Znalazłem boga. To ja, ty, on, ona, ono w swoich progach.

[ireneo]

 

Wnikanie w istotę świata kończy pytanie - a kto jego tata? 
(ireneo, listy do parafian, 1;7)

 

 

Dalsze drążenie zagadnienia istoty śwuata nie ma sensu - trwałoby wieczność:
- ziemia na czterech słoniach, one na żółwiu, a ten na nieskończonym oceanie i tak aż do us…bez początku

i bez końca.
I nie załatwia tego (dla świętego spokoju) - sam się stworzył, bo to zapładnia do kolejnych:
- a gdzie się stworzył jeśli przed nim nic nie było? 
- skąd to przed nim - jeśli jest tym, nic?!

Jedyną sensowną tezą może być: 
- bóg to wszystko, co nas otacza i czym jesteśmy.
To całość niekończącego się, (gdyż bez początku), bytu. 

Uznanie, że bóg jest teraz, zawsze, wszędzie, w naszej komórce, atomie

i każdej jego części.

Także kanarka, kota, psa. czy tow. Jarosława K., powinna zadowolić paciorki i koronki. 

 

A my…
My jesteśmy formą bytu w ustawicznej przemianie, jak obrazki w potrząsanym kalejdoskopie.
Czy moze zdarzyć się powtórka obrazka!? 
Wieczność nie ma kresu, to może nawet i to nie raz…

 

Zatem bóg jest jako wszystko,
a my równoprawnymi elementami tego zbioru.
Bez nas (ludzkości) żaden bóg nie ma racji bytu.

Jeśliby komu nasunął się teraz termin natura, to bingo.  
Tak, wszystko dokoła, razem z nami, naturą jest i bez znaczenia czy dostojnym tęgościom się to spodoba. 
A raczej nie może się spodobać bo stracą donatorów (alimentujących ich) i w konsekwencji przekręcenie się u brata Alberta. 

 

Zatem witajcie bóstwa: bogowie i boginie:)

 

Ufam ci… urokliwa naturo,
pani przyrodniczego, dobrodziejskiego stanu.