W kuchni

[kollektiv]

łapią nas skurcze 

kiedyś spleceni teraz splątani

stoimy nad puszką sardynek

z gauloisem krążącym z ust do ust

ponieważ inni nie istnieją

nie ma odpowiedzi w otchłani

a my jesteśmy ponad

ciemność

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ten kontrast świetnie pokazuje zmianę jakościową - od miłosnego uścisku po poczucie uwikłania.

Końcówka utworu (trzy ostatnie linijki) za bardzo już odlatuje w otchłań.

 

Zauważyłem że kuchnia to idealne miejsce do pisania wierszy, i do obserwacji - zarówno tych zewnętrznych, zdystansowanych, jak i do introspekcji. Tu często dochodzi do punktów kulminacyjnych w relacjach, tu ogniskują się zmiany. Pewnie dlatego, że to w kuchni najczęściej musimy się spotykać, ocierać o siebie.