Zapada  w ucho- ciekawy...

zawadzało w moim życiu to bezbronne małe niebo krótka była ma decyzja wypatroszyć łono z tego to nie żaden jeszcze człowiek po co myśli mam zadręczać a właściwie to kawałek co przeszkadza w mnie mięsa   * już sumienie rozbudzone pazurami umysł szarpie lata płyną sny koszmarne a wspomnienie spokój kradnie przypomina mi się łąka taka śliczna cała w kwiatkach tam mnie często przytulała ukochana moja matka wciąż pamiętam tamte słowa gdy patrzyła z troską na mnie nie chodź blisko tej krawędzi jeszcze w przepaść ciemną spadniesz   * stoję teraz na tej łące łzy mi kapią z oczu same muszę zostać w tej rozpaczy gdzie jest dziecko me kochane widzę śliczne cudne dziecię co mi z ciała wyskrobano jestem małą twą córeczką czy pamiętasz o mnie mamo tak pamiętam czy przebaczysz ten skrwawiony ludzki ochłap życie moje legło w gruzach ja nie mogłam matką zostać ty cierpiałaś ja wybaczam chociaż świata nie zaznałam tam gdzie miłość się spotkamy bo mnie teraz pokochałaś chcę ci mamo zdjęcie zrobić żeby spojrzeć raz ostatni a gdy pstryknę to zapłaczę reszta sama się załatwi oj mamusiu ja cię całą w kadrze moim wciąż nie mieszczę czy byś mogła ciut się cofnąć jeszcze mamo jeszcze jeszcze...   * dziecko patrzy wciąż przed siebie łezki z twarzy wiatr zabiera na krawędzi widzi ślady i samotny błękit nieba dwa motyle tam wysoko one tutaj są początkiem popatrują gdzieś tam z góry na zupełnie pustą łąkę  

Podczas deszczu noszę kolorowy parasol.

@beta_b Ja uważam, że wiersz jest serio, jest fajny, a tytuł jakbyś się tłumaczyła, że rymujesz... Tak ja to odbieram, ale może się czepiam. Wiersz jest ok.

@Deonix_ Dzięki. Chyba jednak wezmę się do przeróbek. Wygląda na to, że jednak dobrze dać utworowi poleżakować trochę w skrytce, nim się upubliczni. Pozdrawiam serdecznie:))