Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

za sercem!

kroczą dumnie, ramię przy ramieniu,

niepewność i szczęście, zachwyt i lęk.

a pod nogami plączą się motyle...

 

upadek nieśmiało, na końcu,

zapomniany snuje się 

za sercem!

na rzeź!

 

 

potem jest jak zawsze.

padają ramię przy ramieniu, 

niepewność i szczęście, zachwyt i lęk...

i został sam, w ciszy,

przed burzą.

 

więc płacz! rycz!

do wnętrza

niech je zaleje,

wypłacz nadkrytyczny stan...

 

kładzie się na kocu z kolorowych skrzydełek,

na gruzowisku ciebie, ruinach kiedyś nieba...

patrzy wprost w wypalone słońce.

 

deszcz rosi lekko.

 

 

Edytowane przez Roma (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...