Dla mojego Quo Vadis

[Lilianna Szymochnik]

Cóż mi Adonisowe piękności młodości urody
sercu bogini Afrodyta jej miłości ów kochany.
Cóż mi taki Narcyz egoista w lustro wpatrzony
bym kwiatem lilii zdobił tym wszędzie to ogrody.

Cóż mi błądzić jak Odyseusz światu po lądach
szukać Weny w chmurach głosu rymu dla tej myśli.
Ona jest we mnie na zawołanie idąca mówi w słowach
płynące z duszy do serca dla wersu i dla rytmiki.

Cóż mi czekać utęsknionej lata wiernej Penelopy
zawsze kochanej i dalekiej sercu swojemu mężowi.
Wciąż płynie muzyka słowicza wierszami dla Muzy
najpiękniejsza i boska Orfeuszowa kitarą w poezji.

Cóż mi Noe i jego Arka w strasznym żywiołu potopach
słynna bogini piękności boska Parysowa czaru i Helena.
To mi przeszłość i mitologiczna legenda zapisu kronikach
czas przyszły, a nie przeszły - liczy się teraz mojego życia.

Cóż mi jeśli moja miłość kochania bywa nieodwzajemniana
dokąd gnam z wiatrem w rozszalałych natury walce żywiołach.
W tej burzy z piorunami rozszalałej mojej drogi w te nieba
diabli i anioły szukającej sprawiedliwości w tych realiach.

Cóż mi czekać dla mojej duszy żywotu na zmartwychwstanie
za jakie to grzechy wszystko kary - idącej dla pokuty złudne.
Bezsensowność to wszystko jak dzbany Salomonowe stoją próżne
złoto obłudy w słońcu oddaje błyski z klejnotu sercu skrywane.

Zycie jest niesprawiedliwością z Boskiego wyroku idzie z ręki
rajskie ogrody w paranojach radością cieszą nasze z raju dusze.
Dokąd idziemy my ludzie w ścieżkach drogą krzyża śmiertelności
czym jesteśmy winni, temu światu z tego ciała istoty przybrane.

Idzie nasze być?Dla znaków i pamięci i na mogiłach w te napisy
z imienia i w nazwiskach zapisanych - zapomnianych dla kamienia.
Prochem marnym dla boskiego słowa - o ludzki losie z ran katuszy
być albo nie być?Oto jest pytanie dla pytania bycia dla człowieka.

Wszędzie głupie prawo, co z ludzkiej wyszło głowy w życiu rządzi
tnie goryczą dla łzy dla, tej czary złudnej ciału cieszy w słodyczy.
Dobro i zło wszędzie panoszy po świecie anioły się kręcą i diabły
niebo i piekło króluje na każdym kroku - fanty rzucamy dla gry w losy.

Po co mi nić Ariadny, czy mi po labiryntach błądzić jako Tezeuszowi
wymyślne Hadesy piekła ludziom światło!Nie ziemskie z duszy ciemności.
To wszystko to farsa i wymysły dla pieniądza igra z ludzkiej naiwności
ciemnota dla ruiny idzie z głupotą nauki w tezach miesza z teorii uczeni.