Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pieśń Wspomnień


Rekomendowane odpowiedzi

Pieśń Wspomnień

"Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czy może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?"
J (3, 4)

Matce - błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią

I

Mgławica światła w konstelacji dnia
Okrywa szatą nicości ten brak
-pustkę wypełnionych miejsc

Nurtu istnienia nie zatrzymam
Powstawać przemijać odchodzić
-dojrzewać
(ku codzienności spracowanych rąk)

(zatrzymać choć obraz
uchronić przed Lethe*
-cząstkę
mnie? Ciebie? wieczności?)

- -

Madonno co w nieprzerwanej Komunii
Zwiastowania byłaś Ty co Prasakrament
Przeistoczenia przyjęłaś jako Pierwsza
Ty co z Syjonem* JEDNYM przez dziewięć miesięcy
Byłaś - uchroń stygmat pamięci - uchroń JĄ

II

Obraz - impresja emocji pełnych drżeń
Niby Pollock* odtworzyć gest
Rytm jesieni* - rytm duszy - rytm wspomnień

Pamięci tańcz jak menada* synaps wiru
W dytyrambie* fali - odnajdziesz JĄ - nieskrępowaną
Bachusie* przeistocz myśl w świadomość
W przestrzeń inności utajonej sfery umysłu*

III

Fenomenologia* bytu -
Widzimy rzeczy tylko przez ich kształt
Płótna uczuć gmatwaniny farb

W tchnieniu wiatru*
Stałaś się cząstką mnie

Zmartwychwstanie prochu wspomnień
Ten Feniks popiołu uobecnia byt
Więc kurz wieczności w obraz

Przetworzony

IV

Świergot dzieciństwa
Permutacja* młodości
Cisza dojrzałości

Milczenie toni tęsknoty
Drżenia dumnych kłosów
Przebywania wiatru
W myśli - emocji

V

Zatracać siebie -
Nauka pana Alzheimera
Zakrywająca światło
Parteru domu

I dziś widzę tę bezradność w twych oczach
I ten grymas bólu na naszych obliczach

O kalekości pamięci
Hiobowa próbo - lekcjo cierpienia
Wygłosiłaś nam Kazanie na górze Milczenia*

(zbyt mało zbyt mało kochałem
zatwardziałość zatwardziałość serca)

VI

["Bóg jest Miłością"]

Pytasz o przyczynę
(prochem jesteś)
Przyłóż rękę do ust*
(nie pojmiesz nie pojmiesz
majestat zbyt wielki zbyt wielki)

Ona - choroba - czas
To stanie się proste
Gdy Boga odnajdziesz


[Babcia chorowała 6 lat.]

Przypisy:

I

Lethe - mityczna rzeka zapomnienia przekraczana przez zmarłych
Syjon - wzgórze w Jerozolimie, symbol nadejścia nowych czasów

II

Pollock (Jackson) - amerykański malarz, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego, twórca malarstwa gestu
Rytm jesieni - obraz Pollocka

menada - kobieta ogarnięta szaleństwem zesłanym przez Dionizosa
dytyramb - pieśń pochwalna ku czci Dionizosa
Bachus - Dionizos
utajonej sfery umysłu - nieświadomość (struktura osobowości wg Freuda)

III

fenomenologia - dział filozofii, zajmujący badaniem sposobu, w jaki rzeczy zjawiają się lub są obecne w świadomości
wiatr - symbol Ducha Św.

IV

Permutacja - aluzje do zmian wysokości głosu

V

Kazanie na górze Milczenia - aluzja do Kazania na górze

VI

Przyłóż rękę do ust - znak odwołania wypowiedzianych słów, uczynił go Hiob po poznaniu majestatu Boga

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziekuję za dobre słowa. Bardzo miła nobilitacja :)

Czy Wiara i przekazy biblijne są tu przypadkiem? Na pewno są one głęboko w mej podświadomości. Dziadek do snu czytał mi historie Abrahama, Izaaka, Daniela, Ozeasza... To gdzieś tkwi i chwilach twórczych wypływa :)

Pozdrawiam Simon,

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Po uwadze na temat długości choroby babci, ciężko jest o konstruktywną krytykę, bo zaraz znajdą sie tacy, którzy zakrzykną, że szargam.
Nie będę więc szargać, spytam tylko na boku: czy o wielkich sprawach da się mówić cicho, bez patosu? I czy czujecie, jak wielką siłę wyrazu ma szept?

Pozdrawiam,


Iskra

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Herbert kiedyś pisał, żeby nie wymachiwać swoją protezą i nie krzyczeć. Nie zastosowałem się do tego. Ja nie umiałem tego napisać szeptem...

Czy "Guernica" działała by tak mocno gdyby tragedia była tam ukryta jak w "Ikarze"?

Sprawą wielkim chyba wielki ton nic nie ujmuje. Przynajmniej ja tak sądze.

Dziękuję za opinię

Pozdrawiam Simon,

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sam ton, byc może, nie. Ale jeśli za tonem podążają słowa - wyrtychy, słowa - drelichy, to co wrażliwszy czytelnik może nie przełknąć skomasowanych emocji Autora. W końcu czytamy nie po to, aby litować się nad twórcą. Szumne, w zamyśle, bywają odezwy i manifesty skierowane do mas. Wątpię, aby Twoja Babcia przedkładała poruszenie Ducha w narodzie nad poruszenie Ducha w poszczególnych osobach. Do poszczególnych nie dotrzesz szablonem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Rozumiem.
Dlatego na wstępie zaznaczyłam, że dedykacja wiersza właściwie sznuruje mi usta.
Jednak tutaj wstawiasz tekst nie po to, aby dotarł do Twojej Mamy, ani po to, by kontunuować swoją terapię, tylko po to, aby skierować go do konkretnego odbiorcy, który - stety lub nie - ma prawo kręcić nosem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jednak dołączę do Izy. Niepotrzebny ten krzyk. Można to napisać prościej, krócej i o wiele mocniej. Właśnie w tych górnolotnych sformułowaniach gubi sie cała moc przekazu. Metafory męczą, przypadkowe rymy tym bardziej.
Zadna dedykacja nie zasznuruje mi ust i nie zwiąże rąk. Może dla mamy dobry, jeżeli trafił i poruszył, ale tutaj nie za bardzo się sprawdza.
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...