Abulia, a ból i ja

[TylkoJestemOna]

"Abulia, a ból i ja"

 

odkrywam cię

nim się przebudzisz

oceniam gdzie i czym

 

rozpoznając zapiekłość

 

na dotyk, na szerokości blizn 

żałuję, że nie mogę nic więcej

 

bo w szacunku do każdej 

milknę przed spektrum krzywd

 

gdy widzę bólem leczony ból

udrękę

ocieram krew i łzy

- za wszystkie wybaczam

 

wypłukuję sól 

 

podążam śladami żądliwych zadrapań 

mówili: aby - do - serca!

 

03:00. - zatrzymanie 

z precyzją ciszy - zaciskam

co pod język napływa, język wykręca

 

myślompodobne - przydługie

 

przyczyny?

03:03. sprawdzam skoro ujęłam

_

od

waga nie kłamie wskazując ciężar 

za conajmniej dwie dusze

 

 

***  

 

na pewno stać się kolejną 

nie dążę

 

04:04. dałam ile mogłam

co muszę zabieram

 

wiem i tak nie uwierzysz

nawet kiedy dopowiem

że żadna z godzin nie była przypadkowa

 

wychodzę

 

07.07. wciąż czeka m.

[piąteprzezdziesiąte]

@kropka kreska

Poczuj się, jak w domku na drzewie, bezpieczna jak u siebie i pisz.

Pisanie to dobre katharsis.

Życzę miłego dnia.

Pozdrawiam :)

[TylkoJestemOna]

@piąteprzezdziesiąte

kiedyś wybudowałam sobie malutki i przytulny domek na drzewie

to chyba był kasztanowiec

(chociaż może brzoza, aaa nie wiem

czekaj, wiem! jesion!)

 

w każdym razie coś tam, gdzieś tam

i  po coś

 

- lat miałam chyba z dziesięć

usiadłam i machałam nogami

w wolności - z moim ulubionym uczuciem!

 

no dobra, bo za daleko pójdę

w każdym razie na luzie na tym drzewie siedzę

i patrzę w dół 

 

a tam jacyś ludzie

 

chyba zebrało im się na amory

widzę jak pośpiesznie zdzierają ubrania z siebie

(w myśli mam dziecięce uuuu)

 

jednak po chwili przychodzi: kurdę, głupio mi tak, nie będę przecież podglądać!

 

próbuję odchrząknąć, jakoś tak wiesz, dyskretnie

- niech spojrzą

 

ale z gardła wydobywa mi się głośny śmiech

bo nagle rozpoznaję, że ta para? 

 

to moja matka z moim ojcem

 

patrzą w górę i oho, już wiem

- lepiej mi było siedzieć ciszej

albo się schować

 

moje katharsis? to było wieczorem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

sorry, że tak wspominam, ale weszłam na to dziwne drzewo, do jakbyminidomku i patrzę tak sobie dzisiaj

 

i zastanawiam się czy reagować

 

czy lepiej popatrzeć, nie tracić ciszy

co widzę nie wołać?

 

;))

 

dziękuję za odbiór. Miła osobo.

 

(pst.sytuacja z drzewem zupełna fikcja ale tak mi sama przyszła)

 

[piąteprzezdziesiąte]

@TylkoJestemOna

Lubiłam łazić po drzewach. Do czasu.

Do czasu, kiedy jeden z nich mnie nie zrzucił.

Podniosłam się, ale źle się czułam.

Podreptałam do domu. Kedwo przebierając nóżkami.

Był środek lata, a mnie trzęsła febra.

W domu spotkanie gospodyń miejskich.

Zmierzyły mi ciepłotę ciałka. Gorączka!

Rodzicielka opatuliła mnie kocykami, dała lek i wtedy porwał mnie Morfeusz. Tylko jemu opowiedziałam o drzewie a on wytłumaczył, że niektóre drzewa są dzikie, nieujarzmione i niedotykalskie!

Lubią tylko lekkie przytulanki i szepty o poranku.

Morfeusz to klawy gość, wszystko mi wytłumaczył. 

Spałam długo. Długo. Długo.

A gdy się obudziłam byłam już dorosła.

 

Pozdrawiam.

[TylkoJestemOna]

@piąteprzezdziesiąte

 

jeszcze ci wyznam, co trzymam przed resztą w sekrecie

bo jakoś głupio mi teraz

(tylko tak z palcem przy ustach)

ja po tym, nazwijmy to, incydencie

wiesz, rozzłościłam się strasznie na wszystkie drzewa

i postępując bardziej niż głupio

(oj, bywam głupia!)

 

chodziłam pod, łamałam kruche gałązki, wyrywałam liście

słowem: wszystko, co było od nich a miałam to w zasięgu

 

aż razu pewnego usłyszałam coś piszczącego jakby z samego wnętrza 

a jakże rozpaczliwie!

 

pośpiesznie zaczęłam szperać pomiędzy

 

i napotkałam wzrok - czarne ślepia błyszczały  w rezygnacji

(zawsze ze spojrzeń umiałam czytać

no taki talent - mówią, że to po babci)

 

te mi mówiły "masz mnie", "nie będę walczyć"

 

a mnie aż w żołądku coś zabolało

no bo, cholera, przecież ja wcale tego nie chciałam!

co teraz, co teraz?

 

z poczuciem winy

i z garścią pełną szczątków rozpoznanego 

(tak, zrozumiałam czym mogą być komuś zwykłe liście i patyczki)

odeszłam

 

z niesmakiem do siebie i wstydem

 

dlatego dzisiaj włażę, próbuję, owszem i zajrzę - co widzę - wymówię 

ale już szeptem

i bez szarpania

 

bo dobrze rozumiem:

 

co dla mnie jest bez wartości

drugiemu może być wszystkim

 

a drzewom dziękuję za cień

śpiewając po_ _lasach

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

myślę, że się zrozumiałyśmy :) za super treść od Ciebie dziękuję :))