Cała aktywność

@Simon Tracy bo człowiek jest piękny. W nas jest wszystko- i wielkość i małość. Zdolni jesteśmy do najwznioślejszych czynów, i podłych

Jeśli myśl stała się słowem a ono zakiełkowało i przeistoczyło się w ciało, które pod wpływem złych duchów i omenów, zrodziło najgorszą z plag. Owoc grzechu - człowieka. Jego wszelkie upodlenia i niedoskonałości. Braki i ograniczenia. Zaściankowość i pychę. Nienawiść i podłość. Alchemiczny wzorze, czarnomagicznych rytuałów. Myślałeś, że Diabeł ukorzy się przed Tobą, strażnikiem bytów Miasta Umarłych i Ib. Namaści, Twoje skronie, laurem Edenu i koroną z klejnotem boginii Isztar. Lecz tym razem pycha Cię zdradziła. Konałeś w szponach zawezwanych olbrzymów. Złorzeczyłeś gdy wyrywano Ci członki i serce, na ołtarzu księżycowym. A ślepi bogowie, tańczyli wśród zamieci na szczycie góry. Ujrzałeś jedynie oczy tego, który pełza przez nieskończone korytarze eonów. Zasnąłeś w ramionach śmierci. Obudziłeś się o 4:20 w swoim domu w Nowej Anglii. Byłeś zlany potem i cały we krwi. Nie swojej. Obok Ciebie spoczywało jej ciało w zwiewnej, letniej, nocnej koszuli barwy kremowobiałej. Teraz jednak szkarłat krwi, zdobił jej piersi, brzuch i usta. Miecz z pieczęcią i imieniem strażnika do połowy klingi, spoczywał w jej sercu. Jej rozwarte szeroko, błękitne oczy, zwróciły się na Twoim obliczu. Trup przemówił, głosem nieludzko zdeformowanym. Idż luby drogą Królowej Potępionych, przekrocz w dniu przesilenia, północną bramę i oddaj cześć Tiamat. Zaprowadzi Cię ona do świątyni. Tam w odmętach starożytnych korytarzy odnajdziesz gniazdo Matki Tysiąca Młodych. Nakarm, koźlęta swą krwią i wyryj na piasku pieczęć tego, który wędruję na prastarym słońcu. Przeklnij, zaklęciem, duchy Pierwszych. Po siedmiokroć, wychwal imię Kutulu. I odbierz strażnikom pieczęci. Wtedy dopiero uciekaj w pełzający w chaosie byt a flety i piszczałki zagłuszą Twe kroki i zmylą Ślepe Bóstwa ze szczytu śnieżnej góry. Tak oto przebudzi się święte miasto na dnie. Powrócą oni. Ciało na powrót zamarło w sztywnym skurczu pośmiertnym. A ja w totalnym szoku i desperackim odruchu. Doczołgałem się po omacku do nóg, hebanowego biurka. Ledwo wdrapałem się na oparcie krzesła i roztrzęsionymi rękoma otworzyłem księgę, oprawioną w za dobrze mi znaną skórę. Odnalazłem bez trudu stronę z zaklęciem pierwszej bramy. Usypałem szybko pieczęć z soli wokół mojego krzesła. Już dużo spokojniej odłożyłem zawiniątko z solą na stół i sięgnąłem po mały, czarny sejf stojący w rogu biurka. Wprowadziłem hasło i wyciągnąłem z niego rewolwer. Spokojnie odwróciłem lufę w swoją stronę. Czułem podświadomie, że ona stoi nade mną i czeka na dogodny moment. Rzuciła się na mnie jak zwierzę i wbiła kłami w odsłonięta kołnierzem szyje. Wtedy rozległ się strzał. Szkarłat krwi, zabrudził stronnice, przeklętego dzieła, szalonego Araba. Lecz jedynie przez moment tkwiły na pergaminie nieruchomo. Pieczęć przyjęła i spiła całą ofiarę. Rytuał się dopełnił.

