Cała aktywność

@violetta w uchu

Witam - Ja po prostu to lubię Za stary na swe czasy - ja też tak mam - czasami czuje się za stary na obecne czasy - ale muszę z tym żyć - Pzdr.

Witaj - Nie jestem echem — jestem wibracją ziemi, wstrząsem, który rozsadza ciszę. - mądry fragment - jesteśmy po prostu sobą żyjemy na tej pięknej ziemi - wiersz czysty prawdziwy - Pzdr.serdecznie.

@Migrena nosisz kolczyk gdzie?:) Nie wiem czy będzie mnie stać, ale czasem sobie pooglądam i to mi wystarczy:)

@violetta Wiem. Każdy Twój wiersz to taka urocza miniaturka rzeczywistości. Dlatego jesteś niezwykła. Jakie diamenty ? Ja mam tylko brylancik w kolczyku. Nie warto przesypiać życia. Szkoda każdej przespanej minuty.

Fajny:)

Miałem być poetą Ale nie uronię ironii jak trzeba Więc muszę być niemy Nie uronię nawet łzy Choć nie czule oczy tak je lubią Zostanę sobą ze sobą Znacie mnie niestety Ja wolę złapać anioła rozerwać go i wycisnąć jak chmurę namalować nim apokalipsę Ja po prostu to lubię Za stary na swe czasy

@Migrena mam wzloty i upadki, ale się nie daję. Szukam też inspiracji do wierszy i generalnie to co piszę, jest prawdą, także można śledzić moje poczynania w życiu. Jutro zakładam sukienkę z wiersza i idę na morfologię, później odwiedzam koleżankę, mamy zjeść lunch i pójdę spać, tak szybko się robi ciemno, pooglądam sobie diamenty.

@Maciek.JŚwietny! Biedna ta Draga, cóż ona zawiniła, że jej natura urody poskąpiła! :)

@Nata_Kruk Twoja fraszka jest znakomita w swojej prostocie i autentyczności! Dialog woźnicy z żoną jest naturalny i pełen humoru, zwłaszcza w kontraście między szorstkim "rusz no żesie - trzask... trzask" a empatycznym "ty zgupiał żeby staruszkie co ślepnie batem". Trafne porównanie ślepnącej, zmęczonej szkapy do Basieńki (Barbary Niechcic z "Nocy i Dni") jest bardzo trafne. Trud życia, starość kradnąca wzrok i konieczność znalezienia "dróżki" – to wszystko współgara z losami bohaterki powieści. No i język potoczny, gwarowy, ale jednocześnie poetycki w swej dosłowności. A cała puenta: "nie - Basieńka... jak nasza szkapa" – zamyka fraszkę mocnym akcentem. W kilku krótkich linijkach zawarłaś i humor, i dramat, i nawiązanie do klasyki literatury. To świetny utwór.

@Alicja_Wysocka Wiersz, który sam się rumieni i pije jak ciasne buty! To chyba pierwsza fraszka w historii literatury, która potrzebuje terapii i nowych butów jednocześnie. :) Ale ten zwrot o foremce wklęsłej jest świetny! I ta obrączka! Najlepsza forma niezależności: "mogę ją sobie sama kupić". A to zakończenie – "nikt nie jest doskonały". No jasne, że nikt nie jest doskonały, ale Twój wiersz ma styl: pali się ze wstydu i jednocześnie zachowuje poczucie humoru. To jest jego doskonałość! Dziękuję za wklęsłości i wypukłość myśli!

@violetta Ty jesteś wyjątkowa. Podobają mi się bardzo Twoje spontaniczne, niezwykłe wiersze :)

@Dekaos Dondi Twój wiersz ma w sobie ciszę – tę, która pozwala myślom opadać jak rosa. Uderza mnie napięcie między byciem a nicością ("czy tylko być, czy ciemność zapraszać"). Pięknie balansujesz między dobrocią a ciemnością, między tym co "dużo lecz za mało", między przeszłością a przyszłością. Niepokój egzystencjalny, ale wyrażony bez krzyku – raczej szeptem, przez "cienkie drgania".

@Waldemar_Talar_TalarLubię Twoje pogodne wiersze.:) Zachęca do śmiechu radością napawa każdą chwilę mnoży jak jesienne dary

@Migrena ja z reguły tak mam:)

@Pan Ropuch Uchwyciłeś to uczucie zbiorowego pędu w nieznane, gdzie wszyscy razem pchamy ten wózek, choć intuicyjnie wyczuwamy przepaść. I ta końcówka z pomidorową - ucieczka w codzienność. :)

hierarchię

@Nata_Kruk Nata ! Najważniejsze, że zajrzałaś. Dziękuję. @violetta Violu droga :) Czasami człowiek sam nie wie co robi.

