Zniknąłem gdzieś

[Wakss]

Zniknąłem gdzieś wśród znaczeń
I wciąż się gubię między wersami
Chciałbym odnaleźć słów multum
Które zmienią, strawią coś inaczej

 

Wyplują inny obraz niż dzisiejszy
Mętność sproszą, potem wyostrzą
Wszystko wtedy zobaczę jawnie
Bez abstrakcji, wyłącznie prawdę

 

Znów zniknąłem, bo szukałem
Czegoś czego nie ujrzę nigdy
Nieważne jakbym wokabularz
W pełni poznał i zrozumiał

 

Niezależnie od mroku lub światła
Całą ciągłość będę rozważał 
Czy wyraz zbyt płytkim się stanie
Czy słowo w przesadę się zmieni

[Naram-sin]

O, widzisz, w tym wierszu to Ty wiesz, czego chcesz.

Norwidowskie "Odpowiednie dać rzeczy słowo!" nie jest łatwe, kiedy poeta staje naprzeciw ciągłości i musi po swojemu ją zorganizować na nowo, mając wokabularz za jedyne narzędzie, do tego niewystarczające. Bo tak to jest z poezją. Kroisz rzeczywistość znaczeniami. Sam do tego doszedłeś. Teraz pytanie - jak to zrobić, żeby... ...?

[Wakss]

@Naram-sin Po przemyśleniu, rzeczywiście poprzedni wyglądał tak jakby nie wiedział czego naprawdę chciał i jaki był jego cel.