@Berenika97 wojna to tysiące ofiar, nie bezimiennych. Każda z nich to imię, nazwisko, dramat. Piękny

@Berenika97 i historia może się powtórzyć @Berenika97 dziekuję @Simon Tracy, @Robert Witold Gorzkowski dziękuję

światłocienie

Gdzieś tam Cię poniosło, woda bywa, że niesie. Pzdr :) Bardzo dziękuję za próbę interpretacji. Pozdrawiam :)

@Leszczym Czyli cisza i hałas dopełniają się.

@Nata_Kruk Na pewno Nato, przykre ale prawdziwe. Pozdrawiam!

@Nata_KrukLubię te pajęcze sieci w babie lato. Rankiem krople rosy pieknie na nich wyglądają. Ale fajne skojarzenia z sieciami. :)

Zostałem tutaj, gdzie cisza płynie, Gdzie noc wznosiła swój czarny tron. Czas się zatrzymał w martwej godzinie, Gubiąc swój rytm wśród minionych stron. Pod stopą kwiaty – kruchy dywanik, Dziś jeszcze lśniące w promieniach dnia, Lecz jutro zwiędną, szept nieostrożny Strąci je w ziemię, w otchłań bez dna. Śmierć nie przychodzi z hukiem i gniewem, Nie woła głośno, nie łamie bram. Siedzi wśród cieni, w bezgłośnym śpiewie, Wpatrzona w kroki, w miniony czas. My wciąż kroczymy po śladach marzeń, Szukamy drogi, każdego dnia Nie chcemy słyszeć cichej przestrogi, Choć echo niesie jej pusty znak.

@Gosława@Robert Witold GorzkowskiPodziękowania za 💚!

Rozgrzewam Rozciągam Naciągam I chłodzę Łaskoczę I biję Karmię I glodzę Przymierzam Spoglądam I sprawdzam Czy rosnę Malejesz Ty we mnie Czy ja maleję w Tobie Czy mieścisz się we mnie Czy mieszczę się w Tobie Czy mnożysz się we mnie Czy ja mnożę dzięki Tobie Czy dzielę Na sobie Przy sobie Czy w sobie Kąpiesz się we mnie Czy to ja w Tobie... Duszo?

igraszki

@StraconyBardzo dziękuję, wzruszyły mnie Twoje słowa. @Simon TracyBardzo dziękuję! @Bożena De-TreJestem pod wrażeniem Twoich słów, chciałam tylko o tym "niezawinionym cierpieniu" przypomnieć. Bardzo dziękuję! @Nata_KrukBardzo dziękuję! @Jacek_Suchowicz krew wsiąka w bruk — bez echa, a świat znów włącza wiadomości. Bardzo dziękuję! @[email protected] dziękuję

@LeszczymAle ja nie myślałam o przysłowiach. Przepraszam, że będzie po belfersku, ale chciałabym wyjaśnić mój punkt widzenia. Pytanie jest początkiem każdego odkrycia. Gdyby nikt nie zadawał pytań, rozwój nauki, technologii czy sztuki byłby niemożliwy. Dobre pytanie jest dowodem głębokiego zrozumienia i analitycznego myślenia. Odpowiedzi mogą dostarczyć wiedzy, ale to pytania rozwijają umiejętność myślenia.Pytania zmuszają nas do myślenia o przyczynach, skutkach i związkach między rzeczami. Odpowiedź często zamyka pewien temat. Kiedy uzyskujemy odpowiedź, już nie myślimy o danym problemie. Pytania natomiast otwierają nowe ścieżki i prowadzą do dalszych pytań, tworząc ciągły proces uczenia się i ewolucji myśli.

@Migrena wiesz, że mi słów brakuje i piszesz takie wiersze... Najpiękniej.

ignorancja to nie dramat to sztuka przetrwania

@Nata_Kruk dzięki Natko :) odpisałam obraz jeszcze dziękuję za wejście w tekst.

@JWF Dziękuję :)

@Nata_Kruk najlepiej kupić "rosołowe" i z warzywami ugotować sól oraz pieprz dodadzą powab jeszcze niteczki przewrócą w głowie :)

… sybarytów krzyknie chórek: Vivat barszczyk , vivat żurek !

patrzy i stuka youtube i instagram kapłanka sieci

Ładnie.

Do każdej, jak ktoś umie czytać.

@JWF Dla jakiej grupy wiekowej można przypiąć ten wiersz? Tak z ciekawości...