wczoraj

wczoraj czekałam
zadumane drzwi oliwiły zwiasy
drewniana podłoga
odnawiła skrzypiące deski spoglądając
na kaflowy piec w gościnnym pokoju
co ogrzewał się własną ciekawością

wczoraj wygrane w karty spojrzenie
dobijało się do pękniętego lustra
w którym ekran pamięci lubieżnej
krzyczał niemym kinem
do kasjera co nie posidał biletów

wczoraj obietnicą miało mrugać
dwoje oczu a natrętne palce szzykowały się
do ostatniego tanga z dala od Paryża
czarne koronki falowały w niknącym świetle
przepalającej się żarówki

poczekam na wczoraj-jutro

ciekawy wiersz, podoba się motyw tanga - nie ma to jak taniec :), zachciało się tańczyć. pointa też przyzwoita.

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

dziękuję za opinię pozdrwiam

tak wiersz jest dobry, personifikacja podłogi podoba się jak najbardziej, i bileter bez... też dobre, o tangu nie wspomnę bo kocham ten taniec, a zwłaszcza dźwięk badeonu, odrazu zagrały mi w uszach gdy czytałem tą frazę

nisko się kłaniam i pozdrawiam