Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Po burzy zawsze wychodzi słońce,

budzą się kwiaty i rozkwitają,

serduszka grzeją, bo są gorące, 

 

a wcześniej zimne były, gasnące.

Spokojne drzewa pieśni śpiewają,

że burz się boją i wolą słońce.

 

Gwarno jest w lesie, głośno na łące,

motyle tańczą energię mają

skwarne pejzaże, a wręcz gorące.

 

Słychać w oddali śmiechy kojące

rodzin, co razem czas swój spędzają.

Sprzyja im bardzo życzliwe słońce.

 

Świerszcze już grają wyborny koncert.

Można na trawie przysiąść: pan z panią 

– wtulone ciała już są gorące

 

i płyną słowa miłością brzmiące,

a wszystko wokół uznajmy baśnią.

Burza minęła, rozbłysło słońce.

Pogoda (ducha) niech będzie ciągle. 

 

 

 

__

[Natchniona villanellą Annny2 napisałam spontanicznie.

Na pewno ma wiele mankamentów, które z czasem poprawię.]

 

 

Opublikowano

@wierszyki

Poezja klasyczna to fundament Poezji, która obecnie jest passe, bo nie te czasy. 

Dwie poprzednie villanellki napisałam 5 lat temu i tyle mi wystarczyło. Jednak dzisiaj poczułam natchnienie, choć nie od razu.

Najważniejszy jest Temat.

Jak wiesz o czym chcesz pisać i pamiętasz zasady, to pisze się w mgnieniu oka.

Mnie zajęło ponad godzinę dp półtorej i pomazałam kartkę, bo kilka razy zaczynałam z różnymi tematami.

Aż mnie oświeciło i popłynęłam, jak motorówka po jeziorze wyobraźni!

 

Jak ktoś lubi szarady, to polecam pisanie villaneli, fajna sprawa dla szarych komórek.

Osobiście wolę sonety, bo są bardziej dostojne, jak angielski dżentelmen w cylindrze.

 

Dziękuję za pochylenie się nad wierszykiem.

Pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...