Jest dużym purpurowym motylem,
Któremu z rąk zrobiłem więzienie,
Lecz ma w swych oczach poznania tyle
Nad biednego głupca zrozumienie.
Był dyrektorem w naukowym gmachu
Dumnym, nieprzystępnym z miną tęgą;
Inni uczeni zwykli żyć w strachu
Przed jego rózgą i wielką księgą.
Rozległ się dźwięk, jakby dzwonów bicie
Słodki i ostry, ostry i słodki.
Tak on nauczył się należycie,
Zamiast mięsa zajadać stokrotki.
I William (tak długo już nieodwiedzany):
This great purple butterfly,
In the prison of my hands,
Has a learning in his eye
Not a poor fool understands.
Once he lived a schoolmaster
With a stark, denying look;
A string of scholars went in fear
Of his great birch and his great book.
Like the clangour of a bell,
Sweet and harsh, harsh and sweet.
That is how he learnt so well
To take the roses for his meat.
