Cała aktywność

W punkt 🙂

A ja zostawię ślad bo dużo ciekawych momentów dla siebie znalazłam

@Relsom ale to jest prawdziwe Tak sobie pomyślałam że prawdziwa miłość odchodzi w ciszy nie zatrzymywana To tak jakby przerwać rozmowę w pół słowa bo wszystko co po tym już i tak nic dobrego i pięknego przynieść nie może

Ja myślę że nie tylko czuje ale ma pewność 🙂 Lubię Cię czytać 🙂

@Stracony no przeca jest już po 22:)

@Roma Cisza (moje ulubione słowo) w tym wierszu brzmi jak modlitwa -- skromna, lecz pełna wielkiej mocy. W jego niedopowiedzianych słowach kryje się ból i nadzieja, które leczą mimo wszystko. To wołanie o Bliskość -- przez duże B -- której brak bywa najbardziej dotkliwy, a która, choć nie zawsze wypowiedziana, potrafi przenikać i uzdrawiać. Ten nieuchwytny „Ty” i „Ja” zostawiają echo -- nieuchwytne i tajemnicze -- które długo trwa, ale nie niesie w sobie wskazówek. Po przeczytaniu wiersza miałem oczy długo utopione w jego słowach.

@piąteprzezdziesiąte, @Berenika97, Dziękuję, dziewczyny, :)

najpierw było echo teraz już tylko cisza w pokoju gdzie kiedyś mówiłaś do mnie teraz słychać tylko kurczące się światło twoje imię stało się czymś czego nie wypowiadam nie z bólu ale z czułości czasem budzę się i nie szukam cię wzrokiem to nie zapomnienie to spokój w którym jesteś coraz lżej i może tak właśnie miłość naprawdę odchodzi — nie przez krzyk ale przez ciszę która niczego już nie domaga

@Roma Jesteś niesamowita z tą oryginalną metaforyką -"na marginesach twoich cudów zdrowieję" - genialne. A "w słowach ciebie niewartych, zbyt małych, zapominam się" - człowiek nie jest w stanie opisać Stwórcy. Cały wiersz robi ogromne wrażenie - jest wybitny! W każdym wersie widać geniusz Autorki. Druga część - tak niewiarygodna, że zabrakło mi już słów.

@Gosława Takie rzeczy się tutaj dzieją a ja nie jestem pełnoletni jeszcze :)

@RomaDobrej nocy! :)

@Berenika97 świetnie Ci wychodzą :) Dobrej nocy.

@Nata_Kruk @Nata_Kruk Nastrojowy wiersz, pełen ciszy, niedopowiedzeń i tęsknoty - czytam go z ogromną przyjemnością.

czuję. na marginesach twoich cudów zdrowieję. w słowach ciebie niewartych, zbyt małych, zapominam się. i siebie. w modlitwie paralityków. mrugam, gdy chcę. gdy chcesz, przestaję. więc jednak słyszysz. modlitwą trędowatych pragnę cię dotknąć. do żywego. więc jednak czujesz.

Daj spokój, komercja jest. Trza pisać co się sprzedaje :) Weź van Gogha. Mógł malować chałtury to by coś sprzedał :) No i Twoja opinia przeważyła. Było głosowanie. 1 głos za, i jeden się wstrzymał.

@Robert Witold Gorzkowski @Dagna dziękuję bardzo :) @Berenika97 raczej nie świetnie, ale się staram coraz lepiej. Dziękuję :)

@Roma @Roma A ja lubię wiatru słuchać, co w twych strofach wieje. Bardzo pięknie piszesz!

@Maksymilian Bron Bardzo osobisty, smutny, tragiczny. Mam tylko nadzieję, że nie stały się rzeczy ostateczne. Pozdrawiam

@RomaBardzo dziękuję! Nie jest to tekst liryczny, często wychodzą mi takie "fraszkopodobne". :)

bardzo obrazowo, a piosenka to wszystko jeszcze bardziej podbija. Świetny wiersz.

@StraconyAle może tylko mnie :) Każdy ma swój indywidualny gust, najważniejszy jesteś Ty - Autor.

@Alicja_Wysocka Sądzę, że w tym jest prawda i nauka, że wpływ nas zmienia wzajemnie. Lecz wiadomo, że to jest wielka sztuka, by sobą zostać - nieodmiennie. Alu, podoba mi się fraszka i jej przekaz.

W takim razie zmieniam i dziękuję :)

@Berenika97 jakoś tak inaczej, choć równie ciekawie. Ładnie operujesz słowem i emocjami. Podoba mi się :)

@Waldemar_Talar_Talar No Waldku, to zapiłeś chyba :) Trzeba było rano umieścić :) A serio, to miły ranek. U mnie wróble się wyniosły i sikory po lęgach też. Sójki grasują na całego, a kos wyżarł wszystkie borówki nie przejmując się moją obecnością.