villanella słoneczna

[piąteprzezdziesiąte]

 

Po burzy zawsze wychodzi słońce,

budzą się kwiaty i rozkwitają,

serduszka grzeją, bo są gorące, 

 

a wcześniej zimne były, gasnące.

Spokojne drzewa pieśni śpiewają,

że burz się boją i wolą słońce.

 

Gwarno jest w lesie, głośno na łące,

motyle tańczą energię mają

skwarne pejzaże, a wręcz gorące.

 

Słychać w oddali śmiechy kojące

rodzin, co razem czas swój spędzają.

Sprzyja im bardzo życzliwe słońce.

 

Świerszcze już grają wyborny koncert.

Można na trawie przysiąść: pan z panią 

– wtulone ciała już są gorące

 

i płyną słowa miłością brzmiące,

a wszystko wokół uznajmy baśnią.

Burza minęła, rozbłysło słońce.

Pogoda (ducha) niech będzie ciągle. 

 

 

 

__

[Natchniona villanellą Annny2 napisałam spontanicznie.

Na pewno ma wiele mankamentów, które z czasem poprawię.]

 

 

[wierszyki]

 

Wiersz jest bardzo energetyczny.

Pzdr 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 19 minut temu przez wierszyki
Prościej :) (wyświetl historię edycji)