Cała aktywność

@JWFWieloznaczne z tym odyńcem. :)

Pięknie, nastrojowo, emocje w wierszu się wylewają, czuję to bardzo... Pozdrawiam serdecznie:)

@Annna2 Niektórzy niestety potrafią ;)

wschód słońca przyniósł ciszę odbitą od krajobrazów zarysowanych wspomnieniem lata skąpanego w złocie jej długich warkoczy zatrzymanych na postrzępionej fotografii wczoraj było bajką i dziś nadal mogłaby liczyć piegi na niebie lecz już nie wierzy że kiedyś uchwyci je w dłonie

@MigrenaZatrzymałam się w tym świecie na dłużej, nie bez powodu. Piękny, nastrojowy tekst jak szept, jak cisza. Niesamowite metafory, uczucia ubrane w niezwykłe słowa są takie ulotne. I na koniec "I to wystarczyło" - jakie wieloznaczne, dla mnie to westchnienie, może rezygnacja. Dla mnie to takie bliskie.

@MigrenaBardzo dziękuję! Wiem, jak ważna jest cisza w Twoich wierszach, dlatego bardzo doceniam tę opinię. Pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąte możesz wrzucić link do webowej wersji AI czytającej tekst wierszowany ? Chętnie posłucham i ocenię...

@Annna2Aniu bardzo dziękuję za pozytywny odbiór mojego opowiadania, a zwłaszcza odpowiedź na końcowe pytanie. Czasami nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć sobie na takie pytanie. Samoocena jest najtrudniejsza, ocena własnej pracy bywa równie trudną, zwłaszcza jeżeli chodzi o młodych ludzi, na których możemy mieć jakiś wpływ. Bardzo dziękuję! To opowiadanie jest jedynie relacją z pewnego szkolnego wydarzenia. Ale miłe słowa zawsze motywują - nie tylko uczniów :)))

dla Niej Poznali się tam, gdzie noc mówi ciszej niż dzień - na poetyckim portalu, w sieci utkanej z pikseli i tęsknot, gdzie dusze bose stąpają po promieniach światła, a milczenie splata rozmowy w jedwabne nici. Nie było przypadków - tylko myśli, które spotkały się w pół zdania, dwie dusze jak listy unoszone prądem - nie powietrza, lecz ciszy, co pachnie chłodem i nieskończonoscią. Ona - uśmiech skryty w słowie, On - cień jej nierealnych marzeń. Nigdy się nie dotknęli, a znali się głębiej niż ci, co dzielą jedną poduszkę - pisali do siebie jakby każde słowo było szeptem duszy, testamentem utkanym z granicy snu. Każde „dobranoc” - oddech gwiazdy, której światło, pochłonięte przez czas, płynie jeszcze do nas. Każde „tęsknię” - nie krzyk, lecz pękający lód pod stopą, której nigdy nie było. Tęsknili - nie za ciałem, nie za gestem, lecz za ciszą przed burzą, która nigdy nie nadeszła, pokochali nie twarze, lecz drżenia głosu, które tańczą między słowami - nie ciała, lecz dusze w maskach metafor. Ich miłość nie znała czasu ani miejsca, rosła cicho jak mech na zimnym kamieniu, jak światło w piwnicy - jak słowo, którego nikt nie wypowiedział, a które dotarło do serca. Nie wiedzieli, czy kiedykolwiek się spotkają. Lecz już byli w sobie domem - nie z cegieł, lecz z ciszy i marzeń. I to wystarczyło.

@Berenika97 Wow, Bereniko ! cisza w Twoim wierszu mówi więcej niż tysiące słów - subtelna, bolesna i piękna. Zostawia ślad we mnie.

@infeliaAle nie można, ani linijaką po rękach, ani zadawać prac domowych. :) A wiersz - już powstał. Pozdrawiam. @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Znalazłaś w tym opowidaniu tak dużo, że jestem pod dużym wrażeniem. Szkolna rzeczywistość potrafi bardzo zaskoczyć, niesie wiele emocji, nawięcej stresu, ale też i radości oraz satysfakcji.

@Corleone 11Bardzo dziękuję! Ano nie ma, ciągłe emocje!

@Kwiatuszek Kwiatuszkum Czułość tego wiersza otula jak koc w zimową noc. Piękne, spokojne światło bije z każdego wersetu.

