Eteryczna

[Domysły Monika]

W pędzie gniade dwa konie, tam w bieli dziewczyna mknie.

Melodię własną śpiewa, zapach wspomnień ją otula.

 

Rosą lśni kroków ślad;

tam spokój trwa, gdzie nie spojrzy.

Tajemnice stare szepczą drzewa,

cicho z nią w sukni oddech gra.

 

Cień długi się kładzie, na śpiące kamienie i mech.

Szeptem wspomina dawne dni, echo śmiechu w dolinach.

Nocą oczy jak gwiazdy błyszczą, tajemnicą owiane.

Światło księżyca maluje twarz, spokoju pełną.

 

Wiatr włosy rozczesuje, srebrzystą nicią wśród traw.

Stopy bose ziemię czują, rytm życia w nich trwa.

Ptaki śpiewem odpowiadają, leśną symfonią z daleka.

A ona idzie, nie ogląda się, ku ścieżce, co w mgle znika. 

 

 

 

 

 

[violetta]

@Domysły Monika coraz lepsze wiersze piszesz, bardzo piękny.

[Domysły Monika]

@violetta

Śpiewa, choć głosu nie ma

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.