lena2_

@Nata_Kruk Dziękuję Natko:):) @viola arvensis Cieszę się , że Ci się spodobało:)

Pięknie napisany wiersz o kolorach, czuć w nim wrażliwość i ciepło:):)

@Migrena Dziękuję pięknie:) @Marek.zak1 Dziękuję Marku:) @Annna2 To prawda:) dziękuję i pozdrawiam:) @Jacek_Suchowicz Dziękuję za Twój niezawodny komentarz:):) @Berenika97 Bardzo mnie cieszy Twoje uznanie:):) serdecznosci posyłam:)

Wspaniały wiersz Violu, promujesz uważność na życie, bo tylko wtedy ono smakuje najlepiej:):) miłego dnia:)

Przejmujący wiersz, jakbyś przeszedł wszystkie pory roku i oddał ich emocje:)

Bardzo ładny wiersz, więc grajmy nadal " na strunach rdzy"...miłego jesiennego dnia:)

Przepiękny wiersz:) Skarga przeszłości. Wydaje mi się, ze trzeba tak żyć, by ta przeszłość tętniła wspomnieniami..i będzie jak żywa:):) pozdrawiam serdecznie:)

zasłaniamy głód miłości czym popadnie miałkim słowem błahą myślą niedokładnie lecz nie uda się oszukać tej tęsknoty nie przekupi jej namiastka byle dotyk w głębi serca przeczuwamy przecież skrycie że pokochać trzeba najpierw własne życie

jeden zdobywa górskie szczyty wysoko pod samym niebem drugi nurkuje w głębinach duszy obaj szukają siebie

Milczenie zaklęte w kamieniu i w braku odpowiedzi na odwieczne pytania:) puenta mnie ujęła:) serdecznosci:)

tak niedawno zanosiła się perlistym kwieciem na oczach lata wykarmiła szpaki kraśniejąc z dumy dzisiaj gubi liście okrywając mgłą nagie ramiona w których kołysze jeszcze ciepłe gniazdo

Czasem to czekanie bardzo boli i cisza staje się udręką a jednak tak trudno o słowo jak iskrę , która ja podpali:) serdecznosci:) piękny wiersz:)

Tak właśnie jest:) zaciekawiła mnie puenta:):) serdecznosci Nato:):)

Piękna jesienna melancholia, puenta naj:):) serdecznosci:)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję:):) @Alicja_Wysocka Alicjo dziękuję za tak piękny komentarz:):) @Berenika97 Cieszę się, że się spodobał:)

świetny:) chyba masz literówkę " w zmąconej"

jak słonecznik obracam twarz za słońcem i karmię się światłem serce w zenicie nie rzuca cienia

Ech...romantyk z Ciebie:):)

z nim zaczęłam swoje życie i zakończę gdy przyjdzie kres chociaż nie zawsze mi sprzyja ale to z nim uprawiam sens

Mówisz, to tylko jesień i liście grają marsza. Cóż z tego, że złotawa, gdy znowu o rok starsza. *** Zdarza się dzień ponury, i łzawym okiem patrzy. Widocznie także jesień, ma swoje dno rozpaczy. *** Jesień już traci barwy i w mglistych tkwi welonach. A może się zasłania, gdy życiem niespełniona.

Podaruj mi czasem naręcze słów, jak kwiatów zerwanych o świcie. Barwy dobieraj z wielką czułością, by mogły mnie ciepłem nasycić. Długo nie zwlekaj, już gaśnie lato i jesień bieg do nas zaczyna. Echo zawróci słowa - za późno i z żalem przywita nas zima.

Niezwykle subtelny wiersz:):)

Śliczny, melancholijny wiersz:):)

Bardzo ciekawa analiza:):)

Przepięknie piszesz o naszej Matce Ziemi:):) serdecznosci:)