Cała aktywność

... to niuansik... zgubiłaś.. ogonek, w "e". Wiersz śliczny, z nutką jesieni i tego.. co przemija, by za rok.. znowu, od nowa.... niech. .... tego co w sercu na dnie drzemie a to - życzliwość - do człowieka Pozdrawiam.

@Nata_Kruk niewygasły !!!!! Dziękuję Nata za wykwintny komentarz. Powiem Ci, że ten wiersz jest mi dziwnie bardzo bliski. Jakby wspomnienia krzyczały we mnie - obudź mnie ! obudź ! Przepraszam za długość i dzięki, że nie przynudziłem :) Dobrego z uśmiechami :)

@Annna2Bardzo dziękuję! Też bym tak chciała.:) Ale jak to starsi powtarzają: Boli? To znaczy, że jeszcze żyjesz. @MigrenaBardzo dziękuję! Cieszę się, że też lubisz takie egzystencjalne. :)))

Pewnica Cóż to takiego, gdzie - ona - jest... Wokół tony elektronicznej makulatury. Mózgi sprzężone z dłonią - tutaj kliknij - celebryckie fatałaszki brylują na scenach. Karaluchy wyłapują błyski fleszy. Niedaleko - na ziemi wszędzie blisko - iluminacja lecących rakiet mrozi myśli. Skończyłam robić przetwory na zimę. Zapach osiadł na ścianach sypialni, dlatego śnię co noc paprykową cza-czę. Gdy wyniosę słoiki i ustawię na półkach, dorzucę uśmiech - mojej małej pewnicy. sierpień, 2025

@Berenika97 Ten wiersz przypomina mi moje własne ślady - na zaparowanej szybie w pociągu, w autobusie. Rysuję palcem kształty, które powoli spływają w dół, znikają w kropelkach, nim zdążę je zatrzymać. Bereniko, jeśli kiedyś zobaczysz takie ruchome obrazy – to najpewniej będę ja, w chwilowym tańcu z ulotnością. :) Słonka :)

A to "sporzywam" to specjalnie tak, albo jest to literówka???

@Alicja_Wysocka Jesień dojrzewa w sadach. Dojrzewa też w świadomości, że słowo zawsze będzie spóźnione wobec rzeczywistości. Tak wiersz zrozumiałem :) Lubie Twoje wiersze :)

Owoce potrafią, a my nie:)

@Alicja_Wysocka obiecuję - żadnych glist, pędraków, owsików. Czasem może tylko dżdżownice u mnie zobaczysz. Bo jest długa, czysta i się stara jakoś wyglądać. Taka dama wśród robali.

:)... tak, o Tobie... :) dziękuję, że zaszedłeś, Waldku. Pozdrawiam także.

@Leszczym Jako osoba niepełnosprawna mogę się zgodzić z tezą.

@MigrenaNie, nie, Ty widzisz i piszesz co chcesz, a ja się boję, a najgorsze są dla mnie wiersze, które mnie brzydzą, no takie o robalach, zgniliźnie. Mnie od tego mdli :( Chciałabym mieć więcej odwagi, a mniej strachu - no ale jak mawiał Ferduś Kiepski "to nie koncert życzeń"

Ajuści! Pielęgniarka, kod Piła, ta sama, co z trzy kawki wciąż piła, w nowej kampanii (weź, się ogarnij!) by po 25. szczepiła!

Mnie przypomina w trybie ciągłym. Nie muszę nic robić.

@Maciek.J tak, bo tak nieraz bywa tylko nie chcę oficjalnie na portalu ogłaszać że kupię obrazek z ... mnie wewnętrznie to już skręca. Ja wiem że ludzie nie mają skrupułów i wszystko napiszą ale ja nie umiem.

@Leo Krzyszczyk-Podlaś magiczne słońce i świeże powietrze i jaśniejące gwiazdy początkiem jesieni:)

@RomaOj, jak mnie to zmęczyło... :) Zgaduję, że, piszesz o pragnieniu spotkania (zmysłowego, cielesnego) wbrew zakazom i wbrew religijnym nakazom. To takie „byśmy mieli swoje miejsce i czas, w którym możemy być sobą, nawet jeśli to grzeszne”. Nie mogę chyba komentować takich wierszy, bo z którymś razem dostanę po łbie od Ciebie :p Pozdrawiam :)

@Alicja_Wysocka Alicjo. A ja zawsze doceniam to co Ty piszesz pod moimi tekstami. Bo masz umysł otwarty. Bo widzisz więcej niż ja sam widzę. Dziękuję.

@Annna2 Aniu. Sentymentalna podróż przez kolejne odsłony miłości. Domowe ciepło, młodzieńcza namiętność, konfrontacja z cierpieniem świata. I puenta. Czy miłość jest jeszcze źródłem sensu, czy tylko pustym znakiem ? Ja nie potrafię na to pytanie odpowiedzieć. Wiersz do rozmyślań.

już jabłka znoszą wszystkie sady i klęka gałąź wykrzywiona już włóczymgliscie wita ranek pojarzebiały kiście w gronach omszały śliwki węgierkowe apetycznieją winogrona znów prześcigają się chwalą złociste klony w swych przestrojach smutnieją pióra poetycznie bo nie potrafią wypowiedzieć ni należycie nawychwalać ani nawzdychać się uniesień

@Migrena Ja odbieram go jako bardzo intensywny - wręcz przytłaczający, jakby wszystkie obrazy były w ogniu i krwi naraz. Mnie bliżej do delikatniejszej metaforyki, ale doceniam tę konsekwencję i moc, którą w to włożyłeś.

@Robert Witold Gorzkowski myślę ,że człowiek wiary tego kupczeniem nigdy nie nazwie może ktoś po prostu taki obrazek ci odstąpi ?

aż wróciły piękne wspomnienia babcia i mama wyszły z cienia a świat wciąż się cały zmienia

wpadł poeta do kałuży ,, nie lubię chodzić po burzy''

@violetta koniec wakacji zawsze był magiczny! (początek zresztą też 😂)