Oj to nieźle się zapuściłeś w mokradła:)

@Annna2 Aniu. Dziękuję. @huzarc dziękuję za bogaty komentarz :) @Berenika97 Bereniko. Uśmiecham się do Ciebie podziękowaniami :)))) @Alicja_Wysocka Alu. Niech moc będzie z Tobą. Pozdrowieniami dziękuję.

@Annna2Bardzo dziękuję! Natura postrzegana jako wszechświat na pewno przetrawa. Gorzej jest z człowiekiem. Czytałam ostatnio artykuł o tym, co się dzieje teraz na obszarze skażonym przez katastrofę w Czarnobylu. Pozwolę sobie zacytować: "Od katastrofy minęło 38 lat, a Strefa Zamknięta, opuszczona przez ludzi, została całkowicie ''przejęta'' przez naturę. Pomimo wysokiego poziomu promieniowania na niektórych terenach, przyroda odrodziła się w niezwykłym tempie, tworząc jeden z największych rezerwatów przyrody w Europie, który stał się przedmiotem badań naukowych. Interesujące jest to, że brak ludzkiej obecności na tutejszych obszarach spowodował znaczny wzrost liczby zwierząt. Przetrwały także gatunki, które w innych miejscach nie radzą sobie tak dobrze. Promieniowanie nie powstrzymało dzikich zwierząt przed osiedlaniem się i rozmnażaniem." Ale inną sprawą są zmiany genetyczne występujące u zwierząt. Pozdrawiam. @Marek.zak1Dziękuję za komentarz! To prawda, że nie wiemy. Czytałam zagrożenia chemiczne, które podałeś w innym poście - wiem, że są ogromne. Ale one szybciej wykończą ludzkość niż naturę. Same badania nad antybiotykami to potwiedzają - jak bakterie się szybko uodporniają. A też natura. :) @KwiatuszekBardzo dziękuję! Cieszę się, że się spodobało. :) @Nata_KrukDokładnie tak, żyjmy w zgodzie! Ale czy decydenci się o to troszczą? Wiemy, jak jest. Politycy wszelkiej maści uważają, że są nieśmiertelni i takie sprawy jak ochrona naszej planety istnieje tylko wówczas, gdy daje im to wymierne korzyści. I tylko jako propaganda. :( Bardzo dziękuję! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Piękny komentarz, śliczny wiersz. Dziękuję jeszcze raz! @Migrena"Tektonika" - zabieram to określenie i chowam głęboko w sercu! Dziękuję za te niezwykłe słowa. To takie komentarze sprawiają, że wierzę w magię komunikacji przez poezję. Nie wiem, czy zasługuję na tak piękne słowa, ale przyjmuję je z wdzięcznością. Dziękuję, że tak głęboko czytasz i czujesz. :)

@Berenika97 Bereniko. Zachwyciłaś mnie ! Twój utwór to nie jest wiersz. To jest tektonika. Brzmi w nim waga Skały i żar Diamentu, który pulsuje życiem. Głos, który sięga głębiej niż lęki i pragnienia, trafiając do samego rdzenia. Absolutna definicja trwania jako wiecznego początku. Prawdziwa poezja korzeni i burzy. Fantastycznie napisane - dziękuję !

@Annna2–Dzięki–Zapewne determinuje. Aczkolwiek teraźniejszość, jest nieskończenie krótka. gdyż to – koniec przeszłości i początek przyszłości–Pozdrawiam:) * @Jacek_Suchowicz–Dzięki–Ciekawe nawiązanie wierszowane. W sensie treści, też–Pozdrawiam:)

@huzarcBo właśnie taka jest Natura! Silniejsza niż myślimy. Bardzo dziękuję! :) @andrewPięknie napisałeś! Bardzo dziękuję! Ale natura Natura jest też jak górski łańcuch, milczy i rośnie, przestawia rzeki. Jej oddech to wichry, jej krok to lawiny, w oczach ma piorun, który nie zna wahania. Człowiek stawia mosty, a ona kładzie mgłę. Człowiek wznosi mury, a ona niesie czas. Nie trzeba jej lustra, by wiedzieć, że trwa. Ona jest siłą, co nigdy nie pyta. Niezwykła z niej kobieta. ! Piękna i groźna, uwodzi i niszczy. :)

jesteś naturą stworzoną dla nas ekosystemem w czasach dzisiejszych i swoją wartość już poznałaś ten ponoć sapiens coś ci chce spieprzyć a ty pracujesz stale naprawiasz odtwarzasz stada ławice mnożysz rozsiewasz lasy suszysz nawadniasz obieg materii cały czas krąży ... jak się rozpiszę to w osobnym wierszu dzięki :)))