Cała aktywność

@infeliaBardzo dziękuję! 💚

@viola arvensis Bardzo dziękuję! Doprawdy, jesteś zbyt miła, bo ja, tak jak pisałaś w "Przystanku pod wierszem" "Pogubiłam swe wiersze, po pierwsze: w kwiatach polnych po drugie: w chwilach nieudolnych po trzecie: w liściach spadających po czwarte: niechcący" I jeszcze, w przeciwieństwie do Ciebie, ich nie odnalazłam. :) Przynajmniej tak się czuję. Pozdrawiam 💙

@Arsis mówisz o 3i atlas? Może tak będzie wyglądało spotkanie z Bogiem:)

@LeszczymBardzo dziękuję! Chyba wszystko zależy od dojrzałości relacji. Na początku jest jakiś rodzaj "gry". :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)

czy wiesz że cisza krzyczeć może i jest głośniejsza jak tysiąc słów wszystkiego w miarę daj dobry Boże prowadź do siebie wśród krętych dróg :))

Widzę tylko pingwinów:)

@Somalija siemasz, Aga. coś do nas pędzi, coś przemierza nasz układ słoneczny. to pewnie nic takiego. zwykła, najzwyklejsza na świecie (wszechświecie) kometa pozasłoneczna (ponoć odkryli już komę czyli warkocz pyłowy). ale gdyby jednak... gdyby coś... no wiesz. gdyby się okazało, że jednak to nie kometa, tylko, no wiesz... nasi kosmiczni (bracia) jakkolwiek by oni wyglądali, to... nie będziemy mieli z nimi żadnych szans, przenigdy. obiekt ma zbyt dużą prędkość przelotową, znacznie większą niż standardowa kometa czy asteroida (ok. 70 km na sekundę, to za dużo na dogonienie i zbadanie) nietypowa orbita względem ekliptyki (losowość takiej nietypowości wynosi ok 0,2%) rozmiar znacznie przewyższający inne znane komety (ok 20 km) czyli trochę jak Manhattan (dziesięciokilometrowa zgładziła niemalże życie ok 65 mln lat temu). tu mamy 20 km) wreszcie w peryhelium znajdzie się po przeciwnej stronie słońca (trochę to wygląda na celowe działanie, Boże, co ja plotę), nie pozwalając na jakiekolwiek zbadanie, a jeśli to jakaś technologia, to będzie ów obiekt miał ku temu znakomitą okazję na wykonanie manewru takiego czy innego.... trochę mi to przypomina cykl powieściowy "Rama", a szczególnie "Spotkanie z Ramą" i "Rama II", Arthura C. Clarke`a. Ale pewnie to tylko zwykła kometa. ale gdyby jednak to był, no wiesz, gdyby to byli nasi kosmiczni bracia... to nie mielibyśmy z nimi żadnych szans. zdeptali by nas jak karaluchy. jak... a może to tylko kosmiczni turyści? a może zabrać się z nimi? chciałabyś?

@Migrena dziękuję 💞

@wierszyki Dziękuję :)

@Robert Witold Gorzkowski smutny poemat o samotności słowa w świecie. A świat stracił na nie apetyt. Bunt przeciw hegemonii, zapisany krwią myśli i pyłem makulatury. Przeżywanie życia bywa trudniejsze niż ono jest same. Z pasją napisane. I smacznie się czyta.

@Annna2 Piękna poezja.

Bardzo ładne haiku. Moze być osobno, może być ze zdjęciem. Pzdr 🌼

@Roma już pierwsze trzy wersy niosą mocny przekaz i nie pozwalają zapomnieć.

@MIROSŁAW C. wiersz mi się podoba

@MIROSŁAW C. dziękuję

@Annna2 chodziło o tańce i przedstawienia poszczególnych narodowości.

@Migrena przeczytam :) Nie, nie dlatego. Było, minęło i jest na nowo :) Dobrego dnia. @Leo Krzyszczyk-Podlaś a dziękuję bardzo :) miło, że tak uważasz. Trzymaj się :)

@Sylwester_Lasota dzięki za czytanie

Niby żartobliwy, ale jakże smutny wiersz. Pozdrawiam

Nad obcy poranek zwykłych ludzi mi patrzeć. Smutne to jest widząc, jak zaczynają dzień pożarem. Dwoje ludzi kochających się w sobie, Wznieca ten ogień jeszcze mocniej. W głębi serca oboje czekają na deszcz. Łzy spadły. Pożar też.

@Roma jesteś świetna, i już...!

Dziękuję za serduszka. Może niepotrzebnie w takim razie dodałam ilustrację fotograficzną. Pozdrawiam wakacyjne 🌼

@MIROSŁAW C. Mamidło- obraz zwodniczy- bo bywa, że potłuczone lustro nie pokazuje nic, jest jak przechodzący obok mim. Jesień to umieranie- pory roku są powtarzalne i niby takie same- ale to złudzenie optyczne- tak jak życie nigdy takie samo. Czas zawsze przewyższa przestrzeń. Przestrzeń to nasze życie- zawsze od do- rodzimy się z dwoma datami- narodzin i śmierci. Czas to nieskończoność- to życie wieczne. Non omnis moriar- bo człowiek nie wszystek umiera. Dziękuję za zamyślenie się nad Twoimi słowami.

@infelia jest takie miejsce gdzie krzew goreje i ciemność ludzi nie dosięga... Jak to mi się kiedyś napisało. Pozdrawiam.

znikąd wiewiórka hasa sobie w ogrodzie zoologicznym