Naprzód czasie!

[Rune]

Niewielka logika przewiązana grubym, mocnym sznurem absurdu
siadła przy oknie, przez które patrzą wszyscy

Sumienie krótkowzroczne, które nie znosi wysiłku
mimowolnie zdjęło z niej znaki czasów

I kiedyś tak mała, teraz wyszła poza granice rozsądku
który nie zdążył nawet wykiełkować

Wtedy, już tylko kilka metrów od dna
na którym leży większość, spostrzegłem, że za mało siebie we mnie

Szukam teraz sznura, równie mocnego, by wynurzyć się choć trochę
By spojrzeć przez te same okno, jak jeszcze nikt nie spojrzał

Chcociaż pewnien jestem, że zanim zacząłbym spoglądać własnymi oczyma
ktoś umoczony wodą płycizn, wstawiłby złudne, kolorowe witraże nowego starego porządku.

Dlatego zamykam oczy... I naprzód czasie!

[Marek_Stasiuk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam na orgu.

Zbyt czytelne jak dla mnie i trąci próbą prozy.
Mało w tym wiersza, ale gdyby ociosać i zostawić to co wystarczy do oddania sensu to pewnie wierszem by było.
Nie czuje się w tym tekście rytmu. Niepotrzebne przymiotniki i wypełniacze "te", "tak".

Pozwoliłem sobie, chociaż nie jestem ekspertem. :)


logika przewiązana absurdem
przy oknie w sidła
patrzą wszyscy

sumienie zdjęło
z niej znaki czasu
bez wysiłku
wyszła ponad granice
kiełującego rozsądku

z okna kilka metrów
do dna za mało
siebie we mnie
wychyleniem jak nikt
skoczyć przez nie

dlatego zamykam oczy
naprzód czasie


mrs