Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Okulary

Radosław
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Radosław

Radosław

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

opowiadasz mi o tym

jak to wyglądało

z twojej strony

 

a ja z uwagą

ściągam ci

z nosa okulary  

 

czyste szkła

 

kwestia oprawek 

schodzi 

na dalszy plan 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Radosław (wyświetl historię edycji)
10
Domysły Monika

Domysły Monika

Opublikowano
Opublikowano

@Radosław weź nie żartuj to nie o tobie ... Wiersz wydaje mi się opowiada o kimś kto jest nieomylny wszystko wiedzący lepiej i tylko jego perspektywa jest nieskazitelnie czysta i prawdziwa aż ktoś podchodzi i zdejmuje mu tą jego snobistyczną pewność siebie ...

Raju źle mnie zrozumiałeś wybacz, jestem pełna podziwu dla Ciebie i twojej twórczości. Nie to miałam na myśli źle to widać w słowa ubrałam. 

1
Radosław

Radosław

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Domysły Monika Zupełnie coś odwrotego miałem w głowie. "Czyste szkła" mówią, że ktoś kto jest własicicelem okularów może być np. szcery, czysty w swojej perspektywie. A oprawki nie staowią o jakości widzenia a tym co chce sobą wyrazić i jak może być postrzegany właściciel okularów.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proponuję melisę, np, z pomarańczą. 

1
Radosław

Radosław

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Domysły Monika

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To nie gafa, a ciekawa relfeksja. 

 

Może z mojej strony można poprowadzić wiersz nieco precyzyyjniej. np. 

zamiast samego stwierdzenia: 

 

"czyste szkła" 

 

doadać 

 

"teraz widzę 

że widzisz 

przez czyste szkła"  ;)  

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jaś
      Lalka

      Przez jaś · Opublikowano

      Obudziłem się rankiem, który miał imię , ciepło i zapach kobiety. Obudziłem się, bo słońce o kolorze gorącego srebra przebijało poranne mgły  i wpadało do naszego pokoju. Wstałem w poczuciu fizycznego spełnienia. Ale zanim wstałem, długo jeszcze rozbudzony leżałem, szukając w jej twarzy szczęścia, Czułem je w każdej chwili, kiedyśmy się poprzedniego wieczora kochali, czułem drżenie przechodzące od jej wnętrza do samej głowy. Pamiętam, że w błękicie nocy wpadającym wielkimi oknami, rozjaśnionym różowymi płomykami świec, oczy jej skrzyły się jak tafla roztopionego w słońcu morza. Było coś nierzeczywistego w jej temperamencie z fantazjami i kaprysami czystego szaleństwa. Wznosiłem się i opadałem w tę najpiękniejszą noc życia. Jej ciało o kolorze brązowego marmuru Iśniło pożądaniem. Ciemne, długie lekko kręcone włosy, w które zatopiłem usta, napełniały mnie zapachem słońca. Ciepłego, lipowego, namiętnego. Byliśmy tylko sami w tym wielkim domu jej rodziców. Piliśmy  słodki armaniak gdzieś spod Pirenejów przy dyskretnych dźwiękach muzyki Jamesa Lasta. Kiedy nadeszła ta pora, w której spojrzenia zakochanych mówią wszystko, wstała i pociągnęła mnie do sypialni. Poczułem dreszcz, gdy położyłem się na chłodnym, jedwabnym prześcieradle. Ale ten dreszcz przeszedł szybko w coś innego,  zniewalającego mnie całego, gdy zagubiona gdzieś z głową na dole mojego brzucha chrapliwie dyszała. Trzymałem dłonie w jej włosach. Kiedy przestała, byłem już w najczystszym niebie pożądania. Kochaliśmy się do północy bez słów, bez jednego słowa. Zatopiliśmy się w sobie z ufnością dzieci tulących się do piersi mamy. Miłość mnie całkowicie przepełniła, byłem nią zniewolony do końca. W przerwach patrzałem na jej twarz i widziałem na jej bladych dziewczęcych wargach uśmiech, nieśmiały i bardzo łagodny. Było w nim onieśmielenie, zagubienie, jakby nagle przestraszyła się tego co robimy. Ale ten lęk nieokreślony znikał natychmiast, kiedy tylko przytułałem ją do siebie. Czasami tylko zasłaniała sobie oczy szczupłymi,  dziewczęcymi, o długich palcach, dłońmi. Przeczuwałem, że chciała, aby to co robiliśmy trwało wiecznie. Ale nawet najłagodniejsze pieszczoty przeplatane czerwonymi strumieniami pożądania i namiętności powodujące zamęt świata realnego, kiedyś się kończą. Zasnęliśmy bez słów, wtuleni w siebie gorącem naszych ciał. Jeszcze tylko pamiętam jej spokojny oddech i odpłynąłem w mroki nocy. Zginęła 11 dni później w katastrofie lotniczej pod Mogadiszem. Jej ciała nigdy nie odnaleziono.           @jaś  
    • Konrad Koper
      Duch

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Zjawy teleportują się. Kobieta między własnym życiem a moim.  
    • Domysły Monika
      Chcę, ale po mojemu

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @poezja.tanczy Doszukałam się tu, mhh,

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nie wiem... rozmowy, wymiany myśli? Raz jakby mężczyzny, raz jakby kobiety: "Oddałem Tobie" - M. "Coś sobie zostawiłeś" - K. "Nie mam lepszego. Nie mam innego" - K. "Już wolałbym Twój rozum" - M.   Tekst brzmi dla mnie jak Tango - taniec.  (Mam czasami dziwną wizualizację)     Swoją drogą myślę że ten kawałek jest dobrą odpowiedzią     Pozdrawiam serdecznie    
    • Kwiatuszek
      Poranek

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Tectosmith O, dzień dobry

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jesteś! Dziękuję, że zajrzałeś:-) Jak się cieszę...
    • Gosława
      Oćma

      Przez Gosława · Opublikowano

      @[email protected] dziękuję Grzesiu za miłe słowa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Również życzę Zdrowych Spokojnych Świąt  Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...