Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Pamiętam, 
choć to było dawniej 
niż wczoraj 
jak dróżka 
wśród łąk kręta 
do ciebie mnie wiodła 
przez pola. 

 

Pamiętam jabłoń 
przy strumieniu 
i wodę, 
którą przy jabłoni, 
piłem w pragnieniu, 
z twej dłoni. 

 

Los przekorny
rozdzielił nas
poróżnionych w gniewie.
Strumyk pozostał 
i nasze znaki 
na drzewie

 

Las też wciąż jest
porośnięty mchem,
opleciony krzewiną
nie ma ciebie, 
na zawsze już,
dziewczyno. 
- - - - -  - - - 
A ja…
ja wciąż 
zapominam
kupić nam 
na sobotę 
bilety do kina

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...