Historia edycji

@Michał Czachorowski  a ja dałam serduszko i z pewnością je zpbaczysz

„Kwadracik rzeczywistości” 19/10/2025   Wstawiając kwadracik zatrzymanej kiedyś rzeczywistości, widzianej od teraz przez tłumy — bez dotyku. Serduszka uwalniające się z dolnego rogu lustra samotności, mówią: „lubią, kochają, podziwiają”. Miliony minut spędzonych nad zmienianiem zatrzymanej kiedyś teraźniejszości. Czy to ja? Tak, to muszę być ja.   Przecież nie mogą mnie zobaczyć w zaciszu domowym. Echo śmiechu, które zarysowało moją twarz, kropelka grawitacji przypominająca o drodze czasu, którą kroczymy, ciepły pancerz, który otula nasze ciało.   Myślą, że mnie znają, widząc w milionach świateł przykrytych szkłem. Tylko kogo oni poznali? I czy ja ich poznałem?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@andrew  przepraszam że wtrącę wybacz mi   @Robert Witold Gorzkowski taki nie jest.

@Robert Witold Gorzkowski Ziemisty wiersz, budujący wyrazisty kontrast między zasiewem życia a zasiewem śmierci. Czy człowiek nie staj się nawozem natury rozsuwany ręką historii i pokolenia kolejne nawarstwiają dosłownie sobą ziemię… Dzięki za ważny tekst.

Ero; sandacz, Alan - znalazca dna - sore.