Fernando Pessoa

Fernando Pessoa - biografia, wiersze, twórczość

Fernando Antonio Nogueira Pessoa urodził się 13 czerwca 1888 roku w Lizbonie. Kiedy miał pięć lat zmarł jego ojciec, a matka związała się z innym mężczyzną i ponownie wzięła ślub. Jej wybrańcem został konsul Portugalii w Durbanie. Do 17 roku życia Pessoa mieszkał w RPA. Uczęszczał do angielskiej szkoły, z której wyniósł duże zainteresowanie literaturą angielską i językoznawstwem. Do Lizbony wrócił do 1905 roku i przebywał w niej przez kolejne 30 lat. Pracował głównie jako tłumacz języka angielskiego.

Fernando Pessoa jest uznawany za jednego z najbardziej wybitnych poetów portugalskich i jedną z najbardziej znaczących osób literatury w XX wieku. Oprócz języka portugalskiego, w swojej twórczości używał także języka francuskiego i angielskiego. Swoją twórczość publikował podpisując się swoim imieniem i nazwiskiem lub licznymi pseudonimami jak np. Ricardo Reis, Alberto Ceairo lub Bernardo Soares.

W marcu 1915 roku założył czasopismo literackie "Orpheu". W trakcie swojej kariery, tworzył poezję typową dla wymyślonych przez siebie poetów, z których każdy miał jakieś konkretne cechy: Alvaro de Campos - inżynier, Ricardo Reis - lekarz, Albert Caeiro - miłośnik natury, Bernard Soares - księgowy. Jego twórczość w dużej mierze była ukształtowana przez znajomość z Aleisterem Crowleyem.

Liczne jego dzieła, bardzo często były publikowane w różnych czasopismach, przede wszystkim w redagowanej przez niego gazecie "Athena" oraz w "Contemporanea" i w magazynie "Presenca". Pessoa wydał także jedną publikację książkową pod tytułem "Przesłanie". Z kolei "Księga Niepokoju" opublikowana pod pseudonimem „Bernard Soares”, uznana przez wielu za jego najbardziej wybitne dzieło, została wydana dopiero 50 lat po jego śmierci ze strzępków notatek składających się na krótką książkę.

Pessoa zmarł 30 listopada 1935 roku w Lizbonie. Ponad pięćdziesiąt lat później jego prochy zostały przeniesione i złożone w Klasztorze Hieronimitów, który jest sarkofagiem portugalskich królów i najbardziej wybitnych postaci. W klasztorze złożone są choćby szczątki Vasco da Gama czy Luísa de Camõesa. Jose Saramago, laureat nagrody Nobla, napisał powieść pt.: "Rok śmierci Ricardo Peisa", którą w całości poświęcił Fernando Pessoi. W powieści Paula Merciera "Nocny pociąg do Lizbony", jeden z bohaterów czyta "Księgę niepokoju" autorstwa Pessoi. W Polsce dzieła Fernando Pessoi tłumaczyli Janina Z. Klawe i Michał Lipszyc. W 2013 roku jedno z wydań czasopisma "Literatura na Świecie" było w całości poświęcone osobie Pessoi.

Do największych i najbardziej popularnych utworów Fernando Passoa, należą: "Lizbona: co turysta powinien zobaczyć", "Mensagem" (Przesłanie), "Cancioneiro", "Primeiro Fausto", "Ficcoes do Interludio" i "Livro do Desassossego” (Księga niepokoju).