@Simon Tracy Rozumiem” mieć cały świat na głowie i tego chorego psa”…pomyślałam że właśnie wtedy rodzą się wiersze..inne formy przekazów emocje nie lubią ciszy?! A bez emocji nie ma wyrazu…Pisz…może kiedyś? Gdzieś? Ktoś napisze-powie?! tak to jest to…a teraz pisz wszak nie każdy Poeta to Wieszcz.Pozdrowienia

przeminąłeś jak ślad po skrzydłach ćmy odtąd nie zapalam światła nie wracasz przestałam liczyć kroki w twoją stronę nie muszę już mówić żebyś mnie słyszał w ciszy mieści się wszystko czego nie nazwaliśmy lżej nie przygniatają już zbędne słowa o przyjaźni

Cieplutko, jak to pod kołderką. Nastrojowo i z tęsknoty nutą.

@ViennaP, dziękuję :)

@Bożena De-Tre Ostatnio zupełnie straciłem ochotę do pisania. Zbyt wiele mam na głowie by spokojnie się tym zająć.

Piżmo jeszcze czuć było. Ogień dawno już zgasł. Tyle śniegu za oknem. Nam zatrzymał się czas. Owczy kożuch na ścianie. Chciałam przykryć nim cię, lecz wtuliłeś się we mnie, pogrążony we śnie. Tutaj, dzisiaj... Pragnę zostać i dni nie odliczać. Tylko z Tobą... mimo lat idźmy zawsze tą drogą. Tak bezpiecznie się czuję, chociaż tchu wciąż mi brak. Świeczka również dogasła. Zaraz też będę spać. Księżyc błyszczy za oknem. Lisią czapę dziś ma. Gwiazdy szalik mu tkają, jak to w bajkach i snach. Pozwól, proszę, nowe życie ci jeszcze przyniosę. Tutaj, dzisiaj... Pragnę zostać i dni nie odliczać.

Katarzyna caryca

@Kwiatuszek Aha! Odpowiedziałaś kolokwializmem na kolokwializm? Można i tak 😉😂😂 .

Po czym poznasz Gospodynię? Cicho palcem rządzi służbą i naczyniem by na stole przed przyjętym gościem pojawiło się jadło i napoje. A może wszystkimi ośmioma rękami wszystko sama sprawi niezauważenie poda jedzenie cicho uzupelni szklanki i kieliszki. Zajęta wszystkim jeszcze gości zabawi przy rytuale posiłku wciągającą słowem rozmowę. Zanim zauważysz deser się postawił. Kawy herbaty wszystko się stało. Gospodyni się nie zauważyło w krzątaninie była szybka jak formuła jeden jak jeden człowiek predki jak wiatr. W skromności ciszy z mnogosci wysilkowych prac. Zadań nieprzeliczonych by surową miesizne przyprawić i termicznie obrobić jak należy i tylko czasem patrzy na gości wyraz twarzy czy nie.pojawi się zgrzyt niesmaku. Każdy ma szansę na dokładkę ziemniaków i powtórkę zrazika z sosem. Buraczki bardzo proszę. Jak to się stało wytrawnym ucztom w miłych rozmów rytuale Gospodyni nikt nie zauważa jest jak cień ducha gdy w około się rusza. Jakże i są inne Gospodynie winne zaniedbania ale jakie to winy na nich spoczywają kończę się tym zastanawiając Czego winna Gospodyni?

@Poezja to życie Ładny !!

Ooo...

one love w tamtym czasie wyznawałem w opisie gg kropka i zmienne słowa których już nie pamiętam i to była prawda miłości wyznawanie mówiłem tam prawdę pierwszy i ostatni raz za pewne miłości wyznawanie do wtedy zwalczanej do demonizowanej rośliny jak kochałem marihuane jak to thc w dymie który wypełniał płuca po buchu idzie wokoło ubita lufka nie zainteresowany szkołą niezainteresowany niczym innym jak ta miłość tajemnicza którą kocham i dzisiaj i wtedy to były już miękkie dragi te kwiaty tejrosliny od natury danej potem wielopoligamia i wszechświat to haj bye dzięki za Twój wiersz uruchomił ostatnie synapsy do przypomnienia wspomnjenia i trwa do dzisiaj jak dzisjejszego dnia pa