-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 12 782
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj - ano byłoby ale cóż poradzić - nowe się rozpycha - ale wspomnień
nikt nie wymaże -
Pzdr.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 31 odpowiedzi
- 636 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 925 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 1 482 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 240 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 389 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj - ano byłoby ale cóż poradzić - nowe się rozpycha - ale wspomnień nikt nie wymaże - Pzdr. -
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj - też tak sądzę że warto zadawać trudne pytania - fajnie że przeczytałeś - dzięki - Pzdr. -
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Nie Nadzieja w zielonej wiecznie sukience strofy Twe ustroiła ale bystre oko i myśli.......dobrze skrojony wiersz.Pozdrowienia .... -
Przez Arsis · Opublikowano
Wiesz? Patrzę na twoją fotografię. W twoje oczy –- gwiazdy na nieboskłonie. W te migoczące kryształy źrenic. I tak mi jakoś, kiedy obrysowuję owal twojej twarzy. Albowiem jesteś w moich oczach czerwoną różą o zapachu jaśniejszym niż słońce. Tak oto kartkuję zakurzone stronice swojego życia. Coś pomiędzy wierszem a powieścią. Pełno tu tego. Skreślone w tym albo w innym języku (miłości) Oddane w estetyce zagadkowego symbolu. Emocjonalnych skojarzeń. Dużo tu tego. Tych zapisanych kartek. Wierszy... Tej całej gmatwaniny słów. Tej nieskończoności postrzegania świata. Srebrzą się na krawędziach zakurzone na półkach foliały Beksińskiego, Aleksandra Błoka… W pomarańczowej jutrzni, o świcie (w czerwcu, albo któregoś innego dnia gorącego lata) Patrzę na ciebie, moja jedyna. I gładzę dłonią twoją szyję. Całuję… Odchylasz głowę, zamykając powiekami niebo. Kiedy tu piszę. I śnię o tobie na jawie i we śnie. Wiesz? Dzisiaj jest wiatr w tym ogrodzie, co wydawał się już beznadziejnie cichy i pusty. Ale teraz śpiewa. Kołysze się ulotną chwilą anemonów. W półcieniu i w słońcu. W zmierzchającym dniu późnego lata. (Włodzimierz Zastawniak, 2024-06-16)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi