niemal ręki. Pozdrawiam

@Roma dokladnie, z szaro- burości warto się wypisać 🙂 Serdeczności ślę. @Nata_Kruk no wlasnie, każda metoda i pora jest na to odpowiednia. Pozdrowienia ❣️

@violetta jak to ślady dzięki @Wochen dzięki

Człowiek sobie chodzi i chodzi i zostawia ślady:) Kreta to nie tylko kultura minojska, tam ślady przodków naszych:)

zawsze myślał że tylko krajobrazy rzeźbi bez dłuta mijający czas lecz pewnego dnia idąc ulicą poczuł się głupio ponieważ ktoś kto go znał minął go jak obcego więc dlatego teraz stara się nie zerkać w lustro ani kalendarz by nie wiedzieć jak coś przemija rzeźbiąc nie tylko krajobraz ale również jego twarz ozdabianą zapomnieniem

nie cofniesz czasu ale możesz minąć zrób to wyprzedź nawet jak słońce nie wschodzi dla ciebie to tamto to cienie nie zasłonią marzeń stłuczone lustro jak klocki lego jesteś obietnicą ułożysz tą mozaikę odnajdziesz siebie sen 10.2025 andrew

@andrew no, prawda dzięki @Migrena znudzi ci się( to żart) będą- dzięki

@Annna2 @Annna2 Ładnie, jak kalejdoskopie. Świat malutki. Mongołowie byli pod Legnicą.Gdyby... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Annna2 bo jesteśmy tylko ludźmi Aniu. Czekam na ciąg dalszy :)

@Berenika97 wiersz jest hipnotycznym i bolesnym świadectwem konfrontacji z przytłaczającą potęgą sztuki. Światło boli bardziej niż ciemność. Sztuka nie jest ukojeniem, lecz sennym więzieniem, z którego nie można się wybudzić. To intymny krzyk przekształcony w ostateczną, rezonującą ciszę (moją ulubioną). Bereniko. To co napisałaś to jest właśnie POEZJA.

@Berenika97 Super, wspaniałe spojrzenie. Oby obrazy nie ożyły ,bo świat... My ludzie. Dobro ,zło w jednym kotle... ... słowa bezmyślnie po głowie biegają motyl bez skrzydeł szuka azylu tłumy wielkim pokłony składają pokaleczone ideały cieniem leżą na ulicy ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Migrena wieczne miasto miało być wieczne, ale musiało upaść. Dzięki za tą esencję życia- tak! Jak lwy strzegące tajemnicę życia. Jak to jest- przecież wszystko już było, jest i będzie, powinniśmy już wiedzieć, przewidzieć- a jednak nie, ciągle popełniamy te same błędy

@Annna2 zegary też są dobre

@Annna2 Fascynująca, gęsta od intertekstów medytacja o czasie. Centralny Lew z Pireusu – niemy świadek historii. Symbolizuje ciężar Wieczności. Kontrapunktem dla tej kamiennej przeszłości jest obłędne pragnienie powrotu do czystej, zmysłowej radości. Twój wiersz to elegia o niemożności połączenia tych światów. Żadne słowo nie jest w stanie opisać utrac onego szczęścia. Bo to jest : "niemożliwe pragnienie". To nie jest tekst do przeczytania i.......pójdę sobie. Tutaj jest bowiem esencja ludzkiego życia.

@huzarc dzięki. To taki rys historyczny europejski sekundowy, napisany w częściach

@Waldemar_Talar_Talar O.K ( Nawet końcówka +++)

Strumień górski jest czysty i krystaliczny burzy pieni się.

@wierszyki Twój wiersz czyta się jak poetycką notatkę o końcu humanizmu, ale końcu opowiedzianym z humorem, który broni przed patosem. To przykład świetnej, współczesnej poezji filozoficznej – takiej, która myśli za język, nie przez niego.