Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

rozsypane korale
po leśnym mchu,


kolory rozerwane
z sukni na wzór

kwiatów, co rosną
na łąkach ze snów.

 

tam, za paprocią,
ktoś cicho śni,


plecie warkocze
z rumianku i bzu.


na jeziorze światło
odbija się w dzień,
migocze w słońcu
czerwonych ust cień.

 

w myślach zostaje
bogów cichy spis,

 

pali się ogień
na skraju dróg,


tańczące duchy
otulone w chłód,


białe wianki
i cisza po grób.

 

A gdy noc opada
na ramionach snu,
cichnie rozmowa
wśród leśnych nut.


Tylko wiatr niesie
zapach dawnych dni,
a serce pamięta
to, co się śni.

Edytowane przez Aleksandra1991 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...