Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pośpiech


Rekomendowane odpowiedzi

Ciągle gdzieś biegnę
Ciągle się spieszę
W pośpiechu zasypiam
I rano się budzę.

Swoje życie wplatam między wiersze.

Mam wielką nadzieję...
Ciągle się łudzę
Że rzeczywisty wymiar tego świata
Kiedyś się spowolni
I serca nie będzie już męczył
Zapanuje cisza i błogi spokój.

Nikt zmęczonej duszy
Nie będzie już dręczył.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wymiar - spowolni?? Oj, cosik mi tu nie pasuje!
Wielkie litery na początku wersów zbędne.
Piąty wers bez 'swoje'. Zdecyduj; albo ze znakami
przestankowymi, albo bez! Końcówka "siadła", wyrzuć 'serce', uporządkuj puentę. To tyle, serdeczności
- baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pozwoliłam sobie troszkę popracować nad Twoim wierszem:

żyję w ciągłym biegu
zawsze gdzieś się spieszę
w pośpiechu zasypiam
życie wplatam w wiersze

mam wielką nadzieję
jakimś dziwnym trafem
zatrzymać ten galop
nie ścigać się z czasem

wreszcie będę mogła
rozejrzeć się wokół
mieć chwile wytchnienia
chłonąć błogi spokój


Jeśli chcesz, to skorzystaj, to jest nadal TWÓJ wiersz!
Heej! - baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...