kiedy byłem młodym Werterem (któż nie był młodym Werterem?)

[Lahaj]

za dnia

otulały mnie piaszczyste pielesze

świetlistych plaż 

nocą zaś

w dzikim rytmie lędźwi

ssałem czarne mleko 

z piersi życia 

ekstatyczne echo fal 

zabijało mnie 

powoli metodycznie 

w pół roku

z obiecującego młodzieńca

stałem się głodnym cieniem 

 

z pozoru jak inne

nadeszła ta noc

ostatnia 

 

krzyk uwiązł mi w gardle

wzniesiona ręka bezwolnie opadła 

skierowałem oko na swoje przeguby i ujrzałem

wiele naruszeń powłok cielesnych 

 

jak do tego doszło

że opuściłem sam siebie?

Edytowane Wtorek o 07:48 przez Lahaj (wyświetl historię edycji)

[leasey]

Kto nie chciał być Werterem? Choć raz w życiu poczuć tak intensywnie i umrzeć w środku na myśl o niepowtarzalności tych uczuć 

[Roma]

Lubię takie wiersze, wyraziste. Czytam 

'krzyk uwiązł w gardle

wzniesiona ręka bezwolnie opadła 

skierowałem oko na  przeguby', 'mi' i 'swoje' wydają mi się tutaj niepotrzebne, ale całość jak najbardziej na tak. Pozdrawiam .

[Lahaj]

@Roma dziękuję, masz rację zaimki są tu zbędne. Dziękuję za miłe słowa i konstruktywny komentarz. Pozdro

[Naram-sin]

Dobrze, że jest na końcu to pytanie.

Chyba wiersz szuka granicy miedzy romantyczną pozą a prawdziwą depresją. Może stać się nią moment zawahania z puenty.

O ile nie jest za późno, bo równie dobrze to da się odczytać jak przechodzenie na drugą stronę (jak w życiu po życiu). Ale niewykluczone, że to ma być jednak ostrzeżenie. Chociażby dla siebie samego.

 

świetliste/piaszczyste

ekstatyczne/metodyczne

 

...się jeszcze zastanów nad tymi zbitkami.