spopielenie

[Gosława]

w stodole powymiatane klepisko 

tylko gdzieniegdzie obumarły kłos

zgrzyta pod ciężkim trepem 

z tego nie będzie mąki mówisz

ozdabiając kolorową bibułą zasieki 

 

na zewnątrz drzewa trzymają się prosto 

niczym proporce przy domu Teolów

tych którym zawalił się dach i świat

zabierając dwie córki 

jesteś kolejną literą w litani świętych imion 

na pokuszenie 

 

mówisz że jestem Anną

Wierzę 

 

ona jak ja w całej brzydocie zachowuje spokój 

leci jak w ogień za tym który rozpalił płomień 

 

[Dagna]

Bardzo mi się podoba, to krwisty, konkretny wiersz, pozdrawiam.

Edytowane wczoraj o 06:35 przez Dagna (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

@Dagna bardzo dziękuję