Cała aktywność

@Somalija Świetne zestawienie "języka odwagi" z "językiem ciała" - pokazuje różne warstwy komunikacji, różne sposoby mówienia o pragnieniu. Obraz "draśniętej nadtopionej duszy" to bardzo piękna metafora - można sobie dopowiadać, czy to jest coś jednocześnie zranionego i rozpalonego, kruchego i intensywnego.

@Tomasz Goraj a i tak myślę jeszcze, że nawet najmilsza buźka stanie się gębowata, jak bedzie klamać 🙂

Może wciąż krążysz nocą – jak dym nad miastem, gdy wszyscy śpią, nikt nie słyszy – i znikasz. Byłaś marzeniem tysięcy, hasłem na murach, które zmywał deszcz , obietnicą na wiecach. Czas cię przykrył, został tylko szelest starych flag. Wzięli cię za towar, zakuli w paragrafach, a ty jak wiatr przez kraty uciekłaś w świat, niewpisana w formularze. Czy teraz mieszkasz w ekranach, w lajkach, komentarzach, algorytmie? Czy jesteś odbiciem naszych cyfrowych cieni? Gdzie można cię odnaleźć?

@Toyer Sieć nie zna przemijania, tylko zapis danych, lecz człowiek – to uczucia, tęsknota, brak granic. Trwamy nie w hasłach, nie w długich wątkach, lecz w ciszy serc, w pamięci, być może i w snach potomka.

@andrew Napisałeś wiersz o przemijaniu i utracie. Metafora ptaka, który "odfrunął na inną gałąź" jest bardzo obrazowa i trafnie oddaje naturalność odejścia, choć bolesną dla tego, kto zostaje. Jest w tym wierszu akceptacja tego, że "nic nie trwa wiecznie", ale też tęsknota. Wiersz bez patosu, za to ze smutkiem i nostalgią. Bardzo mi się podoba.

@Zorya Holmes "W pokorze"- to kluczowe określenie - rumianki nie próbują niczego wyrazić, po prostu są. Twój wierszyk jest jak westchnienie, ale masz rację, że czasem milczenie i proste obrazy z natury mówią więcej niż tysiące słów.

w języku odwagi znaczy kocham w języku ciała pragnę o podświadomość za daleko najczystsze przenikanie pierwotna cielesność starych splotów bardzo późnym śnie draśnięta nadtopiona dusza towarzyszona niebezpiecznie głodem

@Tomasz Goraj dzięki za przesympatyczny komentarz 🙂 Co do sukienki i warkoczyków, to chyba jednak nieee. Zostanę przy jeansach i koszulce 😉 @Jacek_Suchowicz o! Każda klamczucha powinna to czytać 😃

@Poezja to życiePomyśl jednak, co to by było, gdyby ze świata zniknęły wszystkie kobiety? Zresztą zapytaj Drzewca, czy to dobrze, że Entowe Żony odeszły i nikt nie umie ich odnaleźć? miłego dnia

@Zorya Holmes dzięki

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Szczerość to przyjaciółka trudna, a droga z nią nieraz kamienna, lecz kto serce w prawdzie otwiera, ten nie nosi ciężkiego sumienia. Nie każdemu jej światło odpowiada, bo razi tam, gdzie cień się skrywa. Czy jednak krocząc z nią przez życie, człowiek naprawdę szczęśliwy bywa?

@Annna2 Bardzo mi się podoba Twój wiersz, Anno!!! Znalazłam w nim elementy ekfraz, które uwielbiam pasjami! W ogóle lubię malarstwo, ponieważ uważam je za bardziej metaforyczne, niż poezja. Słowa zawsze niosą jakieś dziwne naleciałości, a obraz jest czysty i tak pięknie, bezpośrednio rezonuje z wyobraźnią! Do tego piosenka paryskiego Wróbelka robi dobrą robotę, ma moc! miłego dnia.

@Annna2 Dziękuję, Anno. Słów mi nie brakuje, chociaż nigdy nie wiem, czy robię z nich dobry użytek.

Sam na sam z czterema pustymi ścianami gdzie tylko cisza jest samotnymi meblami rozmowy ze sobą bez ludzkiej obecności Poeci - Bogowie samotności nieustannie bijące tęskniące serca ciepłe szalone kochające w wersach pragnienia gorącej i wiecznej zażyłości Poeci - Bogowie miłości łzy spływające z policzka duszy smutek mniejszy i smutek duży marzący o tortach szczęśliwości Poeci - Bogowie wrażliwości

@Zorya Holmes mam nadzieję, że słów Tobie brakować jednak nie będzie. witaj

@arthema Za wesołe, za szybkie nie mój klimat, ale do tego tekstu inny pewnie nie pasuje. @poezje_krzyczane Stokrotki - spoko, mogłoby być jeszcze bardziej melancholijne

Na dzień dobry - krótki wierszyk. gdy słów brakuje nic już nie znaczą rumianki w pokorze nad piaszczystą drogą

na rynku miejskim mała dziewczynka z pieskiem turkoczą kółka

W górach pada zbierają małe rzeczki turyści brodzą…

Numer drugi.

... brzegi rwie. Ani mi to w głowie...

Bardzo powoli zbliżać się do muszki i…

Weź swój los w swoje ręce.

Jeżeli wolą żyć... rozpaczą, niechaj do woli sobie kraczą.

Na bzdury pyry, pyru dzban.